Recent Nieuws donderdag 21 augustus, 2025 20:24
‘Borrel-vrije’ introweek TU/e scoort: Chille bordspel-avonden winnen het van stampvol Stratumseind
Wie dacht dat een introweek automatisch betekende: kater bij terugkomst, was deze week even op de verkeerde locatie. Op de TU/e-campus zitten eerstejaars knus rond breiplankjes, bordspellen en zelfs live-action role play. Geen feestanimal? Pfft, geen probleem.
Geen zin in stampende beats? Pak maar de breipen
Teen Jeske gunt het iedereen, maar lint met tequila á la föhn in haar haar? Nee dankje. Vanaf volgende week rommelt ze door de vakkenlijst van Computer Science, dus dacht ze: “Eerst nog even een avond met wol en rust.” De breiworkshop was precies haar soort feestje: even ontstressen zonder dat een BPM-vaus je gehoor beschiet. “Na zo’n mega-week ben ik gewoon móde. Dit past veel beter bij me.”
Eigenlijk kwam het verzoek om zo’n mellow pad ooit van studenten zelf, legt eventmanager Esther uit. “Ze zeiden: ‘Kan er naast de kroegentocht ook gewoon gezellig chillen?’” Vorig jaar lanceerde de universiteit al een paar feestvrije uitstapjes; wow, dat liep. Dit jaar schaalden ze groots op. Dus terwijl het Stratumseind knalt, staan er elke avond parallel activiteiten op de campus.
Kopzorgen overslaan, hoofd in het spel
Knap architect-in-spe Zara (19) vierde afgelopen twee dagen wel keihard, maar nu? “Dodelijk kapot. Even bordspellen dus.” Ze verwacht dat haar nieuwe opleiding haar studie zwaar afgaat; een breiwerk in de pauze levert precies de mini-break die ze nodig heeft. Plus: direct één hoop mede-eerstejaars in het wild ontmoeten.
0,0%-bier of gewoon thee—het hoeft allemaal niet
Hallo Tim (19). Hij swipet rustig door de spellenlijst of bijt de nek van een pinda-reeks; alcohol doet sowieso niet mee in zijn plan. “Door dit programma ontmoet ik mensen op een manier die voor mij prettig is. Totaal relaxed.” Dat geldt ook voor Ivan, want hij zit eindsprint te trekken tijdens ‘Mysterium’. Hij off-road nog even voor aankomende Data Science-huur, maar vanavond is het even ogen dicht voor de moordenaar. “Al wie weet duik ik straks nog de kroeg in,” grinnikt hij. “Het mooie is: ik mág het zelf kiezen.”
Aanstaande studenten, bonus in je rugzak: geen giftige shotwedstrijden als je daar geen zin in hebt. Gewoon je eigen koers varen. Sounds solid toch?
Een onschuldig fietstje, een loslopende pup en een klap in het gezicht
Wim (82) doet al jaren elke middag een rondje door het Bomenpark in Heesch. Maandag liep het anders dan anders. Een klein zwart hondje schoot zonder riem het fietspad op. Wim remde keihard, schampte het beestje nauwelijks en bleef keurig overeind. In plaats van een ‘sorry’ kreeg hij direct een vuist op zijn kaak – en daarna nog een paar.
“Papa dacht dat hij het niet zou halen”
Zijn zoon Werner vertelt dat zijn vader meteen op de grond belandde, met de fiets nog tussen zijn benen geklemd. “Hij kreeg geen lucht, zag alleen maar sterretjes en dacht écht dat hij doodging.” De dader liep, nog steeds vloekend en scheldend, het bos in. Wim bleef achter met gebroken ribben, een barst in zijn oogkas, een gebroken pols en overal blauwe plekken.
Een wonder dat het niet erger is
Met moeite krabbelde Wim overeind en sleepte zich naar de hoofdingang van het park. Daar belde hij 112 en werden omstanders hem snel te hulp. In het ziekenhuis bleek dat zijn longen ondanks de ribbreuken nog heel waren – iedereen spreekt van een wonder. Werner: “Hij zit nu vol pijnstillers en praat zo min mogelijk, maar het had veel slechter kunnen aflopen.”
Politie zoekt man met twee zwarte viervoeters
De politie nam aangifte op, bekeek camerabeelden en klopte bij buurtbewoners aan, maar donderdag meldde ze dat er nog geen verdachte is. Het enige concrete spoor is een man van tussen de 40 en 50 jaar die met twee zwarte honden liep. De grote had hij aangelijnd, de kleine rende los.
Kan jij helpen?
Heb je maandag rond het Bomenpark in Heesch iemand gezien die aan dit signalement voldoet? Of heb je andere tips? De politie hoort het graag. Voor Wim zou dat een klein beetje recht doen na een rondje dat hij nooit meer zal vergeten.
