Recent Nieuws zaterdag 26 juli, 2025 11:44
Dramatische redding bij woningbrand in Helmond
Het was vrijdagavond raak in een rijtjeshuis aan de Monseigneur Swinkelsstraat in Helmond: daar ontstond brand, en de situatie liep snel uit de hand. De brandweer moest eraan te pas komen om een bewoner te redden die gewond was geraakt. Met zware middelen – waaronder twee blusvoertuigen en een hoogwerker – werd het vuur bestreden, en gelukkig was de brand relatief snel onder controle.
Om de man binnen te bereiken, moest de brandweer eerst de deur forceren. Daarbij is gebruikgemaakt van zaagwerk om toegang te krijgen tot het huis. Zodra ze binnen waren, haalden zij de gewonde man veilig naar buiten. Hij is met spoed overgebracht naar een ziekenhuis voor behandeling.
Onderzoek is nu gaande naar hoe de brand precies heeft kunnen ontstaan. Ook zijn de buren niet gespaard gebleven: hun woning is daarna flink geventileerd vanwege rookoverlast.
In dit dorp staat een pikante geit en was er een geile plek in het bos
Het is tegenwoordig een doodgewoon, klein dorpje met zo’n drieduizend inwoners, vlakbij Breda. Maar Dorst heeft een verleden dat niet van de lucht is. Tot diep in de vorige eeuw had het dorp namelijk te maken met een vrij bijzondere locatie: een afwerkplek in het bos. En nee, daar gingen mensen niet alleen om boodschappen te doen.
Daarvoor moeten we even terug naar de tijd dat de mannetjesgeiten hier regelmatig hun hormonen lieten pieken. Die beesten wisten precies wat neuken was, en waren allesbehalve verlegen als vrouwtjes in de buurt kwamen. Een levendige herinnering aan dat verhitte verleden is nog steeds te zien in de Spoorstraat: de pijpende geit.
Maar hoe kwam het toch zover? Nou, het landbouwareaal rond Dorst was allesbehalve vruchtbaar. De grond was slecht, er groeide amper iets, en je kon er nauwelijks meer dan een paar koeien houden zonder dat ze in de winter uitgehongerd raakten. Daarom kozen de boeren voor iets simpelers: de geit. Of zoals sommigen het noemen: de arme mans koe.
En terecht! Want deze dieren lusten gewoon alles. Brandnetels, distels, zelfs struiken – geen probleem. Al snel dartelden de witte Nederlandse melkgeiten overal rond, ook bij meneer de pastoor en de boswachter.
Tijd om het serieus aan te pakken dus. In 1909 werd de Eerste Nederlandse Rooms Katholieke Bond van Geitenfokkers opgericht, en Dorst sloot zich al snel aan. Het doel was simpel: betere melkproductie en het zuiver houden van het ras. En dat werkte. De geiten uit Dorst wonnen prijzen, werden verhandeld tot in Indonesië en Engeland.
Maar niet alles was rozengeur en maneschijn. Als de bokken bronstig werden, verspreidden ze een flinke stank. Niet echt handig als je vlakbij woont. De slimme Dorstenaren vonden echter een originele oplossing: een soort privéclub voor bokken. In 1904 werd op de Lange Heide een houten schuur gebouwd waar tientallen jaren lang alleen maar geile bokken welkom waren. Gerund door Toon Dekkers, ook wel bekend als Den Bokkenboer, zorgde hij ervoor dat de dieren in topvorm bleven voor de paartijd.
Van september tot november brachten fokkers jaarlijks hun sikken naar deze ‘hoerenkast’ om gezellig nageslacht te maken.
De Tweede Wereldoorlog gooide echter roet in het eten. Alle verenigingen werden verboden door de Duitsers, waaronder ook de geitenfokkersbond. De club ging dicht, de fokactiviteiten stopten, en de geit verdween langzaam maar zeker uit het dorp.
Totdat einde jaren negentig een groep Dorstenaren besloot dat de geit haar plaats in het dorp moest terugkrijgen – al was het dan in marmer. Na veel geld ophalen en samenwerking met de gemeente, werd het kunstwerk Man met geit ontworpen door Pierre van Leest. In 1999 werd begonnen met de fundering, en in september van dat jaar onthulde de burgemeester het standbeeld officieel.
Al snel kreeg het zijn bijnaam: de pijpende geit. En die naam zegt genoeg.
