Sport Nieuws maandag 01 september, 2025 23:19
Willy van de Kerkhof over kids in rood-wit: “Met ons oude team knalt gezellige maandagvoetbal dit PSV nog steeds weg”
Aan kop nog geen spits, beneden geen greintje vorm: Willy van de Kerkhof zag zaterdag met eigen ogen hoe een frisse Telstar-ploeg zijn PSV gewoon kapot speelde. “Afgrijzen” klinkt zwaar, maar komt aardig in de buurt.
Het scheelde maar een haar en Willy trapte zijn thermoskan om
Voor de wedstrijd zat hij al te trillen – en niet vanwege het karkas kroket in de rustpauze. Samen met Hans van Breukelen hield hij de eerste tien minuten een mini-briefing in de tribune. Resultaat: “Dit gaat fout jongens, heel snel fout.”
Geen Pepi, geen Veerman, geen plan
Van de Kerkhof begrijpt het besluit van trainer Bosz gewoon niet. “Start gewoon met je enigszins fitte spits en met Veerman in het midden. Als ze na een uur knikkende knieën krijgen, haal je ze eruit. Nu rende Perišić rond als een meeuw die niet weet waar de patat ligt.”
Keepende ping-élodie
Wat volgde begint steeds meer op een trauma te lijken: keeper Kovar trapt een bal keurig in het verkeerde aquaduct, eruit komt een kippevel-actie en boem: 1-0 via een snoekduik in de kruising. Willy: “Als Ronald Koeman junior al zulke dodelijke ballen blijft slaan, wil ik dat Kovar eerst één van die Messiaanse passjes leert vangen.”
Miljoenen-dans om Veerman
Een club als Brentford tikt op de deur met 30 miljoen euro. “Scherpe onderhandelingsstijl, maar voor mij blijft het bordje ‘niet verkoopbaar’ hangen”, vertelt Willy. “Je betaalt pas bij 40 of 50 miljoen. En dan moet Earnie Stewart meteen het Photoshop-profiel van een goedkope, maar briljante opvolger aandragen.”
Boadu als Plea-plus
Monaco-ganger Myron Boadu is onderweg en krijgt op papier precies het Plea-gat als werkterrein. “Zonde dat die Fransoos uitgleden is in de fitnessruimte. Boadu schiet prima, maar ik wil de jongen zélf eerst in rood-wit zien zwoegen.”
Meer in de podcast
In de Willy en René Podcast schuift het gesprek toch nog door naar Oranje, de tragische dood van Bud Brocken én de Champions-League-loting die Willy op de rand van zijn sofa hijsde. “PSG, Arsenal – wij bacteriaal elftal ’78 domesticeerde elke wereldster als het erop aankwam. Die motivatie hoefden we nooit te injecteren.”
Als klap op de vuurpijl kruiste Willy nog Paul van der Meeren en Fred Bischot in de parkeergarage. Telstar-legendes die de 2-1 hadden voorspeld, maar met zwaar gelakte harpspelgezichten stonden te zoeken naar hun auto. “Geen champagnefeestje, jongens – gewoon vierkant de Golf verloren hahaha.”
Brobbey vertrekt voor rap bedrag naar Sunderland – en Ajax moet opschieten met vervanger
Zaterdag zat hij al niet eens op de bank bij FC Volendam: Brian Brobbey hoort vanaf nu officieel bij Sunderland. Na lange weken vol ‘go-away-please’ is nu écht duidelijk dat de spits niet meer in Amsterdam terugkomt.
Eerder stak Brobbey knipperlicht uit naar honderd andere clubs. Como? Nope. Rennes, Lille én AS Roma? Ook geen trek. Pas toen Sunderland op de stoep stond, ging het ineens snel. Nu hebben trainer John Heitinga en de technische staf nog precies tot dinsdag om een nieuwe spits te strikken – de transfermarkt in Nederland sluit dan.
Brobbey is Ajacied in hart en nieren. Nederlandse jeugdopleiding sinds 2010, debuut in 2020, even uitstapje naar RB Leipzig, en terug naar huis halfjaar later. Afgelopen 22/23-jaar tekende hij nog een verse vijfjarige deal. Totaal 163 wedstrijden, 56 goals, twee landstitels: veel moois, maar nu is het afsluiter.
Van gestopt teamlid tot wereldkampioen: Wietske (62) steekt China met het heilige vuur nog één keer aan
Weinig mensen hadden zondagavond ingezet op Oranje, maar de Nederlandse bridgedames beet de tand stuk op het Chinese team en sleepten de gouden plak binnen. Als klap op de vuurpijl haalde onverwachts oude rot Wietske van Zwol uit Tilburg (62) haar tweede wereldtitel binnen – terwijl ze in 2019 daadwerkelijk al afscheid had genomen. “Het ‘heilige vuur’ was een paar jaar best geblust.”
Eerst een afscheid, nu een comeback
Wietske had na meer dan twee decennia in Oranje haar kaarten neergelegd. “Ik wilde tijd vrijmaken voor mijn werk en voor andere dingen dan bridge.” Ze bleef nog wel bij een club spelen en dook af en toe op bij toernooien, maar de topsport stond op non-actief. Tot een paar teamgenoten ermee ophielden en de selectie een beetje uiteen viel. “Ze vroegen of ik weer mee wilde. Ik kon het team goed op de rit krijgen én, belangrijker, ik had er ineens weer lol in. Anders was ik lekker blijven ‘bruggen’ in de huiskamer.”
