Entertainment Nieuws zaterdag 09 augustus, 2025 19:32
Verloren voornaamste steun: Pamela over het plotselinge afscheid van Malcolm-Jamal Warner
Pamela Warner deelt haar verdriet: “Malcolm was veel meer dan mijn kind – hij was mijn leraar, coach, vertrouwenspersoon, zakenmaatje én allerbeste vriend.” Voor veel mensen was hij natuurlijk Theo uit The Cosby Show, maar voor zijn moeder was hij simpelweg de jongen van 54 jaar die haar leven vorm gaf.
Ze heeft ontelbaar veel woorden over hem, maar nu wil ze vooral zeggen dat het “een enorme eer en zegen” was om zijn moeder te mogen zijn.
Om zijn nagedachtenis levend te houden is ze het Instagram-account Malcolm-Jamal Warner Living Legacy gestart. De komende periode laat ze daar weten welke initiatieven er allemaal op touw worden gezet om zijn erfenis te blijven voortzetten.
“Eef Bos is niet meer” – De Telegraaf rouwt om oud-hoofdredacteur
Je hoort het wel vaker: “Hij was één van ons.” Maar bij Eef Bos klónde dat echt. De man die De Telegraaf van 1995 tot 2009 leidde – eerst samen met Johan Olde Kater, daarna alleen – maakte vrienden in plaats van bazen. Geen standaard keuze voor de topfunctie, vond bijna iedereen. En precies daarom werkte het. “Hij kwam, zag en overwon,” schrijft de krant nu zelf. Superslim, maar óók empathisch. Een journalist pur sang die precies voelde wat jou als krantenlezer dwarszat, opriep of simpelweg nieuwsgierig maakte.
Toen Sjuul Paradijs het stokje overnam in 2009, bleef Eef een geliefde stem in de redactieraad. “Toegankelijk, niet doorsnee en door en door eerlijk,” typeert De Telegraaf hem nu. Kortom: geen glimmende carrièreman, wel degene die met één schouderklopje een stagiaire kon laten stralen en met één vraag een stuk weg kon snijden.
Eef Bos is niet meer. De redactie rouwt.
Pommelien leerde: elk liedje telt dankzij Suzan & Freek
Volgens Pommelien zijn Suzan & Freek “gewoon twee fijne artiesten die zonnige, lieve popliedjes schrijven met een vleugje hoop”. “Bij mij thuis staat het niet standaard op repeat, maar zo nu en dan draai ik hun nieuwste plaat. Toen zag ik ze op Concert at SEA staan: hun eerste optreden nadat Freek te hoorde kreeg dat hij ongeneeslijke longkanker heeft. Door dat verhaal namen al hun positieve teksten opeens bizarre vormen aan”, vertelt Pommelien in Volkskrant Magazine.
“Zij zijn natuurlijk ‘bekend’, dus ze delen het publiekelijk, maar in het publiek staan net zoveel mensen die zelf een geliefde verliezen. Die confronterende mix deed me beseffen: elk liedje is kostbaar.”
Ze besluit: “Soms schrijf ik een doodgewoon liefdeslied en denk ik: is dit niet te licht? Maar verrek, mensen hebben dat zo hard nodig. Niet alles hoeft maatschappijkritisch te zijn; een flinke dosis vrolijkheid of hoop werkt soms even goed als een scherpe tong.”
Pommelien leerde van Suzan & Freek dat niéts mis is met een ‘feel-good-liedje’
De vrolijke popsongs van het Nederlandse duo kregen ineens een heel andere lading toen Pommelien hun optreden afsloot op Concert at SEA. Het was hun eerste show nadat Freek de diagnose ongeneeslijke longkanker kreeg.
Ze zat in het publiek, luisterde naar al die lieve, hoopvolle woorden en dacht: wow, wat doet dit veel met me.
“Ze maken altijd al die zonnige popnummers, en eerlijk gezegd luister ik er niet dagelijks naar. Maar op dat moment tikte het me opeens: songs met een glimlach kunnen net dat kleine beetje troost geven dat mensen op z’n tijd hartstikke hard nodig hebben.”
Vanaf dat moment zag ze haar eigen repertoire met andere ogen. “Vroeger vroeg ik me af of een simpel liefdesliedje wel genoeg zei. Maar eerlijk: mensen smeken bijna om een deuntje dat ze even doet vergeten dat het buiten regent. Sommige nummers hoeven heus geen stevige maatschappijkritiek te bevatten; vrolijkheid en hoop zijn óók een vorm van verzet.”
Zo vindt de Belgische hitmachine steeds meer haar plek in Nederland. In de video hieronder vertelt ze hoe dat voelt.
Warner Bros wil de strijd met de dood nog niet opgeven
Als je dacht dat ‘Final Destination: Bloodlines’ het laatste woord had over (bijna) ontsnappingsstrategieën tegen de dood, hebben we nieuws: Warner Bros is al druk in de weer met een vervolg. De vijfde inhaker was er twaalf jaar niet, maar nu het zevende deel wél blijkt aan te slaan, is de studio klaar om nog meer ongelukken in slow-motion te knallen.
De vorige film, Bloodlines, trok begin 2025 wereldwijd 286 miljoen dollar binnen. Niet slecht voor een horror-schijf die eigenlijk alleen de vraag stelt: hoe luguber kun je sterfscènes in elkaar knutselen? Het concept is nog steeds simpel en lekker evil: iemand krijgt een akelig voorgevoel, weet een paar mensen te redden, waarna de boze dood zich met bibberende boobytraps komt wreken.
De makers van alle vorige opnamen, producers Craig Perry en Sheila Hanahan Taylor, krijgen opnieuw de eer om straks weer ellebogen en automonteurs onvrijwillig te laten meetellen. Wie er dit keer op het hakblok ligt of wanneer de bioscoopzaal in gevaar komt, houdt de studio nog even geheim. Houd dus je doppen op de vloer; er komt weer werk aan de winkel voor onze favoriete reaper.
Eddie Murphy: “Die Oscar krijg ik dadelijk… als ik 90 ben en gebitloos 🤣”
Eddie Murphy heeft er rotsvast vertrouwen in: vroeg of laat krijgt hij gewoon een ere-Oscar. Hoe laat? Nou, op z’n vroegst als-ie al een kruk van 90 heeft en zonder tanden vooraan zit.
“Ik zie mezelf al staan,” vertelt een 64-jarige Murphy lachend aan Sky News. “Een maniakale glimlach – geen tanden meer, sorry – en dan zeg ik beleefd: ‘Dankjewel voor deze te gekke ere-prijs!’”
Hij heeft heus niks met al die glitter-awards. Voor hem is het grote winnen als een film niet meteen verdwijnt na opening. “Een publiek dat telkens terugkomt, reacties op straat, dat ding dat blijft draaien in de bios… Dát is mijn gouden beeldje.”
En toch stond de spotlight één keer wél op ’m gericht. In 2007 had hij gewoon een nominatie pakken kunnen krijgen voor beste bijrol na zijn optreden in Dreamgirls. Maar het beeldje ging uiteindelijk naar Alan Arkin. C’est la vie.
Of het later een Oscar of een tandenloze speech op leeftijd wordt – dat zien we dan wel weer. Als het publiek blijft lachen, is hij allang tevreden.