Bijzondere vlinder verrast meisje op terras – Frans vertelt er meer over
Wie ooit denkt dat de natuur niet verrassend kan zijn, heeft nog nooit een phegeavlinder gezien op een terras! En dan bedoelen we niet zomaar een terras in het bos, maar echt midden in de tuin van iemand thuis. Een meisje van 10 zag tijdens een rustige ochtend op het terras in Sint-Oedenrode plotseling zo’n bijzondere vlinder op de grond. Ze dacht dat ze veel wist over vlinders door haar meester Wim, maar deze had ze nog nooit gezien.
De phegeavlinder: een dagactieve nachtvlinder
Deze vlinder blijkt niets minder dan de phegeavlinder te zijn, een lid van de beervlindersfamilie. Denk daarbij aan bekende soorten zoals de grote beer of de sint-jacobsvlinder. Wat deze vlinder extra interessant maakt? Het is een dagactieve nachtvlinder, wat betekent dat je hem dus best kunt tegenkomen terwijl je geniet van een kopje koffie buiten. Met een spanwijdte tot wel 40 millimeter valt hij niet te missen!
Je vindt de phegeavlinder vooral in Limburg en het noorden van Brabant, al kunnen zwervers ook verderop worden gespot. De rups leeft onder andere op weegbree- en zuringsoorten, maar ook paardenbloemen zijn geen probleem voor deze hongerige larven.
Zwarte weeskinderen, huismoeders en Franse boktorren
Maar dit was niet het enige raadsel dat Frans Kapteijns moest oplossen. Marloes zag in Someren een indrukwekkende vlinder en vroeg zich af wat het was. Volgens Frans is het waarschijnlijk het zwarte weeskind, een grote uilenvlinder die zich sinds de jaren ‘90 langzaam verspreidt over Nederland.
En dan was er Lizette van der Paal, die in Frankrijk een onbekende kever tegenkwam. Na wat speurwerk ontdekte Frans dat het ging om de zwarte boktor (Morimus asper), ook wel “morime rude” genoemd in het Frans. Deze kever komt voor in Zuid-Europa, maar is in Nederland heel zeldzaam. Hij leeft voornamelijk in dood hout, zoals stronken van eik of iep.
Turkije grijpt in met mooie dieren
Peter Timmerman stuurde foto’s van vier dieren die hij fotografeerde in Kumkoy, Turkije. Daar zag hij onder andere de palmtortel, een vogel die je vaak ziet in warme streken, én de muurhagedis, die gelukkig ook in Nederland terug te vinden is – al dan niet op muren in Maastricht. Ook spotten we de julikever, een forse bladsprietkever, en de bonte kraai, een vogel die steeds minder vaak in Nederland wordt gezien.
En wat was dat ook weer over de rattenstaartlarve?
Lieke Kerremans zag iets vreemds in haar wasbak: een diertje met een lange “staart”. Volgens Frans gaat het hier om de rattenstaartlarve van de blinde bij – alleen is de blinde bij helemaal geen echte bij, maar een zweefvlieg. Die larven leven in rottend organisch materiaal, zoals regentonnen, en gebruiken hun lange adembuis om boven water uit te steken.
Brabant zou in de toekomst Israëlisch bedrijf kunnen weren van openbaar vervoer
De provincie Brabant zou in de toekomst wél een reden kunnen hebben om bedrijven die zich schuldig maken aan het schenden van het internationaal recht uit te sluiten van aanbestedingen voor het openbaar vervoer. Dat blijkt uit een recent onderzoek. De afgelopen tijd was er veel discussie over het meedoen van de Israëlische busmaatschappij EBS aan de aanbesteding voor het busvervoer in Oost-Brabant.
Linkse partijen en bezorgde burgers wilden niet dat EBS zou winnen, omdat het bedrijf onderdeel is van een groter geheel dat actief is in de bezette Palestijnse gebieden. Uiteindelijk heeft Arriva de opdracht gekregen, maar het debat leeft nog steeds: mag zo’n bedrijf mee doen aan Nederlandse aanbestedingen?
Wie is EBS eigenlijk?
