Recent Nieuws woensdag 10 september, 2025 20:27
Baasje is blij dat Dikke er nog is: “Wil graag mijn andere dieren terug”
Aan de kant van de A58, bij knooppunt De Baars, ligt een stukje land dat de afgelopen weken leeg is komen te staan. Wie daar langskomt, mist nu de dieren die daar altijd rondliepen. En dat doet de eigenaar veel pijn, want hij moest zijn hele dierenfamilie onlangs afscheid nemen — behalve zijn trouwe hond Dikke.
De man, wiens naam niet bekend is gemaakt, woont al acht jaar op dat terrein. Hij vertelt: “Ik werd ooit in Tilburg met mijn honden uit huis gezet. Sindsdien woon ik hier, eerst in een bouwkeet, en sinds kort in een stacaravan.” Op dat terrein verzamelde hij jarenlang allerlei dieren: paarden, ezels, kippen, varkens, en zelfs een lama. Maar onlangs kwam daar plotseling een einde aan. De dieren zijn namelijk door de Landelijke Inspectie Dierenwelzijn (LID) meegenomen.
“Die lama heb ik met de papfles grootgebracht,” zegt hij met tranen in zijn ogen. “En mensen gooiden soms honden over het hek, die heb ik dan weer opgeknapt. Ik had van alles in huis om ze te verzorgen.” Hij laat ook zien dat hij nog steeds allerlei diergeneesmiddelen in huis heeft. “Ik had net afgesproken om drie verwaarloosde poedels te laten trimmen,” zegt hij zacht. “Het doet pijn dat ze allemaal weg zijn.”
Hij denkt dat hij terecht aangepakt is vanwege een foto van een hond die er niet zo goed aan toe was, “maar de rest van de dieren was helemaal in orde. Alleen sommige honden hadden vlooien, maar dat wist ik niet.”
De gemeente Tilburg laat weten dat de man wel op het terrein mag blijven wonen, maar dat het volgens de LID beter is als hij voortaan zonder dieren woont. “Ik weet niet hoe het verder gaat, maar ik wil graag de paarden terug, de drie ezels, de lama en een paar hondjes,” verzucht hij.
Ondertussen is hij met hulp van vrijwilligers druk bezig om het terrein op te ruimen en veiliger te maken. Er liggen tientallen stalen hekken klaar, die straks met betonnen voeten in de grond moeten. “Het is zwaar werk, bijna onmogelijk alleen. Maar gelukkig krijg ik hulp, en het ziet er al best goed uit,” zegt hij trots terwijl hij wijst op de hekken die al staan.
Bij het begin van het terrein woont Dikke, zijn trouwe viervoeter. Het is een vrolijke hond, een mix van verschillende rassen. “Hij mag niet in de caravan, want daar moet het netjes blijven,” zegt de man. “Hij heeft staar, geen oogontsteking zoals sommige mensen denken.” Als hij het hok opent, komt Dikke vrolijk naar buiten en zoekt meteen de zon op. “Ik ben blij dat hij er nog is.”
Wat er verder met hem en Dikke gaat gebeuren, is nog onduidelijk. Maar terwijl de man een hark pakt en verder gaat met het schoonmaken van zijn terrein, is duidelijk dat hij niet zomaar opgeeft.
Waarom Iphones (en andere gadgets) niet meestijgen met de inflatie
Oké, als je op zoek bent naar een goedkope smartphone, dan ben je bij Apple nog steeds aan het verkeerde adres. De Iphone 17 is vanaf 969 euro te koop (afhankelijk van hoeveel opslag je wilt), de Iphone Air begint bij 1.229 euro en de Iphone 17 Pro kost vanaf 1.329 euro. Maar als je de prijsstijgingen van Iphones de afgelopen jaren vergelijkt met de inflatie in diezelfde periode, dan valt het best mee. Vooral als je rekening houdt met de economische onrust waar Apple mee te maken heeft gekregen, mede veroorzaakt door niemand minder dan Donald Trump.
