Entertainment Nieuws donderdag 07 augustus, 2025 19:32
Martijn uit B&B Vol Liefde: “Er mankeert nog steeds iets aan me”
Plotse afname
Je kent ‘m vast nog: Martijn, de stoere kaaskaar uit B&B Vol Liefde. Een jaar of anderhalf geleden knalde hij ruim vijftien kilo af zonder ervoor op de sportschool te hangen of een streng dieet te volgen. Lastig voorbeeldje: waar hij eerder lachend een hele reep wegtikte, lukte dat ineens niet meer. Zijn lichaam riep gewoon: “Stop, genoeg.”
Geen uitsluitsel in het ziekenhuis
Nou denk je: als je zo snel afvalt, geven ze je in het ziekenhuis toch binnen no-time een diagnose. Maar nee hoor. Na alle foto’s, prikken en scans hoorde Martijn: “Alles ziet er prima uit.” Toch blijft de onrust knagen. Hij vertelt: “Ik ben intussen weer lekker aangekomen, maar dat rare gevoel blijft hangen. Er zit ’iets’ niet goed.”
Chocola smaakt ineens anders
Z’n smaak is compleet anders geworden. “Vroeger wrikte ik een kilo chocola naar binnen. Nu neem ik een hap en denk: mwah, laat maar zitten.” Hij vindt het gek – en tegelijk lastig – om dingen die hij eerder lekker vond nu te laten staan.
Altijd in Say Cheese
Natuurlijk komt er een horde Nederlandse fans naar Say Cheese om Martijn live te spotten. Logisch: hij staat pal achter z’n toonbank om erbij te zijn wanneer mensen verwachten dat hij er is. “Als ik er zelf niet ben, komen ze niet terug. Sinds ik op tv ben geweest, is het gewoon ‘verplichte kost’ dat ik achter de kaasrook verschijn.”
“Ik ben helemaal geen botte boer”
De tv-uitzending tekende hem af als een stugge Hollander met een botte opmerking paraat. Martijn fronst: “Zo zie ik mezelf helemaal niet. Vrienden weten: ik ben gezellig, lief en best sociaal.” Hij gaat z’n weg en zoekt gewoon de liefde – liefst in vrouwelijke vorm mét Thaise roots. “Een Hollandse dame zou ik niet meer kiezen; vind ik lastig aanpassen aan tropisch leven.”
Terwijl een oud-collega…
Ondertussen heeft collega Iris uit B&B Vol Liefde haar geluk al gevonden in zonnig Griekenland. Benieuwd naar haar liefdesverhaal? Check de video-icon in het originele artikel!
Gülsah ruilt de studio van Hilversum in voor het prikkelende Istanbul: NOS krijgt eindelijk een correspondent mét échte Turkse wortels!
Gülsah Ercetin is binnenkort geen stem meer vanachter het bureautje in Hilversum, maar dé vaste geluid uit Turkije voor heel Nederland. Ze heeft al zestien jaar rondgelopen op de buitenlandredactie en gaat nu de schoenen volgen van Mitra Nazar, die haar plek bij Nieuwsuur opzoekt.
Hoe vet is het trouwens dat Gülsah straks landt in een land waar haar ouders ooit vertrokken met één koffer vol verhalen? Nu komt zij terug – in een compleet andere tijd – gewapend met microfoon, camera én een lege koffer om die te vullen met gloednieuwe, spannende nieuwsverhalen. Want laten we eerlijk zijn: Turkije speelt de laatste jaren een steeds grotere rol op het wereldtoneel.
Al jaren in de Turkse modus
Gülsah (44) is geen nieuwkomer. Als buitenlandredacteur schoof ze al talloze keren aan in Turkije om de correspondent ter plekke een handje te helpen. Denk aan grote nieuwsmomenten waar de pers mee overspoeld werd – Gülsah stond er. Ook verduidelijkte ze afgelopen maart voor de kijker waarom burgemeester Imamoglu van Istanbul werd gearresteerd. En in 2023 maakte ze een online reportage over de verkiezingen, vlak na die verschrikkelijke aardbeving. Kortom: ze kent de sjieke wijken van Istanbul én de mistroostige provincies als haar broekzak.