EBS is een dochteronderneming van Egged, een groot Israëlisch vervoersbedrijf. Egged rijdt ook buslijnen in en naar de Westelijke Jordaanoever — een gebied dat volgens internationaal recht eigendom is van Palestina. Critici zeggen dat Egged hiermee profiteert van de kolonisatie van Palestijnse grond en dus indirect bijdraagt aan het voortzetten daarvan. Het bedrijf staat zelfs op een ‘zwarte lijst’ van de Verenigde Naties. Ook de Nederlandse regering vindt dat de bezetting van deze gebieden door Israël tegen het internationaal recht is.
Veel verontwaardiging en protest
Voor veel mensen was duidelijk: dit bedrijf hoort niet thuis in het Brabantse openbaar vervoer. Direct na het nieuws dat EBS had meegedaan met de aanbesteding, gingen politici van linkse partijen in gesprek met de gedeputeerde. Zij wilden weten of het mogelijk was om EBS alsnog buiten de aanbesteding te houden, terwijl die al volop aan de gang was.
Ook kreeg de provincie ruim 400 brieven binnen van burgers die hun afkeuring uitten. Sommige vrijwillige buurtbuschauffeurs lieten zelfs weten te stoppen als ze onder EBS zouden moeten werken, zoals De Gelderlander meldde.
Het antwoord van de gedeputeerde was echter helder: het feit dat een moederbedrijf actief is in bezette gebieden, is geen geldige reden om een dochteronderneming uit te sluiten van de aanbesteding. EBS mocht gewoon meedoen. En hoewel Arriva uiteindelijk won, blijft de vraag: hoe voorkomen we dat zoiets zich in de toekomst opnieuw voordoet?
Juridisch advies geeft richting
Diezelfde discussie speelt ook elders in het land. In Amsterdam werd een juridisch advies ingewonnen over of het mogelijk is om de aanbestedingsvoorwaarden aan te passen, zodat bedrijven die betrokken zijn bij schendingen van het internationaal recht automatisch buiten beeld komen.
Uit dat rapport blijkt dat er wellicht ruimte is voor zo’n uitsluiting. Niet evident, maar wel denkbaar. Volgens de juristen kan de betrokkenheid van een bedrijf bij het schenden van het internationaal recht twijfels oproepen over de integriteit van dat bedrijf. Een aanbestedende partij, zoals de provincie, zou dan besluiten om geen opdracht te willen geven.
Kort gezegd: Brabant zou bij een volgende aanbesteding de eis kunnen stellen dat bedrijven (of hun moederbedrijven) niet actief mogen zijn in gebieden waar het internationaal recht wordt geschonden. Maar dan moet de provincie dit goed onderbouwen en duidelijk kunnen uitleggen waarom. Of zo’n keuze standhoudt voor de rechter? Daarvoor moet de praktijk uitwijzen.
De pijpende geit en het bokkenbordeel in Dorst: een verhaal met klauwen
Het is stil en rustiek in het kleine dorp Dorst, vlakbij Breda. Met zo’n drieduizend inwoners is het nu een slaperig plekje, maar achter die kalme façade schuilt een vrij pikant verleden — én ik meen wat ik zeg.
Een afwerkplek voor geiten… of toch iets anders?
Je denkt misschien aan een fabriek of werkplaats, maar de “afwerkplek” waar we hier over praten is van een totaal andere orde. In het bos bij Dorst stond vroeger namelijk een soort bokkenbordeel. Tijdens de paartijd werden de sikken (wijfjes) daarheen gevoerd om hun ding te doen met de mannetjes. En dat was ook hard nodig, want de bronstige bokken konden niet dichtbij huis blijven — ze verspreidden namelijk een flink penetrante lucht. Niet bepaald gezellig naast de woonkamer.
Van armoede naar goudmijn dankzij de geit
De grond in Dorst was allesbehalve vruchtbaar. Het was moeilijk om er zelfs maar een paar koeien door de winter te slepen. Dus kozen de boeren uiteindelijk voor de geit — ook wel de “koe der armen” genoemd. Die at namelijk alles wat je voor hem neerzette: brandnetels, distels, je oma’s gebreide sokken — oké, misschien overdrijf ik daar net even. Maar wel echt planten die een koe links laat liggen.
Binnen no time dartelden de witte melkgeiten van Dorst zelfs bij meneer pastoor en de boswachter in de wei. En zo ontstond langzaam maar zeker een echte industrie.
