Sport Nieuws woensdag 06 augustus, 2025 23:18
Geen EK voor olympisch held Telgenkamp, wel een nieuw pad in Den Haag
Op 8 augustus 2024 stond Duco Telgenkamp ineens in de schijnwerpers. Tijdens de olympische hockeyfinale in Parijs scoorde hij de winnende penalty, waarna hij er ook nog eens voor koos om de Duitse doelman te provoceren – een moment dat niet iedereen even leuk vond, maar wel voor veel gesprekken zorgde. Een paar maanden later was hij weer terug in Parijs, op het olympisch terrein. “Dat voelde echt magisch,” blikt hij terug. “Ik ben normaal niet zo sentimenteel, maar het was gewoon mooi om al die plekken weer te zien en herinneringen op te halen. Vorig jaar had ik daar geen tijd voor, ik zat volledig in de ‘hyperfocus’. Nu zag ik ineens alles om me heen en dat gaf een topgevoel.”
Hij heeft zijn hart altijd bij het hockey gehad en dit seizoen deed hij dat ook goed bij Kampong. Toch is hij deze week niet van de partij als Oranje probeert Europees kampioen te worden in Mönchengladbach. Dat kwam door ‘persoonlijke omstandigheden’, liet de KNHB eerder weten. Nu laat Telgenkamp zelf weten waarom.
“Ik ga het EK gewoon als fan volgen en ik heb er alle vertrouwen in dat ze kampioen gaan worden,” vertelt hij vanuit een statig pand in Den Haag. Over zijn afwezigheid is hij eerlijk: “Er speelt wat mee. De eerste reden is dat ik nu kies voor mijn maatschappelijke carrière. Maar ook hoe ik de sport beleefde, kon zo niet blijven. Ik speelde alsof het leven of dood was, alsof ik per se moest scoren. Hoe belangrijker de wedstrijd, hoe groter de druk.”
Uiteindelijk vroeg hij zich af: wil ik de komende jaren zo blijven spelen? Of is er ook ruimte voor meer dan alleen hockey?
Telgenkamp benadrukt dat hij er mentaal of fysiek niet doorheen zat. Als bondscoach Jeroen Delmée hem had geselecteerd, had hij het EK gewoon kunnen spelen. Alleen… hij had al van tevoren besloten om nee te zeggen. “Het was niet dat ik écht gas terug moest nemen, ik koos gewoon bewust voor iets anders op de lange termijn.”
Terugkeren in het Nederlands team? “Geen hard ‘nee’, maar ook geen hard ‘ja’. We zien wel wat de toekomst brengt. Er is geen vast plan of tijdsplanning.” En dus blijft de laatste bal die hij als international raakte, de bal die olympisch goud opleverde. “Wie weet komt er nog een keer een nieuwe kans.”
Want Telgenkamp wil meer zijn dan alleen een hockeyer. “Hockey is een groot onderdeel van mijn leven, maar bepaalt niet wie ik ben,” legt hij uit. Hij is nu volledig gestart in een nieuwe richting buiten de sport. “We hebben een streamingplatform op het gebied van gezondheid, waar we mensen begeleiden naar een gelukkiger en gezonder leven. Elke dag werk ik met psychologen, diëtisten, topsporters en experts.”
“Naar kantoor gaan betekent niet dat ik de hele dag achter mijn bureau zit. Ik ben er om waarde toe te voegen aan het leven van anderen. Dat geeft me energie en ik vind het superleuk. Het voelt veel als op het veld: veel actie, veel doen.”
Van rebelse tiener tot stralend rustpunt: Van Persies weerzien met Fenerbahçe
“Oh… ik dacht: je komt met een léuke herinnering”, zegt Robin van Persie, terwijl hij hard begint te lachen. Het gesprek gaat over een verhaal uit de kasten. Helemaal aan het begin van zijn grote loopbaan, in 2002, stond Van Persie ook al eens tegenover Fenerbahçe – net zoals nu, in de derde voorronde van de Champions League. Maar toen was alles anders.
Toen moest hij als invaller debuiteren in Europa, maar zelfs dat ging niet door. Als 19-jarige speelde hij tijdens de warming-up niet serieus genoeg naar de smaak van assistent-trainers John Metgod en Mario Been – trainer Bert van Marwijk zat intussen op de tribune na een rode kaart. Uiteindelijk werd Thomas Buffel ingevallen, en niet Van Persie. “Ik moet eerlijk zeggen dat die warming-up niet echt top was”, geeft hij nu toe, met een brede grijns tijdens een persconferentie.
Maar in die tijd was Van Persie nog lang niet de internationale ster van Arsenal, Manchester United of Oranje. Nee, destijds was hij meer de ondeugende jongeling bij Feyenoord. Denk aan het opzij duwen van specialist Pierre van Hooijdonk om zelf een vrije trap te nemen. Of het rijden in een sportwagen in plaats van de auto van de sponsor. En vergeet niet hoe laat hij een keer kwam opdagen voor een wedstrijd tegen RKC Waalwijk: een uur te laat, omdat hij de zomertijd was vergeten.
