Recent Nieuws maandag 04 augustus, 2025 11:44
Van oude trui naar Troost Teddy: Nina knuffelt rouw weg met naaischijf & liefde
Toen ze haar eerste klus binnenrijkte – nog voor haar diploma kon ophalen – zat Nina nog op zolder in de Kerkstraat te naaien aan een afstudeeropdracht. Inmiddels is dat zolderkamertje ingeruild voor de gezellige kamer helemaal links in huis van haar oma, middenin Gilze. Open de deur en je waant je in een kleurrijk atelier: stapels stof, schetsen van kostuums, gespatte ideeën en ook wat mislukte probeersels. De strijkplank staat al klaar – even later moet de nieuwe Troost Teddy keurig gladgestreken worden.
Een bedrijfje dat zomaar ontstond
“Ik was aan het afstuderen, had nog géén diploma in handen, maar mocht opeens een KVK-nummer aanvragen!” grinnikt Nina. Haar hobby werd werk: mascottepakken, handpoppen én de Troost Teddy’s. Knuffels van:
– oude truien van je opa
– babyrompertjes die je baby nooit meer aankan
– het favoriete dekentje van je viervoeter
Van een zak kleding naar een knuffelhondje
Op tafel ligt een boodschappentas vol shirts en broeken. Nina vist er een paar stukken uit, snijdt vormen, zet de naaimachine aan en stikt vrolijk verder. Steeds meer lijkt het op een lief hondje met een stukje verleden erin verwerkt.
Rouwverwerken met de naald in de aanslag
Ze weet waar ze het over heeft. Toen haar vader en opa overleden, stuitte ze op kisten kleding. “Een hele kast doe je niet cadeau aan de kringloop. Maar dit item, die trui, die wil je dicht bij je houden.” Precies dat doet ze. Voor haar neefje maakte ze een teddy van opa’s lievelingstrui. “Prachtig, maar ook zwaar. Je ruikt de geur nog.”
Toekomstdroom: een eigen winkelpandje waar niet alleen Troost Teddy’s liggen, maar ál haar creaties samen één groot kunstwerk vormen.
Meer dan vijftig mensen gegijzeld in Zamfara: thuiskomen is nog lang niet zeker
Weer een avond, weer een groep mensen die verdwijnt
Je zou denken dat zo’n video van bendeleden die met stapels bankbiljetten pronken wel genoeg is om er een einde aan te maken, maar afgelopen vrijdag slaan ze opnieuw toe. In een klein dorp in Zamfara, een staat in het noordwesten van Nigeria, slepen gewapende criminelen gewoon meer dan vijftig mensen mee. Het is verre van het eerste incident: in februari lukte een andere bende het om 51 dorpsbewoners te ontvoeren. Losgeld, toespoedig betaald, hielp niet; 33 van de gijzelaars kwamen er niet levend af. Dat staat in een verslag dat AFP van de VN onder ogen kreeg, en het beeld dat eruit opdoemt is ronduit grimmig.
Grote aanvallen, kleine hoop
Onderzoekers zien een nieuw patroon: groepsaanvallen in het noorden van Zamfara, precies waar het donderdagavond gebeurde. Wie de daders zijn en waar ze met de gijzelaars zitten, is nog steeds een groot vraagteken – evenals het bedrag dat ze deze keer eisen.
Van ideologie naar snel cash
Tien jaar geleden zou je dit soort acties nog koppelen aan een beweging, een standpunt. Tegenwoordig draait alles om euro’s en naira’s. Het Nigeriaanse veiligheidsinstituut SBM zette in 2021 al op een rijtje hoe ontvoeringen een lucratieve “business” zijn geworden: schoolkinderen, automobilisten, boeren – liefst in groten getale – worden gevangen genomen en pas vrijgelaten als het losgeld binnen is. TikTok en Facebook vullen zich dan met die trotse stapels bankbiljetten alsof het hun salarisstrook is.
Wat nu?
