Recent Nieuws zaterdag 12 juli, 2025 20:24
Caravan parkeren voor de deur: wat mag en wat niet?
De zomervakantie is in volle gang, en dat betekent dat veel mensen hun caravan weer uit de opslag halen. Het is dan handig om het ding even voor de deur te zetten voor de laatste voorbereidingen. Maar ja, niet iedereen is daar blij mee. De buren kunnen er last van krijgen, bijvoorbeeld als ze hun auto niet kwijt kunnen. Mag zo’n caravan eigenlijk gewoon een paar dagen voor je huis staan? En hoe lang precies is toegestaan?
Maximaal drie dagen op straat
Het parkeren van een caravan in de straat is meestal toegestaan, maar wel met beperkingen. In vrijwel alle gemeenten in Brabant geldt een limiet van maximaal drie dagen. Daarna moet het ding weer weg – terug naar de stalling, naar een aangewezen parkeerplek of op eigen terrein. Er zijn wel uitzonderingen. In sommige plaatsen zoals Son en Breugel, Nuenen en Uden mag je je caravan vijf dagen laten staan. In Helmond is de regel juist verscherpt: eerst mocht het nog zeven dagen, maar nu is dat teruggeschroefd naar drie dagen.
Alles telt mee
Let op: deze regels gelden niet alleen voor caravans. Ook campers, vouwwagens en aanhangers vallen hieronder. Ze nemen allemaal behoorlijk wat ruimte in beslag, en dat kan leiden tot irritaties in de buurt. Buren kunnen bijvoorbeeld moeite hebben om hun auto kwijt te raken. Ook vinden sommige mensen het gewoon geen leuk gezicht om tegen zo’n ‘woonwagen op wielen’ aan te kijken.
Alternatief: op eigen terrein
Een goede oplossing is om de caravan op je eigen oprit neer te zetten. Daar mag hij vaak langer blijven staan dan op openbare wegen. Maar ook hiervoor gelden regels, die per gemeente verschillen. Check dus goed wat in jouw woonplaats is toegestaan.
Boetes dreigen
Wie zich niet aan de regels houdt, loopt het risico op een boete. Meestal krijg je eerst een waarschuwing, maar in sommige gemeenten zoals Nuenen is het direct een bekeuring. De boete ligt tussen de 90 en 120 euro. En het aantal boetes is de afgelopen jaren fors gestegen. In 2015 waren het er 218, in 2024 al 1.175. Eindhoven staat met 203 boetes op plek twee in de ranglijst.
Verplaatsen helpt overigens niet: de dagen tellen gewoon door. Dus verzetten van de caravan zorgt niet voor een ‘nieuwe termijn’.
Ontheffing aanvragen
Heb je echt meer tijd nodig? Dan kun je bij je gemeente een ontheffing aanvragen. Of je mag de caravan langer laten staan hangt af van de beslissing van de gemeente.
Drama op Duits bergmeer: vader en zoon verliezen leven bij ongeval met waterfiets
Onderwerp van artikel
In een dramatische gebeurtenis zijn afgelopen zaterdag een 33-jarige vader en zijn 6-jarige zoon om het leven gekomen tijdens een uitstapje met een waterfiets op het Duitse bergmeer Eibsee. Het incident vond plaats in de buurt van München, in de populaire vakantiebestemming Beieren.
Wat is er gebeurd?
Het gezin was ’s ochtends vertrokken voor een tochtje over het meer met een waterfiets. Rond 11.15 uur viel de kleine jongen plots in het water. Zijn vader sprong er direct achteraan in een wanhopige poging om hem te redden. Helaas kwamen beide mannen niet meer boven water. De moeder (34) en de 4-jarige zusje waren ook aanwezig op de waterfiets, maar raakten gelukkig ongedeerd.
Massale zoekactie
Na het ingrijpende voorval werd er direct begonnen met zoeken naar de vermisten. Alleen al op de dag van het ongeval werden zo’n 70 reddingswerkers ingezet. Door de sterke stromingen en de grote diepte van het meer – tot wel 24 meter – werd de zoektocht echter behoorlijk bemoeilijkt. Pas zeven dagen later werden hun lichamen door een gespecialiseerd duikteam gevonden.
Populair toeristisch gebied
Het Eibsee is een bekend bergmeer dat bijna 1000 meter boven de zeespiegel ligt. Het is een geliefde bestemming voor toeristen en ligt vlakbij de Zugspitze, de hoogste berg van Duitsland. Des te harder slaat het feit dat hier zo’n tragedie heeft kunnen plaatsvinden.
Palestijnse gezinnen vast in Oost-Jeruzalem: “Al moet ik lopen, ik wil terug”
Het verhaal van Eman Al Sabagh is een hartverscheurend en typerend voorbeeld van wat er gebeurt met Palestijnen uit Gaza die op medische hulp aanspraak konden maken, maar nu niet meer terug kunnen. Ze komt oorspronkelijk uit de Gazastrook, maar zit sinds begin oktober 2023 vast in het Augusta Victoria-ziekenhuis in bezet Oost-Jeruzalem. Net voordat de oorlog begon, kreeg ze toestemming om Gaza te verlaten voor de behandeling van haar dochter Ameera, die hersenkanker had. De bedoeling was dat ze anderhalf maand zouden blijven, maar door de uitbraak van de oorlog kwamen ze hier volledig vast te zitten.
