Recent Nieuws zaterdag 23 augustus, 2025 11:46
Kamp Vught: hoe we volhouden nu de laatste overlevenden er niet meer zijn
De meesten van ons kennen nog wel een opa of oma die over de oorlog kan vertellen. Maar langzaam verdwijnen ook de oud-gevangenen van Kamp Vught. Met Peter Molthoff erbij vorige week dinsdag is er weer iemand uit die kleine groep weggevallen. Hoe zorgt Nationaal Monument Kamp Vught ervoor dat hun verhalen blijven leven?
“We kunnen het niet precijs meer op onze vingers natellen,” zegt Lotje Donkers van het museum. “We hebben niet met iedereen contact, maar de groep die we kennen kun je op twee handen kwijt.” Naast Peter – die keihard bleef doorvertellen tot op zijn 96ste – zijn er nog maar een paar overlevenden die echt betrokken zijn, zoals Selma van de Perre en Marie Verbraeken. Elke keer als er iemand komt, denken we: hoe houden we hun stem levend als ze zelf niet meer kunnen komen praten?
Daarom gaat het monument aan de slag met allerlei vernieuwingen, denk aan AI en virtual reality. “We proberen gewoon alles uit,” legt directeur Jeroen van den Eijnde uit. “Maar of dat straks echt dé oplossing is? We wachten het nog even af.” Een VR-bril bijvoorbeeld: vet om te beleven, maar duur, technisch en maar voor één iemand tegelijk. En AI? Misschien gebruiken we het later wel, nu nog niet. Het moet versterken, niet verdringen.
Wat wél scoort:
– De nagebouwde barak waar je letterlijk voelt hoe de gevangenen leefden.
– De digitale kaartenbak: tik je eigen leeftijd, provincie en geslacht in en pats – je “ontmoet” iemand die precies zo was als jij nu bent, mét foto en kort verhaal.
– Korte filmpjes in verschillende ruimtes; zo krijg je families die nu nog steeds merken hoe de oorlog in hun dna zit – avondeten, ruzie, stilte, liefde, allemaal beïnvloed door iets wat oma meemaakte.
Dus vervallen we niet in stoer gebazel over tech. Gewoon goede verhalen, duidelijk verteld, door gidsen die precies weten hoe je aandacht houdt. En: heel veel leerlingen op bezoek, want hoe eerder je dit hoort, hoe later je vergeet dat dit niet alleen geschiedenis is – het is óók jouw verhaal.
De week dat Brabant er weer vol kleine wonderen lag
De Brabantse natuur houdt ons deze week weer keer op keer verrassen. Van een knalgroene tuin-specht tot een olie-groene nachtvlinder met een carrière als bijenmagnet: onze lezers laten de laatste dagen geen vreemd beestje liggen. Boswachter Frans Kapteijns schudt achtergrondjes en weetjes uit zijn mouw en vertelt ons precies wat er allemaal rondvliegt, kruipt en schuilt. Toevallig ook je ogen uit ’t hoofd gevallen over iets bijzonders in de achtertuin? Stuur je vraag naar [email protected] en wie weet staat jouw vondst volgende keer op de site. Elke weekend verschijnt trouwens ook een verse aflevering van de Stuifmail-podcast — luisteren kan hier.
Hortensia’s toch niet zo zuinig als gedacht?
Vorige mail schreef ik nog nuchter “hortensia’s geven niks voor insecten”. Niet helemaal waar, mailde Henk Krouwel uit Klein Zundert beleefd terug. Bij die platte schermhortensia’s zit namelijk een randje steriele bloemen en een groepje kleine bevruchtbare midden-bloemen met stuifmeel én nectar. Pluim-variëteiten, zoals de eikenbladhortensia, doen precies hetzelfde. Zodra die draadvormige bloempjes open springen wordt het dus gezellig dringen voor bijen. Leve de nuance.
Heidelibel… of toch Kempens zusje?
De bruinrode heidelibel die ik vermeldde? De vrouw blijkt toch een Kempense heidelibel, tipje van libellenkenner Will W. Verschil: geen gele streep op de poten én die zwarte driedriehoekjes op het bovenlijfje zijn typisch Kempens. Bij de volgende libellen you’re welcome.