Een wereld van verschil met de huidige Van Persie, volgens oud-ploeggenoot Patrick Paauwe. Die zegt dan ook: “Een mooi, groot contrast.” Want nu, als 42-jarige coach met peper-en-zouthaar, is Van Persie bijna veranderd in een hartelijke oom. Iemand die altijd tijd heeft voor vragen, die graag lacht en plezier heeft in zijn werk als trainer van Feyenoord. Volgens Paauwe straalt hij écht iets positiefs uit.
Even terug naar augustus 2002. Na de overwinning op Fenerbahçe vloog Feyenoord door naar Nice, waar ze later de Europese Supercup zouden spelen tegen Real Madrid. Maar Van Persie bleef achter. Hij werd teruggevlogen naar Nederland vanwege wat onrust in zijn hoofd. “Ongéïnteresseerd en negatief gedrag”, noemde trainer Bert van Marwijk het destijds. Van Persie moest even mee met het beloftenelftal. Zijn droom om Zinédine Zidane van dichtbij te zien, liep daar meteen stuk.
Pas begin oktober mocht hij weer aansluiten bij de selectie. In de groepsfase van de Champions League, tegen Dinamo Kiev, maakte hij uiteindelijk toch zijn Europese debuut. Nu benadrukt Van Marwijk: “Ik heb geen harde gevoelens meer. Ik snapte hem wel. Ik was vroeger ook zo eigenwijs. Dat rebelse, dat zie je vaak bij creatieve spelers.”
Paauwe: “We hadden toen een mooie mix in de ploeg. Veel ervaring met Van Wonderen, Bosvelt en Van Hooijdonk. En Robin was niet de enige die af en toe moeilijk was. Leonardo zat er ook in de selectie en die had ook wel een karakter. Maar die botsingen maakten ons juist beter.”
En wat Paauwe betreft is Van Persie daarna gegroeid tot een volwassen persoonlijkheid. Al vrij snel trouwens, vooral sinds zijn overstap naar Arsenal. “Dat rebelse heeft hem waarschijnlijk geholpen om zo goed te worden. Jammer alleen dat hij niet wat langer bij Feyenoord is gebleven. Hij had ons misschien aan meer trofeeën kunnen helpen.”
Van Marwijk zelf had nooit verwacht dat Van Persie hem ooit zou opvolgen als trainer van Feyenoord. “Natuurlijk niet! Nooit van zijn leven. Maar mensen groeien mee. Je leert kijken naar het spel vanuit een andere hoek. En Robin heeft echt veel meegemaakt op het hoogste niveau.”
En hij is niet de enige ex-topspeler die de stap naar het trainerschap heeft gemaakt. Frank de Boer, Phillip Cocu, Giovanni van Bronckhorst, Mark van Bommel – zij kenden ook de bubbel van hun eigen clubs. Maar één ding leer je als speler niet: leidinggeven. Plotseling ben je verantwoordelijk voor zestig man, en iedereen kijkt naar jou als het fout loopt. “Maar ik vind het knap hoe Robin daar tot nu toe mee omgaat. Hij is een snelle leerling.”
Paauwe: “Ik hoop dat Robin bij Feyenoord heel succesvol wordt. Dat gun ik hem van harte. En voor Rotterdam is het ook geweldig om hem als coach te hebben.”
Geen gekke dingen meer bij AZ? ‘Moeten laten zien dat we verder zijn’
Onderwerp van artikel
Na een behoorlijk wankel begin in Finland lukte het AZ uiteindelijk toch om zich, ten koste van Ilves Tampere, te plaatsen voor de derde voorronde van de Conference League. Daarin staat donderdag FC Vaduz uit Liechtenstein op het programma. Vaduz is de enige profclub die deze kleine staat rijk is, en speelt haar wedstrijden in de Zwitserse Challenge League — het tweede niveau daar. Net als alle andere voetbalclubs uit Liechtenstein dus.
Vaduz mag meedoen in Europa omdat ze de nationale beker wonnen. En dat is hun al 50 keer gelukt sinds 1949 — een wereldrecord overigens. Maar AZ maakt zich geen zorgen over dit duel. In 2022 troffen beide ploegen elkaar ook al in de Conference League, en toen had AZ geen moeite met Vaduz: thuis werd het 4-1, uit 2-1.
AZ-trainer Maarten Martens denkt echter dat er wel wat verbeterd moet worden. Vooral de wisselvalligheid van zijn team baart hem zorgen. Het laatste duel tegen Ilves was daar een mooi voorbeeld van: na een 4-3 nederlaag volgde een flinke 5-0 zege. “We moeten laten zien dat we verder zijn,” benadrukt hij.