In september 2021 was de net gepresenteerde Iphone 13 vanaf 909 euro verkrijgbaar. In vier jaar tijd is de prijs van de standaard Iphone dus met ongeveer 7 procent gestegen. Maar in diezelfde tijd liep de inflatie in Nederland (en de VS) véél harder op. Apple voelde die druk ook en besloot in 2022 om de prijzen flink omhoog te gooien. De Iphone 14 was toen vanaf 1.019 euro te koop — en dat was echt een uitschieter. Tegenwoordig is de prijs weer wat gedaald, en bovendien krijg je nu een betere telefoon dan destijds. De Iphone 17 is sneller, heeft een betere camera en kan simpelweg meer.
Wat dat betreft betaal je dus eigenlijk voor hetzelfde geld nu een stuk meer dan een paar jaar geleden. En dit geldt niet alleen voor Iphones, maar ook voor laptops, tv’s en allerlei andere elektronica. Het noemen we wel “technologische deflatie”. De verklaring daarvoor? Technologische ontwikkeling. Zo schreef ING vorige maand: door technologische vooruitgang kun je bijvoorbeeld goedkoper producten of per uur werktijd krachtigere chips maken.
Vergelijk het maar met een knipbeurt bij de kapper. Dertig jaar geleden betaalde je veel minder voor hetzelfde kapsel (tenzij je in de tussentijd kaal bent geworden). De kapper is misschien iets sneller gaan werken, maar zijn of haar loon is véél harder gestegen. En ook de huur van de kapsalon en de kosten van scharen en föhns zijn omhoog gegaan. Bij bedrijven zoals Apple is dat anders. Natuurlijk hebben zij ook te maken met stijgende kosten, maar die stijging is niks vergeleken bij de technologische vooruitgang.
Overigens is Apple nog steeds geen goedkoop merk. De Iphone Air kost ruim 1.200 euro, en de Iphone 17 Pro en Pro Max zijn weer een stuk duurder. De nieuwere modellen lijken qua uiterlijk ook erg op elkaar, en echte innovatie blijft uit. Het gaat vooral om betere chips, camera’s en batterijen. Voor sommige mensen is dat misschien niet genoeg om op te springen. Je zou bijna zeggen dat de Iphone wel een beetje uitontwikkeld is, net zoals veel andere smartphones.
Maar Apple doet dus zeker wel aan prijsverhogingen. Tien jaar geleden kostte de Iphone 6S vanaf 749 euro. Dat is ruim 200 euro goedkoper dan de nieuwste Iphone. Maar met die oude telefoon kom je tegenwoordig ook niet ver meer. En dan was er natuurlijk nog de handelsoorlog van Donald Trump, waardoor Iphones in Amerika ineens veel duurder konden worden.
Baasje van Dikke hoopt dat zijn andere dieren snel weer terugkomen
Wie ooit langs de A58 bij knooppunt De Baars is gereden, kent het misschien nog wel: dat vreemde, opvallende stukje land waar altijd allerlei dieren rondliepen. Maar sinds een paar weken is het daar opeens stil geworden. Al die tijd stond daar een stacaravan, waarin iemand samen met tientallen dieren woonde. Tot alles plotseling veranderde.
Een onverwacht einde
Tot maandag stond daar van alles: paarden, ezels, kippen, varkens, een lama en zelfs een paar honden. Maar op een gegeven moment kwam de Landelijke Inspectie Dierenwelzijn langs en nam alle dieren mee. Voor de eigenaar was dat een klap in zijn gezicht. “Ik snap er niets van,” zegt hij. “Die lama heb ik letterlijk met de papfles grootgebracht. En als mensen honden over het hek gooiden, knapte ik die weer op. Ik had alles in huis om dat te doen.”
Van Tilburg naar de A58
De man, wiens naam we niet mogen noemen, woont al acht jaar op dat stukje land. “Ik werd destijds uit mijn huis in Tilburg gezet, samen met mijn honden. Sindsdien woon ik hier, eerst in een bouwkeet, en de laatste tijd in een stacaravan.” Hij zegt dat hij regelmatig contact heeft met maatschappelijk werk en dat de politie ook weleens langskomt.