De cijfers liegen er niet om: Nigeria, en vooral het noordwesten, kampt al jaren met deze “ontvoeringsepideemie”. Hoe lang het nog duurt voordat de huidige gijzelaars thuiskomen? Er is geen uur aan gegeven. Wat wél vaststaat: vrijdagavond is weer een heleboel levens overhoop gegooid.
Kleine kans dat die oude miljarden van 2008 toch nog terugkomen
Vijftien jaar geleden stapte de Nederlandse staat met 28 miljard in ABN AMRO – een reddingsoperatie die menigeen al lang als verlies ziet. Tot vandaag waren de verkopen stukje bij beetje een teleurgestelde verhaal: we krijgen ons belastinggeld echt niet meer terug. Sinds september 2024 zou er nog 5,5 miljard op tafel ontbreken; om écht quitte te spelen moet de overheid de 30,5 % die-ie nog in de portemonnee heeft, afromen voor 35 euro per aandeel.
Ongeloofwaardige sprong
Maar wie ABN AMRO volgt, weet dat het afgelopen jaar de koers van 14,37 euro naar 24,65 euro schoot – een tientje winst in twaalf maanden. Dezelfde 40 % die boreling nodig had om uit de rode cijfers te komen, gebeurde gewoon in de markt. One happy coincidence? Misschien wel. Of toch een aanwijzing dat de staat wel degelijk kan slagen als-ie de resterende zak aandelen nu verkoopt.
Een Franse dame als katalysator?
Speculanten dromen allang van een buitenlands overnamebod met een stevige premie, zoals óók destijds bij Fortis gebeurde. De naam BNP Paribas valt regelmatig. Vreemd genoeg kreeg ABN AMRO deze lente een nieuwe topvrouw mee: de Franse Marguerite Bérard. Ze zette haar carrière in bij de Franse overheid, adviseerde Sarkozy en dook direct daarna in de bankwereld – de laatste vijf jaar bij niemand minder dan BNP Paribas. Als de Fransen nu ook ABN AMRO op de kop tikken is de cirkel rond en kunnen we misschien toch small victories vieren.
Vijf miljoen euro voor jouw droomplek aan de Dommel
Den Bosch heeft er een échte eyecatcher bij: een imposant rijksmonument op de kruising van de Van der Does de Willeboissingel en de Dommel. Het statige gebouw ademt geschiedenis uit – in 1911 liet de directeur van een grote firma dit paleis bouwen – maar is nu op zoek naar een nieuwe eigenaar. Vraagprijs? Een flinke vijf miljoen euro.
Na jarenlang als kantoor te hebben gediend, ligt het pand al een paar maanden in de etalage. En dat terwijl het fenomeen “wonen” ook gewoon mag. Liggend aan een doodlopende straat én bij een rustig stuk van de Dommel zou je elke dag wakker worden met het geluid van kabbelend water.
Unieke kenmerken (en jawel, dat zie je meteen)
De architect van dienst – H. van der Kelen – wist precies hoe je indruk maakt. De gevel heeft sierlijke, bloemrijke versieringen die in 1911 al ongekend waren. Daarnaast steken erkers uit het metselwerk, waardoor je altijd zeeën van licht binnen krijgt. Vroeger kwamen patiënten via een aparte ingang binnen. Handig, want nu kun je dat stukje woning ontzettend flexibel indelen.
Van kantoorpand tot luxe woning
De huidige eigenaar, een schildersfamilie uit Den Bosch, kocht het ooit als belegging. “Maar ondertussen zie ik dat iemand er ook fantastisch kan wonen,” lacht hij. Met andere klus- én vastgoedervaring ziet hij drie mogelijkheden:
1. Het houden van zo’n grandioos kantoor – inclusief eigen tuin en parkeerplekken.
2. Volledig omtoveren tot een riante stadswoning, inclusief alle comfort.
3. Drieslaags appartementen – plannen daarvoor zijn al in de maak en passen prima binnen de regels voor rijksmonumenten.
Of hijzelf straks een appartement op de begane grond bezet, weet hij nog niet. “Het water, de rust – het is een unieke locatie om te wonen. En laten we eerlijk zijn: zulke plekken kom je niet vaak tegen,” glundert hij, terwijl de Dommel vrolijk voorbij stroomt.