Die groene vogel in het gazon
Tanja Flipsen schrok zich wild: een felgroene vogel tussen het gras, leek wel een lijster. Boswachter Frans kalmeert haar: het is gewoon een groene specht — de meeste mierenvreter onder spechten, dus hobbymatig vaker op de grond dan in de bomen. Hoezo in tuinen? We bouwen terrassen zo groot als huiskamers en mieren vinden daar heerlijk schuil. De groene specht lacht in zijn snavel, want zijn zwarte soortgenoot squeezet hem uit de natuurgebieden. Winner: synchroon tuin-bolwerk.
Afrikaans feestje op een vlinderplant
Op de vlinderplant van Peter van Zon uit Waalre kwam hij aan waaien: een Kongo-rozenkever. Colorful, maar mega-zeldzaam in het wild — deze jongen moet een terrarium ontsnapt zijn. De soort leeft van nature in Midden-Afrika, maar kwekers fokken de larven als din-din voor reptielen en gebruiken ze als proefkonijn in insectenlabbs. Enne, nog een sappig detail: pak je ze beet, dan spuiten ze een geurtje uit hun achterste dat je neus nog dagen niet vergeet.
Libel of juffer? Loek legt de knoop door
Loek Gooren dacht een libel op de foto te hebben, maar Frans ziet meteen: juffer! Namelijk een vrouwtje blauwe breedscheenjuffer — mannetjes zijn licht blauw en dames dragen beige of zachtgroen op het achterlijf (gender reveal is simpel in insectenland). Belangrijk: deze soort duikt alleen op als er zuurstofrijk water in de buurt is, dus beken, sloten of begraafkanalen. Na de paring boort mama gaatjes in drijvende planten en legt daar eitje voor eitje in — een jaar later komen de mini-juffers alweer uit.
Eindshow: Maya’s walstro-pijlstaart
De klapper van de week komt van Maya Maes in Tilburg: een walstropijlstaart. Olivegrobe vleugels, koekschaal von oranje en een spanwijdte van zo’n acht centimeter — een waar designer-labeltje onder nachtvlinders. Ze fladderen na zonsondergang op zoek naar walstro, maar ook wilgenroosje, basterdwederik, zeepkruid of wilde kamperfoelie. Net als de meeste nachtbrakers komen ze ook op licht af, dus dim je spots als je fan bent. Ze overwinteren als pop, en onze drassige wintertjes maken dat een sport: veel poppen wateren dus disader. Daarom spot je ze maar mondjesmaat.
“He, jullie moeten óók meebouwen!” – Provincie tikt Eersel op de vingers
Ff lachen gieren brullen? Nou, dat valt even tegen in Eersel. De gemeenteraad besloot eerder dit jaar gewoon poef – ruim 2.750 van de 5.500 geplande woningen geschrapt. Reden? Er was stevig verzet tegen nog meer “verstedelijking en verstening”. Coalitiepartij Eersel Samen Anders sloot zich daarbij aan met GroenLinks-PvdA en Kernbeleid, en binnen de kortste keren was de helft van de bouwplannen van tafel.
De buren krijgen de rekening
Klinkt lokaal als winst, maar voor de rest van De Kempen is het flink balen. De hele regio moet samen zo’n 13.000 nieuwe huizen op de rit krijgen om de Brainport-koorts te blussen. Door Eersel nu zo hard af te bouwen, komen die 2.750 woningen dus óf op het bordje van buurtgemeenten, óf ze blijven er helemaal niet komen. En dat vindt de provincie not done.
“Wettelijk kunnen we jullie gewoon overruled”
In een brandbrief laat het provinciebestuur weten precies waar de grens ligt. Letterlijk: het past niet in “een verdeling van zoet en zuur” dat Eersel zich buiten de gedeelde opgave perst. Mocht er binnenkort geen akkoord komen, dan kan het Rijk straks ál het werk overnemen en dwars door de Eerselse wensen heen bouwen. De provincie zegt dat het geen dreigbrief is, maar een “feitelijke verwijzing naar een wettelijke mogelijkheid om regie te voeren”. Wie het zegt…
Kleiner OV-knooppunt en een splinter bedrijventerrein
Alsof dat nog niet genoeg is, zei de raad ook dag tegen een uitgebreide Brainporthub (een mega-OV-knooppunt) en zetten ze het beschikbare oppervlak voor nieuwe bedrijventerreinen terug van 90 naar slechts 11 hectare. De provincie ziet juist kansen voor een volwaardige hub met rechtstreekse lijnen naar Veldhoven, Eindhoven Airport en Best. En met een tekort aan bedrijfskavels komt nog eens 11 hectare echt te laat.