Leeg zonder zijn kameraden
Het is nu wel erg stil geworden. Alleen Dikke, zijn trouwe hond, is er nog. “Ik had net afgesproken om drie verwaarloosde poedels te laten trimmen,” zegt hij met een zucht. “Het doet pijn dat ze allemaal weg zijn. Ik ben aangepakt vanwege een foto van een hondje dat er niet goed aan toe was, maar de rest was allemaal in goede conditie. Nou ja, misschien hadden sommige honden vlooien, maar dat wist ik niet.”
Terrein wordt opgeknapt
Ondertussen is hij met hulp van vrijwilligers druk bezig om het terrein veiliger en netter te maken. Er liggen tientallen stalen hekken klaar die in de grond moeten, met betonnen voet. “Het is zwaar werk, bijna onmogelijk alleen. Maar gelukkig krijg ik hulp, en het ziet er steeds beter uit.” Hij laat trots de hekken zien die al staan.
Dikke, de laatste metgezel
Aan het begin van het terrein staat het hok van Dikke, een vrolijke hond van onduidelijk ras. “Hij mag niet in de caravan, want daar moet het netjes blijven,” zegt de baas. “Hij heeft staar, hoor, geen oogontsteking zoals sommigen denken.” Als hij het hok opent, komt Dikke vrolijk naar buiten en zoekt direct de zon op. “Ik ben blij dat hij er nog is.”
Of de paarden, ezels, lama en andere hondjes ooit terugkomen, is nog maar de vraag. De man hoopt van wel, maar voor nu pakt hij de hark en gaat verder met het schoonmaken van zijn wei.
Eeuwenoud wonder en jonge Italiaanse heilige komen in deze toren samen
De oude toren in Stiphout, een overblijfsel van een kerk uit de middeleeuwen, gaat straks een tweede leven tegemoet. En niet zomaar een nieuw doel – er komt een kapel in waarin twee bijzondere verhalen samenkomen. Het ene is al eeuwen oud, het andere is pas recent gebeurd. Samen moeten ze jongeren aanspreken én de geschiedenis van de plek levend houden.
Het wonder van Stiphout
Stel je voor: 1342, Stiphout wordt wakker na een nachtmerrie. De lokale kerk staat in lichterlaaie. Terwijl alles in vlammen opgaat, rent een boer naar binnen – niet om zijn spullen te redden, maar om twee gewijde hosties veilig te brengen. Wat er daarna gebeurt, noemen velen een wonder: terwijl de vlammen woest om zich heen grijpen, ontstaat er plots een soort pad. De boer haalt de hosties op en komt ongeschonden weer naar buiten. De kerk valt ten prooi aan het vuur, maar de toren blijft overeind. Sindsdien is Stiphout een plek geworden waar mensen op bedevaart kwamen om te herdenken wat daar gebeurde.
De jonge heilige die alles veranderde
Ruim zes eeuwen later ontdekt een tiener uit Italië het verhaal van Stiphout. Carlo Acutis, een jongen van amper vijftien jaar oud, was niet alleen dol op computers, maar ook op het geloof. Hij overleed in 2006, maar vóór zijn dood verzamelde hij wonderen van over de hele wereld op zijn eigen website. Ook het wonder uit Stiphout kreeg een plekje. En nu, jaren later, is hij zelfs heilig verklaard door paus Leo XIV. Zijn leeftijd en moderne manier van geloven maken hem tot een inspiratiebron voor jongeren – precies wat de initiatiefnemers in Stiphout willen benutten.
Een kapel als eerbetoon
Emmanuel Verleg, voorzitter van de stichting die dit project op poten zet, ziet het al helemaal voor zich. In de oude toren komt een kapel, met een nis waar een beeld van Carlo Acutis zal staan. Het interieur wordt bekleed met eikenhout, er komen banken en katholieke versieringen. Ook een elektrische deur is in de maakt, zodat iedereen van 9 tot 18 uur binnen kan stappen. “Het is een eerbetoon aan Carlo’s bijzondere geloof op zo’n jonge leeftijd,” vertelt Verleg. “We willen dat jongeren hier tot rust komen en stilstaan bij wat hen bezighoudt.”