De NOS is dolenthousiast
NOS-hoofdredacteur Giselle van Cann kan haar geluk niet op:
“Gülsah heeft ladingen ervaring, praat vloeiend Turks én snapt de cultuur tot in de kleinste details. Bovendien weet ze verhalen te vinden die dicht bij mensen blijven, waarbij ze net een stapje verder kijkt. Voor ons thuisfront weet ze lastige internationale dossiers opeens in één helder verhaal te vatten.”
Vanaf 1 januari live vanuit Istanbul
Pak je agenda er maar bij: vanaf 1 januari meldt Gülsah zich rechtstreeks vanuit Istanbul. Wil je weten hoe demonstraties in Ankara echt aanvoelen, hoe de bazar in Izmir ruikt of wat straatjongens in Diyarbakir vinden van de politiek? Gülsah vertelt het straks – met datzelfde open gezicht en de typische Nederlandse nuchterheid.
Mariah Carey: “Wacht … Katy Perry is écht naar de ruimte geweest?!”
“Ging ze de ruimte in?”
Dat vroeg Mariah Carey zich hardop af toen ze donderdagochtend aanschoof bij de Scott Mills Breakfast Show van de BBC. Bleek dat ze nog helemaal níet meegekregen had dat haar collega Katy Perry een paar maanden terug een tripje maakte boven onze dampkring.
“Ik ben niet boos op haar, hoor – dat is best indrukwekkend,” haastte ze zich te zeggen, terwijl ze nog een beetje onthutst klonk.
“Waar ging ze dan heen? In een baan om de aarde en weer terug? Zweefde ze? Is dit echt gebeurd?” De vragen regenden over elkaar heen.
Een korte flight
De vlucht van Katys groep duurde van lancering tot landing ongeveer tien minuten. De Blue Origin-raket klom tot zo’n 105 kilometer hoogte, officieel de grens van de ruimte. Na wat navragen kreeg Mariah een snelle opsomming: Katy stapte drie kwartier geleden (lees: in oktober) in de capsule met vijf andere vrouwen – met onder anderen presentatrice Gayle King aan boord – en vloog even het gewichtsloze uitzicht in. Blue Origin, het bedrijfje van Amazon-baas Jeff Bezos, had eerder al William Shatner en Michael Strahan een vergelijkbaar tikje ruimte gegeven.
“Voor mij hoeft het”
Mariah trok haar handen uit de lucht en grijnsde: “Wow, goed zo Katy. Heel cool.” Maar meer spontaan enthousiasme bleef uit: “Ik denk dat ík het wel mooi vind zo.” Zelf een ticket naar de sterren? Ze hoefde het niet.
BBC filmt laatste hoofdstuk van Ozzy Osbourne’s leven
Een intiem afscheid in ‘Ozzy Osbourne: Coming Home’
De Britse omroep komt straks met een vierdelige reeks die – letterlijk – het laatste stukje van Ozzy’s leven volgt. De camera’s draaiden bij alles: thuis in LA, in de tourbus en natuurlijk terug waar het allemaal begon, Birmingham. Tegen de tijd dat de beelden klaar waren, had hij zijn finale show er al op zitten.
Familie Osbourne volledig in beeld
Sharon, Jack én Kelly krijgen allemaal hun eigen moment in de spotlight. Geen geforceerde interviews, maar gewoon koffie bij de keukentafel, stevige bakken sarcasme zoals alleen de Osbournes dat kunnen en ook tranen. Expectation Films bleef drie jaar lang plakken – dat levert dus meer dan alleen een praatje over muziek.
Afsluiting in Birmingham
Precies op 5 juli stond Ozzy voor het laatst op een podium, gewoon weer in z’n geboortestad. Twee weken later werd hij uit het leven gelicht, en de docu eindigt automatisch een paar dagen daarna. Dat afscheidsconcert behoort tot de meest ontroerende stukken van de hele serie; de energie van het publiek voel je nog door het scherm.
“Humor, rauwe emotie en een rock-icoon”
Clare Sillery, baas bij de BBC, is zichtbaar trots: “We kregen complete toegang en dat is zelden gebeurd met zo’n well-known familie.” De kijker krijgt haar woorden volgens het persbericht “familiemomenten, een flinke dosis humor, veel reflectie én die onverwoestbare britse rock-mentaliteit waar Ozzy groot mee is geworden.”