“Volgens mij is het gewoon waar dat Europese uitwedstrijden nooit zomaar gewonnen worden,” verdedigt Martens zich. “Maar wij hadden wel beter kunnen presteren, gezien onze positie.” Als hij terugkijkt naar vorig seizoen, moet hij toegeven dat AZ vaak na een goede Europese avond teleurstelde in de Eredivisie. “Dat kan te maken hebben met mindset, maar ik denk dat het vooral komt doordat jonge spelers nog moeten wennen aan het ritme van twee competities tegelijk.”
Martens kent dat gevoel zelf ook. “Toen ik international was en Europees speelde, was het beroep ineens heel anders dan toen ik bij RKC zat. Na donderdag moet je direct herstellen om zondag weer goed te staan. Hoe vaker je dat doet, hoe makkelijker het wordt.”
Ook Wouter Goes (21) zit in die groep jonge spelers. Hij geeft eerlijk toe dat AZ vorig jaar net iets te vaak niet leverde op zondag. “Als alles lukt en iedereen honderd procent is, dan poets je zo’n tegenstander eraf. Maar als één dingetje niet werkt, dan gaat het mis.” Volgens Goes is de groep zich daarvan bewust en wordt er hard gewerkt om dat te verbeteren. Over zijn eigen rol is hij duidelijk: “Als het niet lukt, moet je elkaar aansporen. Dan wordt leiderschap gevraagd, ook van mij.”
Martens weet dat veel spelers nog in ontwikkeling zijn, maar gelooft erin dat ze snel kunnen groeien. “Ze spelen namelijk al op een hoog niveau.” Voor AZ betekent dat: presteren in zowel de Eredivisie als in Europa. Twee wedstrijden per week dus.
Martens: “Als je fit blijft, word je gewoon sterker. Die minuten stop je in je rugzak. Maar de jongens moeten er ook voor investeren. Goed slapen, eten, geen afleidingen.” En hoewel AZ wil groeien, relativiseert Martens: “Soms zie je ook grote clubs gekke dingen doen. Dat zit in het voetbal. Verrassingen blijven altijd mogelijk.”
Jongensdroom van Flemming komt uit: “Ik ben shirtsponsor van FC Den Bosch!”
Voor de Den Bosch-er en artiest Flemming is een droom uitgekomen waar hij vroeger als jongetje alleen maar van kon dromen. Hij is namelijk officieel shirtsponsor geworden van zijn geliefde voetbalclub FC Den Bosch! En dat betekent niet zomaar een klein naammetje op een randje – nee, zijn naam én logo prijken fier op de mouwen van de thuis- én uitshirts van de club.
Flemming, bekend van hits als Amsterdam, Automatisch en Paracetamollen, deelde trots een foto op Instagram van zichzelf in het shirt. “Wat begon als een jongen die op de tribune zat te juichen, is nu echtheid geworden: ik sta op het shirt van mijn club”, schreef hij erbij.
Al eerder was zijn naam zichtbaar in stadion De Vliert, want begin dit jaar stond zijn logo al op een reclamebord in het stadion. Maar dit? Dit voelt voor hem als een grote stap dichterbij huis. En volgens ChatGPT is hij zelfs de eerste solo-artiest ooit in Nederland die een profvoetbalclub een heel seizoen lang sponsort. “Het is een eer om iets terug te kunnen doen voor de stad en de club die zo’n groot stuk van mijn hart hebben”, laat hij weten.
Flemming, wiens echte naam Flemming Freddie Viguurs is, zegt deze trots iedere wedstrijd op de tribune te dragen – letterlijk. Met zijn eigen shirt aan zal hij ook dit seizoen fanatiek meejubelen mee met FC Den Bosch.
Flemming uit Den Bosch vervult zijn jongensdroom
Voor zanger Flemming is een oude droom werkelijkheid geworden: hij heeft nu echt een plek op de shirts van FC Den Bosch. De artiest, eigenlijk Freddie Viguurs, is dolblij met deze samenwerking en deelt op Instagram trots foto’s van zichzelf in het shirt. “Wat begon als een jongetje op de tribune, is nu uitgegroeid tot een plek op de mouw”, schrijft hij erbij.
Flemming, bekend van hits als ‘Amsterdam’, ‘Automatisch’ en ‘Paracetamollen’, had al eerder een beetje zichtbaarheid bij de club. Eerder dit jaar stond zijn naam en logo al op een reclamebord in stadion De Vliert. Maar een plek op het echte voetbalshirt? Dat voelde voor hem als een grote stap – en een droom die sneller dan verwacht uitkomt.
“Ik ben de eerste solo-artiest ooit in Nederland die een profvoetbalclub een heel seizoen sponsort (bewijs leverde ChatGPT)”, schrijft Flemming enthousiast. “Wat een eer om als Bosschenaar iets terug te mogen doen voor de stad én de club die zo veel voor me betekenen.”
Inmiddels draagt hij met trots het nieuwe shirt tijdens elke wedstrijd van FC Den Bosch. En waarom niet? Het is tenslotte zijn passie, zijn thuisgevoel, en misschien wel de beste manier om inspiratie op te doen voor nieuwe nummers.