Van houtopslag naar kapel
Op dit moment is de toren nog in gebruik als houtopslag voor de lokale scouting. Maar vanaf 1 april van volgend jaar gaat de verbouwing van start. De gemeente Helmond staat volledig achter het plan en ziet de kapel als een logische herbestemming voor de historische plek. Rond juni of juli moet alles klaar zijn, waarna de eerste kaarsjes in de kapel kunnen worden aangestoken.
Een oude toren, een eeuwenoud wonder, een jonge heilige – samen een plek van rust, herdenking en inspiratie.
Jongeren roepen om hulp: Valkenbergpark ’s avonds veel te donker en onveilig
Het Valkenbergpark in Breda is overdag een populaire plek waar mensen graag rondlopen, chillen of bijpraten. Maar zodra het donker wordt, verandert de sfeer volgens veel jongeren. Voor vrouwen voelt het park dan zelfs ronduit onveilig. Dat is de reden waarom Luc Goos, Vera Langens en Sanne Woppenkamp een petitie zijn gestart: ze willen dat het park beter verlicht wordt.
In slechts zes dagen tijd hebben al meer dan 700 mensen hun handtekening gezet onder de oproep. En dat aantal groeit nog steeds. De drie jongeren hopen dat er nog veel meer mensen mee zullen doen, zodat de gemeente Breda écht wakker schrikt en iets gaat doen.
Luc, Vera en Sanne hebben al veel reacties gekregen van mensen die nare ervaringen hebben gehad in het park. Denk aan het worden gevolgd, of zelfs berovingen. “Er gebeuren echt bizarre dingen,” zegt Luc. Volgens hen is het park vooral in de zijpaden bijna helemaal donker. “Je ziet daar echt niets meer.”
Waarom nu actie?
Het drietal van GroenLinks-PVDA benadrukt dat het Valkenbergpark geen afgelegen plek is. Het ligt midden in de stad en is een belangrijke doorgangsweg naar het station. “Dat maakt het voor ons extra belangrijk dat het park ’s avonds veilig is voor iedereen.”
De recente berichten over vrouwen die zich niet veilig voelen op openbare wegen hebben de jongeren ook extra gemotiveerd. “Verlichting lost niet alles op, maar het is wel een belangrijke eerste stap,” zeggen ze.
Gemeente doet te weinig volgens jongeren
De gemeente Breda is volgens de initiatiefnemers al een tijdje op de hoogte van het probleem. Vorig jaar zijn er zelfs raadsvragen over gesteld. Toen zijn er twee lichtmasten geplaatst, maar die zijn na de zomer weer weggehaald. “Dit betekent dat er geen structurele aandacht is voor het probleem,” vinden Luc, Vera en Sanne.
Meer handtekeningen, meer actie
De jongeren zijn niet van plan om nu al tevreden te zijn met de 700 handtekeningen. Ze mikken op minstens duizend. In hun appgroepje bespreken ze al plannen om de campagne breder te trekken, bijvoorbeeld met flyers of andere acties.
Ze willen ook betrokken blijven als de gemeente daadwerkelijk iets gaat veranderen. Samen met studenten van de Breda University of Applied Sciences zijn ze al aan het werken aan een concreet plan voor de verlichting. Ook willen ze dat een ecoloog meedenkt, zodat het natuurlijke karakter van het park behouden blijft.
Psychosen vroegtijdig opsporen met een vragenlijst: ‘Vaak begint het in de pubertijd’
Bijna 1 op de 100 mensen in Nederland maakt ooit kennis met een psychose. Tijdens zo’n ervaring raak je de werkelijkheid uit het oog en leef je in feite in je eigen wereld. Denk aan het zien of horen van dingen die er niet zijn, of stemmen in je hoofd die je vertellen wat je moet doen. Wat veel mensen niet weten, is dat het herkennen van een psychose niet altijd vanzelfsprekend is. Dat blijkt ook uit een nieuw onderzoek dat door onderzoeker De Jong is uitgevoerd.
