Sport Nieuws dinsdag 29 juli, 2025 23:20
Corbeau zwemt PR en stapt samen met De Groot door naar halve finales 50 meter schoolslag op WK
Op het huidige WK zwemmen in Singapore hebben Caspar Corbeau en Koen de Groot zich geplaatst voor de halve finales van de 50 meter schoolslag. In de series zwommen ze respectievelijk de tiende en twaalfde tijd, waardoor ze vanmiddag rond 13.30 uur weer in actie komen – in dezelfde halve finale.
Corbeau, gisteren vierde op de 100 meter school, zette op de 50 meter een persoonlijk record neer: 26,94 seconden. En dat terwijl hij zelf zegt dat de afstand niet echt zijn specialiteit is. “De 50 meter is niet mijn ding, maar het is wel een PR, dus ik ben er trots op,” vertelde hij na afloop. “Verrast? Niet echt, want ik voel me goed in vorm. Mijn doel is om gewoon te genieten, dan komen de resultaten vanzelf.”
Koen de Groot noteerde een tijd van 27,01 seconden, maar had eigenlijk iets hogers in gedachten. “Ik wilde dichter bij of zelfs onder mijn PR uitkomen. Maar ik had er een echte misslag in zitten. Het was geen slechte race, maar ook geen goede.”
Ook Femke Spiering kwam in actie op dit wereldkampioenschap, zij zwom de 200 meter vrije slag. Met een tijd van 2.01,20 reikte het echter niet verder dan de series. Ze bleef daarmee ruim drie seconden verwijderd van de top zestien.
Zweven, vallen, knallen: Else Praasterink leeft voor de duik vanaf 10 meter
Else Praasterink is geen gewone schoonspringster. Als ze zich vanaf de 10-metertoren naar beneden stort, komt ze met een snelheid van 55 tot 60 kilometer per uur aan het water terecht. Van buitenaf lijkt haar landing misschien soepel en bijna geruisloos, maar achter die beeldschone sprong zit een behoorlijke klap voor je lichaam.
“Ook als je perfect landt, voel je het door je hele lijf”, vertelt Else. De 22-jarige Eindhovense heeft gisteren brons gepakt op de EK en hoopt deze week tijdens het WK in Singapore weer iets moois neer te zetten. Met een ingetapete schouder en polsbeschermers aan is het duidelijk dat dit vak zijn sporen laat.
Guus Gilsing, fysiotherapeut van de Nederlandse ploeg, legt uit: “Een sprong vanaf 10 meter is gewoon een harde klap. Daarom kunnen ze niet eindeloos oefenen.” In plaats daarvan hakken springers hun sprongen in stukjes, zodat ze toch onderdelen kunnen trainen zonder elke keer volledig naar beneden te duiken.
Else traint niet alleen in het bad, ook krachttraining is een groot onderdeel van haar sport. “Je gebruikt echt overal spieren voor. Je moet goed kunnen springen, maar ook de landingen opvangen met je armen. En om goed te kunnen draaien, heb je sterke buikspieren nodig.”
Voor wie bang is voor hoogte – zoals Else ooit was – is dit wel een aparte keuze. Ze had vroeger knikkende knieën al op de 3-meterplank. Maar sinds ze zo’n tien jaar geleden haar eerste sprong waagde vanaf de toren, is er geen weg meer terug. “Door de druk van mijn team wist ik: ik moet dit doen.”
Nog steeds voelt ze spanning als ze naar boven loopt. “Het blijft spannend. Dan denk ik soms: waarom doe ik hier drieënhalve salto vanaf? Maar juist dat geeft me ook elke keer weer een kick.”
Ondanks de korte carrières binnen torensprint doet Else het goed. Haar coach noemt haar al oud, maar ze laat met haar prestaties zien dat ze nog lang niet klaar is. Stress tijdens een finale? Die heeft ze steeds beter onder controle.
Tijdritlegende Ellen van Dijk stopt na dit seizoen
Ellen van Dijk, de 38-jarige tijdritspecialiste van Lidl-Trek, heeft vanavond tijdens een uitzending van De Avondetappe bekendgemaakt dat ze na dit seizoen haar loopbaan zal beëindigen. De geboren Harmelse groeide uit tot een van de meest dominante tijdrijders in de wielergeschiedenis.
Erfgoed als tijdritster
Van Dijk schreef zichzelf drie keer in het wereldkampioenenboekje bij de individuele tijdrit: in 2013, 2021 en 2022. Daarnaast werd ze vier jaar op rij Europees kampioen – tussen 2016 en 2019. Op Olympische Spelen haalde ze nooit het podium, maar wel behaalde ze in Rio 2016 een knappe vierde plek.