Feloranje haai doet vissersstronk Costa Rica verbazen
“Een absolute rotdag aan boord? Niks ervan – we hebben net een waar juweel te water ontdekt,” grijnzen de Costa Ricaanse sportvissers. Hun wonderdip werd afgelopen weekend compleet toen er opeens een knetterfelle, feloranje haai voorbij kwam zwemmen. Ze keken elkaar aan en dachten eerst dat het een fata morgana was, maar daar gleden weer echte vinnen door het water.
Volgens marine-biologen die Het Nieuwsblad sprak, is het beest een verpleegsterhaai – normaal uitgevoerd in een onopvallend bruin jasje. Dit exemplaar lijkt roet in het pigment te hebben: door een pigmentstoornis mist hij rood en schittert hij in overvloedig geel/goud. De Universiteit van Rio Grande bevestigde dat wij hiermee getuige zijn van een primeur; nog nooit eerder is zo’n oranje variant gespot.
Bruin helpt normaal om ongezien op de zeebodem te jagen, maar met die flitsende tint valt deze haai natuurlijk wel op – gelukkig niet letterlijk, want hij gleed meteen weer de diepte in.
Veel inbraken in studentenhuizen, Josua is het beu: ‘Ik vertrek’
Twee keer beroofd in een half jaar
Dus, stel je voor: je zit lekker in je studentenkamer in Tilburg en binnen een half jaar is nummer twee keer dat je laptop verdwenen is. Yep, dat overkwam Joshua (24) aan de Bilderdijkstraat. Laptop eraf, stress erbij. Zijn conclusie? “Ik pak m’n koffers en ga terug naar m’n ouders in Eindhoven.” Klaar ermee.
Het kreng van een gevoel
Joshua had z’n deur wel dicht, maar niet op slot. En tóch lagen die gasten weer tussen z’n spullen. Laptop, muziekbox, koptelefoon—weg. Z’n huisgenoot Connor (22) had nog meer pech: deur ingetrapd, spaarpot leeg, laptop, tas, paspoort, harde schijf, zelfs z’n 70 euro in centjes mee. “Je voelt je gewoon… vies. Alsof iemand op jouw veilige plek heeft staan rondneuken.” O ja, en een gigantische partybox van het huis is ook verdwenen. Want ja, dat neem je natuurlijk even onder je arm mee.
Feestje bij de buren, inbraak bij ons
Timing was perfect: introductieweek, dus iedereen zat in de kroeg, geen mens thuis. De dader kroop via een piepklein kiepraampje binnen, het slot gesloopt, raam open en hoppa. Terwijl de buren én zes logees elders feest stonden te bouwen, was hier dus gewoon gratis shoppen. En dat gebeurt vaker, weet Connor: “Diezelfde avond werd er nog bij een vriendin driehonderd meter verderop ingebroken—daar namen ze alleen de bierkratten mee.”
Studentenhuizen = open winkel
De oorzaak? “Grote huizen, veel deuren, veel ramen, altijd wel eentje open,” zegt de politie. En sociale media staan vol waarschuwingen in september: pas op, laptops worden buitgemaakt als drop. In Korvel alleen al vielen meerdere slachtoffers, in één huis zelfs vijf keer op een half jaar. Dus als jij dacht dat die deur een beetje op een kier kon blijven liggen… vergeet het maar.
Einde verhaal: Joshua pakt z’n koffers
“Voorzorgsmaatregelen hebben geen zin, ze komen toch wel,” zucht Joshua. Z’n stage en studie in Tilburg blijven, maar hij pendelt nu vanuit Eindhoven. Kilometers maken of nog een keer z’n spullen verliezen: the choice was easy. Het is klaar.
Lisa (17) vermoord na nachtritje – en opeens ligt zij onder vuur
Afgelopen nacht, rond vier uur, werd Lisa op haar fiets tussen Amsterdam en Abcoude aangevallen. Even daarvoor had ze zelf nog 112 gebeld omdat ze het gevoel had dat ze werd gevolgd. Haar lichaam werd kwart over vier gevonden. De gruwel is immens, maar de reacties op sociale media raken soms bijna net zo hard: “Waarom fietste een 17-jarige om drie uur ’s nachts alleen?” “Had ze niet gewoon een taxi kunnen nemen?”
Lieve mensen, seriously… dit is nooit, nooit, nooit de schuld van het slachtoffer.
De verontschuldiging van Nienke (en veel andere mensen)
Ook schrijfster Nienke ’s Gravemade vroeg zich even af waarom Lisa daar midden in de nacht op de fiets zat. Maar die gedachte was nog geen seconde oud of ze schaamde zich kapot. Ze plaatste een instagrambericht dat inmiddels tienduizenden keren is gedeeld: “Waar halen wij als maatschappij het lef vandaan om vrouwen medeplichtig te maken aan hun eigen dood?”