Kortom: Eersel gaat lekker eigenwijs zijn eigen koers varen, maar of ze ná de provinciale tik op de vingers nog zoveel ruimte houdt, is maar zeer de vraag.
Van profvoetballer tot geldcoach: Kik Pierie helpt collega’s met hun portemonnee
Kik Pierie (25) stond ooit te boek als groot talent, maar door een reeks blessures kwam hij nooit helemaal uit de verf op het hoogste niveau. Nu draait hij zijn hand niet meer om voor een goede bal, maar eerder voor een solide financieel plan. Bij Excelsior traint hij nog steeds hard, maar tijdens zijn vrije uurtjes heeft hij het te druk met zijn nieuwe passie: andere voetballers wijzer maken met geld.
Een denker met een zakelijk vizier
“Ik ben een denker,” vertelt Pierie in een gesprek met RTL Z. En dat merk je. Naast zijn trainingen volgt hij spaans leren (of toch Italiaans?) en runt hij zijn eigen bedrijf Kikstart Capital. Zijn doel? Voetballers behoeden voor de financiële flaters die hij zelf – en om zich heen – heeft zien gebeuren. “Ik geef geen beleggingsadvies,” zegt hij met een lach. “Ik zorg dat ze bij de juiste mensen komen.” Denk aan fiscalisten, hypotheekexperts of serieuze beleggers. Het netwerk dat hij door het voetbal heeft opgebouwd, zet hij nu in om anderen vooruit te helpen.
De kleedkamer als rode draad
In de kleedkamers van Ajax, Cambuur en nu Excelsior zag Pierie één ding duidelijk: veel jongens gooien hun geld met bakken uit het raam. Of het nu gaat om dure auto’s, designerkleding, fuiven of ‘gouden’ belegkansen die veel te rooskleurig klinken, het gebeurt allemaal. Pierie schudt zijn hoofd. “Voetballers zijn een makkelijke prooi. Ze zijn jong, hebben plots veel geld op de bank én hebben het druk met voetbal. Logisch, maar zo missen ze een hoop kansen om nú al richting een veilige toekomst te werken.”
Zelf ook niet altijd heilig
Hij steekt de hand in eigen boezem: z’n portemonnee was niet altijd standvastig. Duur etentje hier, een verkeerde adviseur daar – het kan snel fout gaan. Vooral schrijnend? Veel spelers snappen niet hoe snel geld weg kan vloeien. “Stel je houdt een miljoen over en geeft 200 000 per jaar uit. Tot je bedenkt dat iedereen niet altijd profbetaald krijgt én prijzen alleen maar stijgen,” legt hij uit. “Een miljoen kopen tegenwoordig ook geen knus rijtjeshuis meer in Amsterdam, haha.”
Gelijk hebben, maar niet per se gelijk krijgen
Spelers kloppen bij Pierie aan voor alles: van die ene hypotheek tot een appeltje-voor-de-dorst-rekening na hun carrière. Startpunt? Een keiharde nulmeting. Dan pas beslissen ze samen waar ze heen willen. “Ik verkoop geen sprookjes,” stelt Pierie. “Goede beleggingen hebben tijd nodig, maar voetballers willen gisteren al zien dat het rendeert.” Geen wonder, vindt hij. “Ze leven voor piekmomenten elke week. Lange-termijn-denken krijgt weinig ruimte.”
Wie het weet mag het zeggen – en dat is niet altijd makkelijk
Ben-Ivar Kolster van spelersvakbond VVCS herkent het probleem. “Als er ergens een contract afloopt, beland ik soms opeens met 30 man op m’n kantoor.” Volgens hem zou het goed zijn als clubs net zo goed in spelers investeren in hun begroting als op het veld. “Dan komen ze vragen over crypto of vastgoed alleen maar omdat dat in de kleedkamer ‘hot’ is,” zegt hij. “Ze weten echt niet in wiens handen ze zich begeven.”