Ook succesvol op baan en weg
Haar tijdritskills droegen ook bij aan successen op de baan. In 2022 hield ze even het werelduurrecord vast, en eerder, in 2008, won ze goud op zowel wereld- als Europees kampioenschap in de scratch. Op de weg wist ze onder andere de Ronde van Vlaanderen in 2014 te winnen en pakte in 2021 de Europese titel bij de wegwedstrijd.
Moeilijke voorbereiding op Tour de France Femmes
Momenteel is Van Dijk reserve voor de Tour de France Femmes met Lidl-Trek. Doordat er dit jaar geen tijdrit op het programma staat, kreeg ze geen startplek in de definitieve selectie. Haar voorbereiding liep bovendien averij op: vorige maand raakte ze gewond aan haar schouder na een harde val in de Ronde van Lekkerkerk. Toch reed ze begin juni nog het NK tijdrijden met een gebroken schouder. Pas recent keerde ze terug in de wedstrijdvorm, tijdens de Baloise Ladies Tour – waar ze opnieuw ten val kwam.
Demi Vollering rijdt gewoon verder in de Tour de France Femmes na harde val
Demi Vollering is vanochtend met pijn en moeite weer op haar fiets gestapt voor de vierde etappe van de Tour de France Femmes. Gisteren had ze een flinke smak gemaakt, wat even twijfel zaaide over of ze de koers wel kon vervolgen. Na de valpartij voelde ze zich niet echt top: knieën, bil en rug deden pijn, en er was zelfs kort sprake van een mogelijke hersenschudding. Gelukkig bleek dat uiteindelijk niets ernstigs.
Al snel na de etappe liet Stephen Delcourt, teammanager van FDJ-Suez, weten dat Vollering positief reageerde en absoluut door wilde gaan in de Tour. Oorspronkelijk stond een ziekenhuisbezoek gepland, maar daar is uiteindelijk toch van afgezien. De verwondingen bleken gelukkig “niet spoedeisend van aard”, waardoor ze de strijd gewoon kan voortzetten.
Delcourt liet tijdens zijn update ook duidelijk merken dat hij behoorlijk pissig was over hoe het ongeluk tot stand kwam. “Andere teams doorkruisen onze posities”, zo zei hij. “Hoe is het mogelijk dat iedereen met levens wil spelen? Er moet meer respect komen voor de veiligheid van iedereen.” Een harde boodschap richting de rest van het peloton.
Terwijl je dit leest, blijft Vollering één van de grootste kanshebbers op de eindzege. Met name nu concurrentes als Marlen Reusser en Elisa Longo Borghini uitgeschakeld zijn, en Lotte Kopecky te maken heeft met fysieke problemen, groeit haar rol in de klassementsstrijd alleen maar verder.
Wiebes domineert opnieuw in Tourchaos: Vos erkent ‘Fenomeen’
Twee dagen achter elkaar leidde de slotfase van een etappe in de Tour de France Femmes tot een sprintwedstrijd tussen Lorena Wiebes en Marianne Vos. En beide keren was het duidelijk: Wiebes is gewoon te sterk. Na de vierde etappe, die zij won, had Vos dan ook alleen maar lof over voor haar concurrente: “Lorena is de beste sprinter ter wereld, een fenomeen.”
Vos, met inmiddels 258 overwinningen in het wegwielrennen op haar naam (plus nog eens heel veel in andere disciplines), laat daar geen twijfel over bestaan. Wiebes noemde eerder deze week Vos nog de ‘GOAT’ – Greatest Of All Time – maar op pure sprints lijkt zij momenteel gewoon niet te verslaan. “Tot nu toe wel dit seizoen,” reageerde Wiebes met een bescheiden glimlach.
Met haar tweede zege in deze Tour komt haar totaal dit jaar op zestien zeges. En de vierde rit eindigde er in alle chaos. In de straten van Poitiers probeerde SD Worx-ProTime actief om Wiebes in de beste positie te brengen voor de sprint. Wereldkampioene Lotte Kopecky, die deze Tour niet op haar best presteert, deed haar best om toch nog steun te bieden. Met hulp van Anna van der Breggen werd Wiebes afgezet op de plek waar ze zich het prettigst voelt: midden in de warwinkel.
“Het was daarna een beetje mijn eigen weg zoeken, maar dat was prima. Bijna iedereen had geen complete lead-out meer. Het was behoorlijk chaotisch.”
“Ik ben vroeg begonnen met sprinten omdat ik bang was ingesloten te worden. Ik voelde mensen rechts van me aankomen, maar vond uiteindelijk toch een opening.”
