Recent Nieuws maandag 11 augustus, 2025 11:44
Werkstraf na uitslaand PSV-feest: “Dit soort taferelen moet echt stoppen”
De eerste jongen (22) die voor de rechter moest komen, kreeg meteen een stevige leerschool mee in Eindhoven. De Nuenaar had op 18 mei – de avond dat PSV landskampioen werd – met zwaar nitraatvuurwerk het struikelen geslagen. De microfoon van de rechters stoof het nog na van zijn eigen waarschuwing: “Dit mag echt nooit meer.”
Gewoon supporter uit de harde kern
J.T. is geen zielige jongen; hij hoort bij de harde kern en kreeg eerder al een stadionverbod om zijn oren. Toch geeft hij nu toe dat hij die zondag eigenlijk geen idee had wat hij over het hek smeet. Het vuurwerk was “nitraatachtig en mega hard”, dus zwaar genoeg om flink schade aan te richten.
Buiten dat klopte de aanklager hem een poging tot vrijlating van een andere relschopper aan. Die laatste claim kon niet hard worden gemaakt. Daardoor bleven er alleen nog 20 uur taakstraf over – plus nog eens 20 uur de volgende twee jaar als hij nog een slapende fout maakt.
Was 60 uur straf geëist
De officier vond van alles; zij was allang blij met een voorzet van zestig uur, waarvan twintig voorwaardelijk. Op beeld zie je J.T. nadat hij het vuurwerk heeft ontstoken, meteen zijn oren dichtknijpen. In de omgeving staan honderden supporters mét mogelijk gehoorbeschadiging. “Moet gewoon gestopt worden, dit soort geweld rondom voetbal is absurd”, snauwde ze.
‘Stelletje idioten’ haalde het stadionfeest overhoop
Toen PSV die avond in eigen huis kampioen werd, ging heel Eindhoven uit zijn dak. Rond halfacht vond een enkele vuurbal de weg naar de ME, waarna ‘een stelletje idioten’ (burgemeester J. Dijsselbloem, in persoon) glas, stenen en stoplichten het vak in mikte. Vierendertien agenten raakten gewond: twee gebeten door eigen diensthonden, een derde meende een blauw oog te scoren, de rest kwam weg met beurse en geschaafde ledematen.
Patrick Fluyt van politievakbond ACP schudde teleurgesteld zijn hoofd: “Als mensen straks gaan denken dat rellen erbij horen, dan zijn we echt de weg kwijt.”
Extra aanhoudingen de weken erna
De nacht zelf pakte de politie al 22 jongens, maar achter de schermen ging het door. Lik-op-stuk-beleid: de recherche strooide foto’s rond en riep verdachten op rechtstreeks naar bureau Henk te komen. Begin vorige week vielen er nog negen nieuwe arrestanten uit de bus, leeftijd 22 tot 49 jaar, verspreid over Eindhoven, Veldhoven en Utrecht. Het is nog niet bekend wanneer de rest voorkomt, dus de ME zit nog steeds te popelen.
Bekijk origineel artikel
Geen zelf kiezen wie je huisgenoot wordt? Studenten zijn boos!
Wat is er precies aan de hand?
Vanaf 2026 wil DUWO, de grootste studentenhuisvester van Nederland, bepalen wie er in jouw studentenhuis komt wonen. Nu kiezen huurders zelf wie er op jouw kamer komt, straks krijg je een lijst van DUWO voorgeschoteld en móet je daaruit een huisgenoot kiezen. Het idee: een eerlijkere verdeling van die felbegeerde huizen.
DUWO denkt aan 33.000 studentenkamers in steden als Leiden, Delft, Den Haag, Amsterdam en Utrecht. Hoe de selectie precies werkt – hoeveel namen ze geven, waar ze op letten – weten we nog niet. Studenten mogen meepraten tijdens de uitwerking, maar de invoering staat gepland voor ergens in 2026.
ASVA juicht, maar elders klinkt luid protest
De studentenvakbond ASVA is hartstikke blij. Ze zeggen al jaren dat het huidige hospiteersysteem te vaak “wie ken jij?” of “welke vereniging zit jij op?” is. Spokesman Teun: “Hoe vaak mensen worden afgewezen omdat ze een beetje verlegen zijn of geen net pak aan hebben, daar word je echt onzeker van.”
Daar staat tegenover dat veel huurders zelf het grootste L-vormige protestbord uit de kast trekken. In Leiden bijvoorbeeld is huurdersvereniging Bres een petitie gestart. Ze vinden dat de vrijheid om zelf te kiezen met wie je samenwoont juist superbelangrijk is. “Als je straks 100 aanmeldingen krijgt en DUWO kiest 15 voor je uit, kun je niet meer zeggen: van deze twijfelaar wil ik gewoon niet”, zegt Marnix, één van de initiatiefnemers. “Dan word je een soort trein die over de rails moet, of je nu met die mensen wilt wonen of niet.”