Voorbeeld werkt, zolang spelers het willen zien
Pierie droomt hardop over een rol als ‘financial ambassador’ bij clubs. Voor nu hoopt hij dat het binnenkort hipper is om een slagvaardig financieel plan te hebben dan om in de hal de duurste sneakers te showen. Het mooiste? Zijn advies is niet alleen voor miljoenenverdieners. Ook de meeste mensen kunnen wel een helpende hand gebruiken, denkt hij.
Lees ook:
Tragisch einde vakantie in Turkije: twee jonge Nederlanders overleden op hotelkamer
In een hotel in Istanbul zijn twee jongens uit Nederland overleden. Ze waren 15 en 17 jaar oud. Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft bevestigd dat het overlijden klopt nadat Turkse media er aandacht aan besteedden. Hun vader ligt in het ziekenhuis. De familie had één hotelkamer, alle drie lagen ze daar.
Een medewerker van het hotel vertelt aan Turkse journalisten dat hij de drie aantrof. “Ik zag de jongens op de grond liggen, hun vader op bed.” Hij heeft de polsen gevoeld van de jongens om te checken of ze hulp nodig hadden. Geen hartslag. De vader was helemaal op. De medewerker gaf de man water en belde meteen een ambulance. Tegen de tijd dat de hulpdienst arriveerde, waren de jongens al dood.
Volgens Turkse berichtgeving voelden de broers al niet lekker na hun maaltijd bij Taksim Square. Hun vader vertelde de hotelmedewerker dat de twee nog even rondliepen door de stad, maar hij had geen zin om mee te gaan. Terug in het hotel zijn ze niet meer weggeweest. De politie is nu een onderzoek gestart.
Waarom die oudje-brug op de A27 zo’n sjieke naam draagt
Vanaf je dashboard lijkt het net of je een donkere tunnel inrijdt: een witte brug die akelig beknot oogt en ervoor zorgt dat automobilisten stiekem van het gas gaan. Maar achter dat zenuwslopende moment schuilt een verhaal met keizerlijke trots. De brug bij Raamsdonksveer heet namelijk Keizersveer en dat komt – tadaa – door keizer Napoleon.
Napoleon zette hier al in 1811 een streep op de kaart
Met zijn handen in de zij riep de Franse keizer lang geleden: “Hier komt een weg van Parijs naar Amsterdam!” Om de Maas over te steken gebruikte hij een veerboot en die plek werd prompt Keizersveer gedoopt; een naam die eeuwen later nog steeds meegaat.
Officiële opening trok masses, maar niet iedereen juichte
Op zaterdag 31 oktober 1931 sneed minister Paul Reymer het lint door. Duizenden lopen over de gloednieuwe drie-delige brug – die in rap tempo voor ruim 2,3 miljoen gulden was neergezet – en de kranten staan bol van glimmende foto’s. Kommunistisch blad De Tribune zag het anders: “Vooral de bourgeoisie wilde sneller naar Parijs feesten, dus snelweg erbij. De arbeiders die het bouwden? Die mogen niet in beeld.”
Twee keer opgeblazen en opnieuw opgebouwd
De Tweede Wereldoorlog laat sporen na. Op 13 mei 1940 laait een enorme knal op: het Nederlandse leger blaast de brug op. Vier jaar later herhalen de Duitsers het kunststukje bij hun aftocht. In 1948 rijdt het eerste verkeer weer over een herrezen, maar nog steeds tengere Keizersveerboulevard.
Ré- en ré- en ré-gebruikt
De A27 evolueert tot snelweg, maar de brug blijft happen naar adem. Rijkswaterstaat pakt groot uit: nieuwe brugdelen sluizen ze vanaf de afgekeurde Moerdijkbrug. Breder, tweedehands, stuk minder fancy – en toch evenzeer problematisch. Begin jaren tachtig past men een spierwit laagje verf toe, maar het gevoel van ’n duistere koker blijft.
Ennuh, de droom om er eindelijk driedubbele rijstroken van te maken? Die spatte afgelopen juni uiteen: het budget is leeg.