Vier maanden lang geduld en liters koffie
De voorbereiding was geen relaxte herintreding. “Het was fulltime schakelen: kaartsystemen bijschaven, nieuwe afspraken met mijn partner, avonden doorhalen. Als ik ergens mijn tanden in zet, moet het wel goed.” Dankzij haar ervaring kreeg ze toch weer snel het gevoel dat ze kon meedraaien op topniveau – maar dat kostte bakken met tijd. “Weer topsnel kunnen rekenen, de signalen – alles moest weer gladgestreken. Best pittig, maar het voelde als fietsen: even stijf, daarna soepel.”
Amateur tegenover een leger van profs
In Denemarken stond Nederland niet op de shortlist van de bookmakers. China gaf tonnen uit aan trainingen, huurde coaches en trainde fulltime. De Nederlandse dames moesten ‘s ochtends gewoon naar kantoor of de winkel. “Een vriendin vroeg: ‘Hebben jullie eigenlijk wel kans?’ Ik zei: normaal gesproken niet.” Toch oordeelden de internationale scheidsrechters dat het creatievere Nederlandse spel de doorslag gaf. De finale werd binnengesleept en Wietske kreeg haar tweede wereldkampioenstrui ooit – precies 23 jaar na de eerste in 2000 in Bermuda.
Bridge: meer dan een intellektueel sudoku’tje
Volgens Wietske is bridge alles behalve suf. “Je speelt met een partner: jullie zijn een duo, maar hebben geen microfoon. Elke kaart is code, elk bod is strategie én psychologie – je moet steeds antwoorden: ‘Wat heeft zij nu echt op haar hand?’ En een match bestaat uit veertien spellen, dus als je één keer het nakijken hebt, tik je in de volgende ronde terug. Het is avontuurlijk en soms best spannend, alsof je met zijn tweetjes een escape room uitknobelt.”
De volgende generatie aan zet
Deze titel moet volgens haar een knalrood brandalarm zijn voor de jeugd: “Steek ook eens je neus in kaarten, want we hebben jullie keihard nodig.” Gelukkig is het Nederlandse team zelf al flink slank van leeftijd, en de Bridge Bond rolt de komende jaren proefprojecten uit op basisscholen. “Bridge leert logisch nadenken en goed samenwerken – en het is stiekem ook nog eens hartstikke gezellig. Met een beetje geluk krijg je net zo’n vlam als ik, al duurt het even voordat het heilig wordt.”
Gegadeld in Madrid: Barça verspeelt voor het eerst punten
Gisteravond kende het gloednieuwe Barça zijn eerste misstap van het seizoen. In een stampvol stadion van Rayo Vallecano bleef het team van coach Flick na een spannende slotfase steken op 1-1, wat betekent dat het nu achterloopt op stadsrivaal Real Madrid en Athletic Club.
Vliegende start met De Jong
Met Frenkie de Jong terug op zijn vertrouwde positie begon de Catalaanse formatie fel. De combinaties liepen lekker en al snel kregen ze de smaak te pakken. Aan het einde van de eerste helft ging het snel: Lamine Yamal werd hard onderuitgehaald, stond zelf achter de bal en schoot de 0-1 beheerst achter de keeper – toch wel even dat “Oh, dit gaat ’m worden”-moment.
Vervolg is een ander verhaal
Na rust leek Barcelona het duel nog even rustig uit te willen spelen, maar Rayo gooide roet in het eten. Uit een van de vele corners vond Fran Pérez het dak van het net via de binnenkant van de lat: 1-1 en weer helemaal open. Meteen daarna kregen de Madrileense fans hartkloppingen, want Rayo piste nog een bal het doel in – helaas, buitenspel. Nog twee dotten van kansen volgden, maar Barça hield de schade beperkt.
Eindstand: een wrange nasmaak voor de fans, die hadden gehoopt op een vlekkeloze reeks. Ze troostten zich met de gedachte dat het seizoen nog lang is, maar de concurrentie joeg net iets harder.
Groot balen bij Inter Miami: Suárez en co lijken het niet te kunnen slikken
Na een rauwe nederlaag in de finale van de Leagues Cup kookten de emoties flink over bij Inter Miami. Seattle Sounders reeg drie keer tegen het net via Osaze de Rosario, Alex Roldán en Paul Rothrock en schonk zo voor het eerst de beker aan de clubkast. Maar het échte relletje gebeurde ná het laatste fluitsignaal.
Suárez en zijn oude Barça-teamgenoot Sergio Busquets gingen in de clinch met tegenstanders. Volgens eerste getuigen zou Busquets zelfs zijn arm hebben uitgeslagen – niet echt een vredig afscheid dus. Inter Miami, dat de vorige editie nog triomfantelijk af kon sluiten, zag nu de andere kant van de medaille. Kortom: winnen is leuk, verliezen blijkbaar iets minder.