Benieuwd hoe het er vanbinnen uitziet of wat de plannen precies zijn? Boumij Makelaars heeft al rondleidingen gegeven, er is zeker animo. Zeg maar dag tegen saaie kantoren welkom jij in een monument mét uitzicht én karakter!
“Mijn vader had jongdementie – hier snapte ineens iedereen wat dat betekende”
Tweeëntwintig dertig kinderen zaten dit weekend in Zeeland aan tafel, maar niets was gezellig aan de functies. Elke jongen of meisje aan die tafel heeft een ouder met dementie óf heeft er één verloren aan de ziekte. Eén van hen is Gisèle (12) uit Veldhoven. Thuis en op school praten mensen meestal met een grote boog om de ziekte heen; op dit kamp hoeft dat niet, vertelt ze. “Hier snap je elkaar in één seconde.”
Gewoon even kind zijn
De dagen zijn propvol: klimmen in het bos, spelletjes, watergevechten en een knalfeestje op de bonte avond. Tussendoor is er ruimte om met elkaar óf met een neuroloog te praten. Laura Bakker, een van de vrijwilligers, heeft zondagavond een berg post-its met complimenten en tips op schoot. Voor haar stak boven alles uit hoe snel nieuwe kinderen zichzelf durfden zijn. “Er kwam een meisje dat normaal nooit huilt. Hier vloeiden haar tranen vrijelijk. Daar vergeet ik niet snel.”
De ‘vergeten groep’
Terwijl dementie meestal de 70+-leeftijd raakt, kampen zo’n 15.000 Nederlanders er al vóór hun 65ste mee. Jongdementie klinkt als een contradictio in terminis, maar het bestaat echt. Laura was zelf achttien toen haar vader de diagnose kreeg. “De kinderen van Gisèle’s leeftijd hebben er nog veel minder aanloop voor. Ze groeien op met taken die hun leeftijd ontstijgen en een ‘gezonde’ ouder die volledig opgaat in zorg.” Het kamp wil daarom één ding: ze even weer gewoon kind laten zijn.
Donaties of niet?
Gisèle kijkt met open mond terug. “Je voelt meteen dat het niet nodig is om alles uit te leggen. Mijn leeftijdsgenoten proberen het echt, maar ze weten niet hoe het voelt. Hier hoeft dat ook niet.” De vraag is nu of het kamp volgend jaar nog doorgaat. Alzheimer Nederland financierde vier jaar lang, maar houdt het voor gezien. De organisatie hoopt een stichting op te richten om op donaties te kunnen rekenen. Zo willen ze, volledig met vrijwilligers, het kamp kostelijk maar betaalbar houden. Als Gisèle het mag zeggen: “Van mij had het nog wel even door mogen gaan, hoor.”
Het grote Moskou-proces is begonnen: dit is wat we nu weten
Vier mannen en vijftien helpers staan terecht voor de bloedige aanslag in Crocus City Hall.
Ze zouden op 22 maart vorig jaar het concertgebouw hebben bestormd, op zeshonderd aanwezigen hebben geschoten en het gebouw in de hens hebben gestoken. Volgens IS waren zij het, maar de Russische overheid wijst al die tijd naar Oekraïne.
Wie zijn de hoofdverdachten?
Ze zijn tussen de 19 en 32 jaar, komen uit Tadzjikistan en zouden in Rusland zijn gaan wonen.
De één werkte dus in een fabriek, de ander knipte achter de kappersstoel.
Toen ze vorig jaar al in de rechtszaal verschenen, viel direct op: dik opgezette gezichten, blauwe ogen, een verband rond een oor.
Een verdachte moest zelfs in een rolstoel worden binnengereden en leek nauwelijks meer bij kennis.
Vandaag, morgen en donderdag
De rechtbank in Moskou heeft drie dagen vrij gemaakt om iedereen te kunnen horen.
Meer details volgen als de zittingen vorderen.