“Ik wil zelf weten wiens haar ik uit het putje pluk”
Volgens Bres treft het plan ook de verenigingsstad Leiden extra: 24 corpsballen zitten daar liever met mede-corpsballen op één wc-borstel. Ook voor de groepsdynamiek, leefbaarheid en mentale gezondheid maakt het verschil of je zelf verantwoording kunt afleggen. Harvard of hogeschool – je leert pas echt keuzes maken als je zélf moet bepalen wiens haar je op de dinsdagochtend uit het doucheputje vist.
Alternatief pleit: maak één groot centraal aanmeldplatform. Zo blijft de keus wel bij de bewoners, maar kun je data-registers beter monitoren. In september, vlak voor het DUWO-congres, wil Bres de petitie persoonlijk overhandigen én een brievenactie lanceren. Elke huisbaas kan vertellen waaróm zijn huis uniek is en waaróm ze hun vrijheid willen houden.
Bestuurtjes minder populair: studentenorganisaties sluiten de deuren omdat er niemand wil besturen
De deur staat wijd open, maar er komt gewoonweg niemand binnenlopen. Nou ja, tenminste niemand die zin heeft om de organisatie te besturen. Het Studenten Convenant – een club waar o.a. ISO, LKvV en ESN zich mee verenigd hebben – ziet jaar na jaar hetzelfde tafereel: steevast is het spannend of verenigingen het volgend jaar nog helemaal in de lucht zijn. Want zonder bestuur, geen vereniging.
Waarom schiet niemand te hulp?
Op de balie krijg je meestal een slap handje koffiegeld en een waaier van verantwoordelijkheden, terwijl collegegeld gewoon doortikt. Sarah Evink, voorzitter van ISO, somt de struikelblokken op:
“Je werkt 80 uur per week voor een fooi.”
“Je leent er bovenop, omdat – verrassing – je helemaal geen vakken volgt.”
* “En dan ben je ook nog onzeker of die vertraging straks de langstudeerboete oplevert.”
Kleine verenigingen klappen het hardst en snelst dicht, maar ook de grote jongens voelen het. Neem de Batavierenrace, de Enschede-Nijmegen-estafette voor studenten: dit jaar was er letterlijk niemand die de afstand wilde rennen én organiseren. De editie ging wel door, maar op een campus-parcours in plaats van stad-aan-stad. Mindere ambiance, totaal geen folklore.
KEI-week Groningen raakt ook de kluts kwijt – bijna
In Groningen krijgt elk jaar de KEI-week honderden nieuwe studenten binnen. Maar Niels van der Schaft, die er nu z’n bestuursjaar afsluit, vertelt dat ze twee keer de deadline moesten opschuiven om nog iemand te vinden.
“Studenten zijn bang voor vertraging,” zegt hij. “En als je dan toch alle avonden en weekends kwijt bent, krijg je anderhalve snicker per uur – sorry, één euro – om van rond te komen. Maandelijks zou al helpen. Of, wil ik voor het eerst in m’n leven een gek idee noemen: gewoon een echt salaris.”
Voor Niels was het nog net de moeite waard: “Ik had iets gespaard, dus ik kon me geen zorgen maken om bijbaantjes. Maar de drempel blijft groot; niet iedereen is bereid om zich in zo’n financieel avontuur te gooien.”
Nieuwe minister, oude brieven
Goed, het Studenten Convenant schreef eind juni – vlak voor het kabinet omviel – een nette brief naar minister Eppo Bruins. “Kun je alsjeblieft iets bedenken om bestuursjaren toegankelijker te maken?” stond er in almaar beleefder bewoordingen. Het antwoord: crickets. Tot nu toe is er nog steeds niets teruggekomen.
En intussen sluit er elk jaar wel weer een gebouwde sociale hub, een sportkant of een borrelplek waar studenten zich normaal even terug konden trekken. Telkens met de vraag: wie bekostigt die bestuursbaan eerst, voordat er niks meer te besturen valt?
In Atjeh alweer twee jongens publiek gestraft vanwege homoseks
Het gebeurt eigenlijk vaker dan je denkt: twee jonge mannen van 20 en 21 zijn, gewoon omdat ze elkaar wat lief hadden in een openbaar toilet, opgepakt door de shariapolitie. Vandaag werd duidelijk dat ze er in Atjeh mee afrekenen: tachtig rappen met de stok én dat midden op straat, zodat iedereen kan meekijken. Ze waren in april betrapt toen omstanders zagen dat ze samen het toilet ingingen en op de shariapolitie afstapten. Die brak het hokje open en vond de twee zoenend en in elkaars armen. De rechters achter gesloten deuren beschouwden het als volwaardige seks en dus valt het onder ‘zondig’, met stokslagen als gevolg. Het is sinds 2015 al de vijfde keer dat mannen in Atjeh voor een homoseksuele daad openlijk worden gestraft.