Ze vertelt dat psychologen tijdens het onderzoek verrast werden door sommige resultaten. Zo zat een jonge cliënt midden in een traject voor aandachtsstoornis (ADD), maar de vragenlijst toonde aan dat ze ook psychotische symptomen had. Pas daardoor kwam naar voren dat ze constant stemmen hoorde, waardoor ze zich niet kon concentreren. Dat was voor iedereen nieuw.
Vragenlijst al in gebruik bij volwassenen, maar niet bij jongeren
Momenteel worden dergelijke vragenlijsten regelmatig ingezet bij volwassenen die psychische hulp zoeken. Bij jongeren is dat echter nog niet standaard. Terwijl de helft van alle psychotische stoornissen al voor de leeftijd van twintig jaar wordt opgemerkt. En zelfs de meeste beginnen al tijdens de pubertijd.
De vragenlijst bevat een reeks stellingen, zoals “ik hoor wel eens stemmen” of “ik ervaar vaak dèjà vu’s”. Jongeren kunnen hiermee worden gescreend op mogelijke psychotische symptomen. Als de vragenlijst iets aanwijst, volgt een verdiepend gesprek. Zo wordt gecheckt of het om normale ervaringen gaat of om een risico op psychose.
Bijzondere ervaringen zijn normaal, maar wel opletten
Jongeren maken van nature meer ‘bijzondere ervaringen’ mee, zoals het horen van hun moeder die hen roept terwijl dat niet gebeurt, of het gevoel dat ze worden bekeken. Volgens De Jong is dat helemaal normaal. Ze legt uit dat dat te maken heeft met de ontwikkeling van het brein, dat bij jongeren nog niet volledig is uitgegroeid. Maar als die gevoelens hinderlijk worden of angst veroorzaken, is het verstandig om hulp te zoeken.
Sneller hulp betekent minder ellende
Een vroegtijdige opsporing zorgt ervoor dat jongeren sneller passende hulp kunnen krijgen. Dat voorkomt leed, bespaart kosten en verlicht de druk op de zorg. “Het kan veel ellende voorkomen”, zegt De Jong. “We zien nu dat jongeren soms jarenlang klachten met zich meedragen. Ze praten er niet over, schamen zich, en pas later komt de psychose aan het licht. Vroeg signaleren voorkomt dat jongeren uitvallen en dat de klachten erger worden.”
In gebruik bij jeugdzorg en uitbreiding in de maak
Momenteel krijgen honderden jongeren die hulp zoeken bij Youz (jeugdzorg) standaard zo’n vragenlijst voorgeschoteld. Ook andere zorginstellingen in Nederland zijn de methode inmiddels gaan toepassen. De Jong is betrokken bij het Landelijk Netwerk Vroege Psychose en ziet een groeiende interesse voor vroegsignalering. “Het zou mooi zijn als deze methode voor jongeren ook landelijk wordt ingevoerd, net zoals bij volwassenen al gebeurt.”
Stigma speelt een rol
Voor psychotische ervaringen durven jongeren vaak niet te praten, mede door het sterke stigma dat er nog steeds rond psychische problemen hangt. Volgens de patiËntenorganisatie voor psychosegevoelige mensen kan een vragenlijst helpen om die ervaring bespreekbaar te maken. Voorzitter Carola van Alphen benadrukt dat het belangrijk is om het gesprek te openen. “Mensen praten er niet makkelijk over, juist omdat het zo stigmatiserend is.”
Toch waarschuwt Van Alphen ook: niet iedere jongere die psychotische ervaringen heeft, ontwikkelt later ook psychische problemen. “Het is daarom belangrijk om de juiste balans te vinden tussen vroegsignalering en overbodige zorgen.”