‘We gaan niet in lockdown uit angst’
Linda.meiden spuugde eenzelfde boodschap uit: “Nee, de oplossing is niet dat vrouwen voorzichtiger moeten zijn. We stoppen niet met leven.” Eerlijk, die quote voelt als een collectieve shout-out naar iedereen die wel eens rillend naar huis fietst met sleutels tussen de vingers. Lisa mocht ook gewoon die route fietsen, zonder dat het een vereiste werd. Veilig thuis komen hoort niet af te hangen van wie er mee rijdt.
Waarom we toch victim blaming doen (en hoe we het kunnen stoppen)
Roy Heerkens van Slachtofferhulp legt uit dat mensen niet hatelijk reageren, maar verklaringen zoeken. We willen geloven dat de wereld rechtvaardig is en dat zoiets ons zelf niet overkomt. Tegelijkertijd maakt dat slachtoffers dubbel kapot: ze piekeren al genoeg zelf, laat staan dat ze online een oordeel naar hun hoofd krijgen geslingerd.
Moral of the story: de enige verantwoordelijke is en blijft de dader. Punt uit.
Tweede keer pech: Joshua pakt zijn koffers na weer een inbraak
Joshua (24) zit er helemaal klaar mee. Voor de tweede keer in een half jaar is er ingebroken in zijn studentenhuis aan de Bilderdijkstraat in Tilburg. Zijn laptop is opnieuw gepakt, plus nog wat extra’s. Dus pakt hij – letterlijk – zijn koffers en gaat terug naar papa en mama in Eindhoven.
“Ze komen toch wel binnen”
“Ik kan alle sloten van de wereld op mijn deur zetten, maar uiteindelijk vinden ze wel een manier om binnen te komen,” zucht Joshua.
De deur van zijn kamer stond dicht, maar hij had hem niet op slot. Een vertrouwde fout, want een half jaar geleden gebeurde precies hetzelfde: laptop en muziekbox weg. Nu zijn daar koptelefoon en nog wat andere spullen bijgekomen. “Het is echt akelig om te weten dat er mensen in jouw spullen hebben zitten neuzen.”
Joshua studeert gezondheidszorg en had sowieso al zijn agenda afgestoft om te verhuizen. “Maar ik had nog geen einddatum. Deze inbraak was simpelweg de druppel,” zegt hij. De komende tijd pendelt hij dus tussen Eindhoven en zijn werk- en studiestede Tilburg. “Het is wat ver van mijn ouders vandaan, maar beter dan weer thuiskomen bij een lege kamer.”
Connor: ‘Spullen vervangen, je plek nooit meer’
Huisgenoot Connor (22) mocht de aftiteling ook mee-ervaren. Hij kwam na afwezig zijn kamer binnen: trapdeur kapot, schoenafdrukken op zijn bed, spaarpot leeggetrokken en kamer leeg. “Ze hebben mijn tas, laptop, paspoort, harde schijf en nog een tas meegenomen. En m’n pot met 70 euro, natuurlijk.”
“Spullen kan je opnieuw kopen, maar het gevoel dat iemand daar tussen jouw lakens heeft rondgelopen… vies is het goede woord.”
Ook de grote partybox van het pand was verdwenen. “Niet echt ‘loop je ermee weg’-formaat, dus hoe dat is gelukt is me een raadsel.”
Inbrekers kozen perfect moment
De inbraak vond plaats tijdens de introductieweek – grote kans dat huizen vol studenten leeg zijn. Joshua, Connor & co zaten gezellig in de stad, dus het was een open goal voor de dader(s).
Een kant en klaar ingebouwd kiepraampje bij de wc bleek de zwakke plek: het sluitmechaniek werd om zeep gemaakt, en binnen kon de inbreker zo door. Er woonden op dat moment ook nog zes gasten mee in het pand – maakt dertig potentiële slachtoffers die avond. Toch was er verder niemand thuis.
Inbraken lijken bijna de norm
Studentenhuizen in Tilburg – en zeker rond Korvel – hebben last van een ware inbraak-golf.
– Connor’s vriendin werd diezelfde avond ook leeggehaald (klaar is die).
– Een ander huis telde binnen een half jaar maar liefst vijf inbraken.
– Sociaalmediaberichtjes waarschuwen constant, maar helpt blijkbaar niet.
De politie zegt dat studentenhuizen vaak “gratis buffet” voor inbrekers zijn: laptops, spelcomputers, en genoeg deuren en ramen om binnen te glippen. En met twaalf, vijftien, twintig mensen in één huis weet uiteindelijk niemand meer of alles wel dicht zit.
Joshua’s tips (gebaseerd op eigen frustratie)
- Doe je kamerslot op – cliché misschien, maar het kan al veel schelen.
- Noteer serienummers – die kan je misschien terughalen via Marktplaats of politie.
- Verhoog je eigen ‘vies’-drempel: niets voelt raarder dan merken dat een vreemde op je kussen heeft gezeten.
En anders? Pak je koffers en ga naar huis. Zoals Joshua nu dus doet.