Monty Python krijgt eigen postzegels van Royal Mail
Daar gaan we weer: Royal Mail gooit de knuppel in het hoenderhok en brengt een serie postzegels uit die helemaal in het teken staat van Monty Python. Denk vogelgeluiden, gekke walkmoves en uitspraken die geen mens normaal vindt. Serieus, op je brief krijg je vanaf straks een stukje Britse anarchie naast je adres.
Vier vette designs – en één dolkoffer met één arm
De set met vier zegels is niet zomaar een random verzameling Britse vondsten: hij vier tegelijk het 50-jarig feest van ‘Monty Python and the Holy Grail’. Misschien wel de beroerdste ridderfilm ooit gemaakt. Vooraan op één van de zegels showt de zwarte ridder, stralend tevreden terwijl hij met één arm nog steeds beweert dat het allemaal “maar een schrammetje” is. Typisch Monty Python.
Van cult-tv tot keukenkastje brievenbus
In 1969 kickte de allereerste episode van ‘Monty Python’s Flying Circus’ bij de BBC. Ze hadden pardoes absurde stukken, plots keren in het gesprek en animaties die nog nooit waren vertoond. De makers – Graham Chapman, John Cleese, Eric Idle, Terry Jones, Michael Palin en Terry Gilliam – timmerden daarmee een vrije val in de geschiedenis van de Britse humor. Nu, jaren later, strijken diezelfde grappen zomaar neer op je brievenbus.
Verkrijgbaar vanaf donderdag in voorverkoop
De zegels sluipen donderdag in de voorverkoop en liggen na exact twee weken – lees: 14 augustus – in alle eerzinnetjes schattige Britse filialen. Dus als jij je lief deze zomer nog een kaartje uit Londen wil sturen met een python-icoon erop, reserveer nu meteen voorkom teleurstelling. Anders moet je nog verder gaan dan de zwarte ridder met mist zijn twee armen.
Legendes sterven nooit: Latin-jazzgrootheid Eddie Palmieri (88) is er niet meer
We hebben er weer een icoon bij verloren. De brokkenpiloot van de pianotoetsen, Eddie Palmieri, heeft zijn laatste noot gespeeld. Zijn dochter deelde het trieste nieuws met The New York Times: hij is 88 jaar geworden.
Van rumba tot wereldstage
Palmieri maakte zijn leven lang keiharde, maar o zo swingende Latin jazz mét een vleugje rumba. Geen wonder dat hij de allereerste Latino was ooit die een Grammy wist binnen te slepen. Hij kreeg er nog zeven achteraan, dus rek maar niet te snel af. Bijna veertig albums heeft hij de wereld in geslingerd en telkens hoorde je wel iets van zijn helden Thelonious Monk, Herbie Hancock en McCoy Tyner terug.
Over hoe hij speelde? Zijn eigen woorden zeggen genoeg: “Ik ben een gefrustreerde percussionist die wraak neemt op de piano.” Heerlijk toch?
Keiharde swing, gekraakte piano’s
Die percussieve klap op de vingers leverde hem ooit een bijzonder ultimatum op. Een clubeigenaar schonk hem de keuze: óf jij maakt dat je wegkomt, óf de hele band ligt op straat. Reden? Een piano naar de knoppen helpen. Typisch Palmieri.
Geboren op 15 december 1936 in Spanish Harlem, New York, wist hij al vroeg dat muziek zijn ticket uit de achterbuurten was. Eerst piano, toen als 13-jarige de timbales (die fel klinkende trommels) in het orkest van zijn oom, om vervolgens weer terug te keren naar de piano alsof hij nooit weg was geweest.
Orchestras, bands en La Perfecta
In de jaren ’50 zwierde hij de ene na de andere hit uit zijn vingers bij Eddie Forrester Orchestra. Later plakte hij zich vast aan Johnny Seguí én Tito Rodríguez. In 1961 dacht: “Laat ik het gewoon zelf doen.” Zo werd La Perfecta geboren – een band die nog steeds naam maakt.
Zijn allereerste Grammy pakte hij in 1975 met The Sun of Latin Music. En hij bleef doorswingen tot zijn tachtigste levensjaar, met coronaproof livestreams en al. Ook wij in Nederland kregen ons hapje Palmieri: hij brak Paradiso plat en deed de Oosterpoort in Groningen nog even mee.