Even zat ze vast tussen andere sprinters, maar Wiebes wist een gaatje langs de hekken te vinden. Toen ze vrij baan had, was het snel duidelijk: zege nummer twee in deze Tour was binnen. “Heel mooi”, lachte ze naderhand.
Vos nam genoegen met de tweede plek en liet weten tevreden te zijn met haar positie: “Het is fijn om iets dichter bij haar te komen.” Maar als Wiebes zo blijft rijden, is dat voor zelfs de GOAT het hoogst haalbare.
Torenspringster Else Praasterink: “Elke duik voel je door je hele lijf”
Else Praasterink is geen gewone schoonspringster. Ze duikt vanaf een toren van maar liefst tien meter hoogte, met snelheden tussen de 55 en 60 kilometer per uur. Van buitenaf ziet het er misschien soepel uit – amper wat water spat op – maar binnen in haar lichaam voelt ze elke klap die ze tegen het water geeft.
“Zelfs als alles perfect gaat, voel je het tot in je botten”, vertelt de 22-jarige Eindhovense. Ze won eind mei brons op de EK’s en hoopt deze week tijdens de WK in Singapore opnieuw te schitteren.
Blessures zijn bijna normaal
Else springt niet alleen, ze voelt ook de impact van elke landing. Haar rechterschouder is ingetapeteerd omdat ze last heeft van dat gewricht, en om extra voorzichtig te zijn draagt ze polsbeschermers. Volgens Guus Gilsing, fysiotherapeut van de Nederlandse schoonspringploeg, is dit soort klachten vrij normaal.
“Bijna iedereen die van zo’n hoogte springt, heeft wel ergens last,” legt hij uit tegen de NOS. “Een sprong van tien meter is natuurlijk hard. Dat voel je echt.”
Daarom kunnen torenspringers niet eindeloos oefenen. Elke duik is namelijk weer een nieuwe klap voor het lichaam. Wat ze daarom doen, is hun sprongen stukje voor stukje oefenen. Bijvoorbeeld vanaf de drie-meterplank, waarbij ze minder salto’s maken, maar wel onderdelen van hun sprong blijven trainen.
Krachttraining is essentieel
Else bereidt zich goed voor op al die sprongen. Naast zwemmen en springen, is krachttraining een groot onderdeel van haar sportleven. Voor één sprong moet ze eerst flink wat trappen beklimmen, dus sterke beenspieren zijn logisch – maar niet de enige spieren die nodig zijn.
“Het mooie aan schoonspringen is dat je overal kracht moet gebruiken,” zegt ze. “Je moet springen, landingen opvangen met je armen én je buikspieren zijn superbelangrijk. Die gebruik je om je klein te maken tijdens de sprong, zodat je kunt draaien.”
Hoogtevrees? Ja, dat had ze vroeger echt
Voor Else is het allemaal routine geworden, maar dat was niet altijd zo. Vroeger had ze hoogtevrees. Al op de drie-meterplank kreeg ze knikkende knieën. Toen ze twaalf was, stond ze voor het eerst bovenaan de tienmeterplatform. Ze keek naar beneden en werd overspoeld door angst.
Haar trainer riep haar aanmoedigingen toe, en beneden stonden de waterpolospelers klaar om hun eigen training te starten. Uiteindelijk gaven zij haar de laatste duw die ze nodig had: “Door die druk dacht ik: ik moet echt springen.”
Een jaar later moest ze voor het eerst een valduik maken – een sprong zonder draai, puur vallen dus. Ze zat een hele training op de toren en durfde pas na een uur te springen. En nog steeds voelt ze af en toe die stress als ze naar boven loopt.
“Het blijft spannend. Dan denk ik soms: waarom doe ik hier nou drieënhalve salto vanaf? Dat kan frustrerend zijn, maar maakt het juist ook leuk. Het geeft elke keer weer adrenaline.”
Zweven is nu haar ding
Inmiddels geniet ze wel van haar sprongen. Hoe meer vertrouwen ze krijgt, hoe plezieriger ze het vindt. “Ik vind het heel erg leuk om te zweven,” zegt ze met een glimlach.
Torenspringers hebben doorgaans niet de langste carrières, mede door de belasting van hun lichaam. Haar coach noemt haar dan ook al eens ‘oud’, wat ze met een lach vertelt. “Dan word ik even boos, hoor!”
Maar tot nu toe bewijst Else hem keer op keer het tegendeel en groeit ze in haar sport. De spanning in de finale voelt ze nog steeds, maar die weet ze steeds beter onder controle te krijgen.