De laatste Maria-engel van Den Bosch: hoe Jenny (79) nog altijd het enige walhalla religieuze kunst bewaakt
Gewoon een Kerkstraatje, maar op nummer 24 schuilt een wondertje. Elke ochtend klapt Jenny van Wijk (79) het stramme hekje open en stapt tussen de zee van beeldjes, kaarsen en glinsterende kruisjes. Zálig, want vijftig jaar later is dit nog altijd de plek waar Nederland langs komt voor wierook die Maria ruikt en engelen die koperkleurig in het zonlicht schitteren.
“Ik kan echt niet anders, mama en papa begonnen hier al negentig jaar geleden.” Ze grijnst. “Voordat ik kon lopen, lag ik al tussen de houten heiligen te spelen.”
Van wieg tot winkelvloer
De kleine winkel van haar ouders stond ooit pal tegenover de Sint-Janskathedraal. Jenny droop nog geen sapjes, maar wel al leren tutjes tussen de schapen en herders van de kerststallen. Toen haar ouders de fakkel wilden doorgeven, hoefde ze niet lang na te denken. Kunsthandel De St. Jansbasiliek werd haar tweede huis. Tien jaar later schoof ze het hele circus naar de iets ruimere plek waar ze nu staat – de Kerkstraat, dus letterlijk in godsnaam op de goede plek.
Wat voor één zilveren heilige zoekt u?
Verdwalen kan hier: planken vol Maria’s in 42 tinten, engelen met zo’n blik van “ik wens u rust” en kruisjes waar het licht spelletje in speelt. Jenny haalt alles zelf uit binnen- en buitenland. “Alles hier is handwerk; ik ben er mee vergroeid.”
Ze verklaart zich niet voor gek als iemand een Boeddha en een Jezus in één tasje wil. “Mensen zoeken iets dat bij hun hart past, geloof of geen geloof. Het hoeft niet meer paskatholiek, gewoon symbolisch mag ook: kracht voor een examen, troost bij verlies, viering van pensioen.”
De wereld klopt, Jenny luistert
Sinds de wereld steeds murwer wordt – oorlog hier, crisis daar – barst het record van bezoekers. “Mensen komen niet alleen kopen, ze willen vooral een luisterend oor. Tegenwoordig luistert niemand meer, maar ik neem wél de tijd.”
Ze rekent voorbeelden af: de dame uit Groningen met tranen om haar dochter, het stel uit Brussel dat een mini-heilige zoekt voor hun huwelijksreis-altaar, een Hagenaar die een engeltje koopt zolang zijn vrouw op de ic ligt. Jenny knikt, knipt een lintje af en tekent wensen op een stukje banier. “Als ik één mens iets kan geven dat bijdraagt aan hun verhaal, is mijn dag goed.”
Stramme benen, onvermoeibare bezieling
Sporten is lastig, haar heup kraakt bij het trapje en rond half vier slaat de klaplamp uit. “Maar geloof me: zodra ik tussen de beeldjes sta, ben ik geen 79 meer.” Ze grijnst breed. “De winkel houdt mij jonger dan alle vitaminen van de drogist bij elkaar.”
Stoppen? Nee. “Ik ga net zo lang door tot de Heer anders beslist. En anders vraag ik of hij me bij de kassa mag houden.”
Drama bij Texel: 27-jarige vrouw slaat om in tragisch ongeluk
Het zonnetje scheen nog net, maar voor een groepje zwemmers bij De Koog sloeg de stemming in één klap om. Net na vieren in de middag belandden drie mensen in een mui. De hulpdiensten schoten meteen te hulp; zelfs een traumahelikopter denderde boven het strand.
Waarom een mui opeens zo gevaarlijk kan zijn
Al snel lagen alle drie de zwemmers op het droge. De hulpdiensten werkten zich uit de voeten en begonnen met reanimeren. Voor één van hen – een 27-jarige vrouw – mocht het niet meer baten. Ze overleed ter plekke. Over haar twee zwembuddies kan de politie nog niets kwijt: “De vrouw is de enige die is overleden,” klinkt het kort.
De politie stempelt het meteen als een verschrikkelijk ongeluk en begint geen nader onderzoek. Of de andere twee alwéér gewond zijn of moeilijker te pakken kregen, blijft onduidelijk.
Wat is een mui eigenlijk?
Een mui klinkt onschuldig, maar is dat zeker niet. Het is een soort geul in een zandbank waar het water als een snelle stroom terug de zee in dendert. Even’ lekker tegen de stroming in trappen’ werkt dan averechts; mensen belanden al snel verder van de kust af en krijgen het koud en vermoeid. In ‘t filmpje hieronder leggen we uit hoe je het herkent en wat je kunt doen als je erin komt.