Geitenbond opgericht
In 1909 werd de Eerste Nederlandse Rooms Katholieke Bond van Geitenfokkers opgericht in de regio Breda, waaraan Dorst zich als afdeling aansloot. Doel: betere melkproductie en het behouden van een zuiver ras. En dat werkte! De geiten uit Dorst wonnen prijzen, werden internationaal verkocht en belandden zelfs in Nederlands-Indië en Engeland. Goudmijn? Ja, letterlijk.
Het bokkenharemproject
Maar de bokken bleven een probleem. Totdat iemand ooit bedacht: “Laten we gewoon een harem bouwen.” En dus verrees in 1904 op de Lange Heide een houten schuur die dienst ging doen als privéclub voor bokken. Jazeker. Gerund door niemand minder dan Toon Dekkers, ook wel bekend als Den Bokkenboer. Hij zorgde ervoor dat zijn viervoeters in topconditie verkeerden tijdens de paarseizoenen van september tot november.
Geitenhouders uit de regio brachten hun sikken naar dit ‘bokkenbordeel’ om samen te voegen tot nageslacht. Het was effectief, creatief en ondanks de rare setting best serieus werk.
Einde aan de geitenroes
Tijdens de Tweede Wereldoorlog gooide de bezetter roet in het eten. Alle verenigingen werden verboden, inclusief de geitenfokkersbond. Het bokkenbordeel verdween van de kaart, en daarmee ook de geit langzaam uit het straatbeeld van Dorst. Wat een high was, eindigde in een diepe low.
De terugkeer van de geit: in steen!
Eind jaren negentig besloten een aantal dorpsbewoners dat de geit haar plek in het dorp weer moest terugkrijgen — al was het dan in metaal of beton. Ze haalden sponsors en de gemeente aan boord en verzamelden zo’n 80.000 gulden (ruim 35.000 euro). Kunstenaar Pierre van Leest maakte het beeld Man met geit, dat in 1999 werd onthuld aan de Spoorstraat. Burgemeester Wim Ligtvoet trok de doek eraf op 4 september, en sindsdien staat de geit er fier in het zicht van iedereen die langs komt.
Al snel kreeg het standbeeld een bijnaam: de pijpende geit. Inderdaad, de naam zegt meer dan duizend woorden…
Groep rabbijnen geïntimideerd tijdens wandeling in Eindhoven
Een groep joodse geestelijken en leraren uit verschillende Europese landen is afgelopen dinsdag lastiggevallen terwijl ze een rustige wandeling maakte door het centrum van Eindhoven. De rabbijnen waren in de stad voor een conferentie georganiseerd door het Rabbinical Centre of Europe (RCE), en werden tijdens hun tochtje op meerdere plekken geïntimideerd.
“We werden al snel bespuugd”
Simcha Steinberg van de Joodse Gemeente Eindhoven was erbij en vertelt hoe het begon: “We werden al snel bespuugd, onder andere door jongeren die door de groep heen fietsten.” Ook hoorden ze kreetjes als ‘kankerjoden’, ‘Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas’ en ‘Free Palestine’. Volgens Steinberg was het gedrag duidelijk bedoeld om te intimideren.
Steinberg is rabbijn van de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge Brabant en benadrukt dat handhavers in de buurt waren en dat de politie ook snel bereikbaar was. Het incident vond plaats aan het einde van de middag, rond kwart over vijf, vlakbij bibliotheek De Witte Dame. “Het gaat om vijf à zes personen die zich schuldig hebben gemaakt aan dit gedrag.”
Meerdere intimidaties
Volgens opperrabbijn Binyomin Jacobs was het niet éénmalig. Tijdens de wandeling zijn de rabbijnen op verschillende momenten lastiggevallen door verschillende groepjes mensen. “Dit is serieus”, zegt Steinberg. “De veiligheid staat hier centraal. We willen bij de gemeente aandacht vragen voor deze situatie, maar we zijn de juiste contactpersoon nog niet tegengekomen.”
Achtergrond van de conferentie
De conferentie van het Rabbinical Centre of Europe vond plaats van maandag tot woensdag in Eindhoven. Het RCE organiseert regelmatig vergaderingen waar rabbijnen spreken over Joodse wetten, tradities, cultuur en actuele thema’s.
Toename antisemitisme
Sinds de terreuraanval van Hamas op 7 oktober 2023 en de daaropvolgende oorlog in Gaza is het aantal antisemitische incidenten fors gestegen in Europa. In Nederland alleen al is het aantal gemelde gevallen met liefst 818 procent toegenomen, volgens cijfers van CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israël).