Tijdens deze periode moest Al Sabagh ook nog eens afscheid nemen van haar dochter, die eind 2024 aan haar ziekte bezweek. Haar man en jongste dochter waren op dat moment nog in Gaza, en ze kon hem alleen via de telefoon bereiken. “Hij zei rust in vrede lieverd, God hebbe je ziel,” vertelt ze. “Ik had de telefoon op speaker gezet terwijl ze stierf.”
Sindsdien probeert Al Sabagh wanhopig om terug te keren naar Gaza, waar haar man en jongste dochter zijn, maar de Israëlische autoriteiten geven geen toestemming. Zij is niet de enige; tientallen mensen uit Gaza zitten in dezelfde situatie in het ziekenhuis. Arts Fadi Atrash laat weten dat het gaat om 40 patiënten en 41 begeleiders die allemaal worstelen met de onmogelijkheid om bij hun familie te zijn. Veel van hen hebben familie verloren of weten niet waar hun dierbaren zich bevinden omdat ze steeds moeten vluchten.
Een ander voorbeeld is 77-jarige Zeinab Abu Khalil, die naar het ziekenhuis kwam voor behandeling aan keelkanker. “We kwamen hier op donderdag en dachten misschien een week te blijven,” zegt ze met een hese stem. “Maar op zaterdag brak de oorlog uit.” Inmiddels zijn al haar behandelingen achter de rug, maar kan ze niet vertrekken. Haar hele familie — kinderen, kleinkinderen, neven en nichten — zijn omgekomen tijdens de oorlog. “We zijn de tel kwijt,” zegt ze huilend.
Zowel Al Sabagh als Abu Khalil geeft aan dat hun overgebleven familieleden verspreid rondtrekken tussen verschillende schuilplaatsen. Al Sabagh vertelt dat haar man zich volledig gebroken voelt. “Hij zei dat hij elk moment hoopt op de dood,” zegt ze. En ook zij maakt zich grote zorgen om haar jongste dochter van 7,5 jaar. “God verhoede als er iets met haar gebeurt, dan ben ik er niet meer. Dan is het klaar.”
Ondanks alles weet Abu Khalil nog steeds hoop te koesteren. “Al moet ik lopend naar Gaza, ik wil terug,” zegt ze. “Ik wil de aarde van Gaza kussen. En als ik de kanker niet overleef, wil ik daar begraven worden. Dat is mijn thuis.”
Toch lijkt een terugkeer voorlopig onmogelijk. Ook tijdens eerdere bestanden lukte het niet om terug te keren. Arts Atrash benadrukt dat zelfs als er nu opnieuw een staakt-het-vuren komt, dat nog geen garantie biedt voor een veilige terugkeer naar Gaza. “Ze willen echt graag terug naar hun families, maar voorlopig is dat niet mogelijk.”
Duitse ‘sprookjeskastelen’ en Franse stenen uit de prehistorie op Werelderfgoedlijst
De beroemde kastelen Neuschwanstein, Herrenchiemsee en Linderhof in het zuiden van Duitsland zijn officieel tot werelderfgoed verklaard. Ook het Königshaus am Schachen, een houten villa met een Zwitsers chalet-look, is nu onderdeel van de Unesco Werelderfgoedlijst. Dit zijn geen gewone gebouwen: het zijn echte dromen van middeleeuwse romantiek die koning Ludwig II van Beieren liet bouwen in de tweede helft van de negentiende eeuw.
Neuschwanstein is wel het bekendste van het drietal en staat zelfs bekend als het “Disney-kasteel”. In de jaren 50 was dit kasteel de inspiratie voor het logo van Disney én voor het kasteel van Doornroosje in Disneyland Californië. Maar zoals de Beierse minister-president Markus Söder benadrukte: wie hier komt, staat voor het origineel!
Linderhof ontstond nadat Ludwig II een bezoek bracht aan het paleis van Versailles, terwijl Neuschwanstein er bewust uitziet als een middeleeuws ridderslot, dankzij een decorontwerp van een Duitse theaterbouwer. Al deze prachtige bouwwerken trokken vorig jaar ruim 1,7 miljoen bezoekers — en dat aantal zegt genoeg over hun aantrekkingskracht.
Maar niet alleen Duitsland mag opscheppen. Ook in Frankrijk is er iets ouder erfgoed bijgekomen: de megalieten van Carnac en de oevers van Morbihan. Hier vind je tientallen menhirs, grote stenen uit de late steentijd. Deze stenen zijn door prehistorische volkeren in groepen geplaatst, mogelijk voor rituele doeleinden. Voor sommigen roepen ze herinneringen op aan Obelix uit de bekende stripreeks Asterix — die draagt zo’n steen immers moeiteloos op zijn rug!
Eerder werd ook al bekendgemaakt dat twee voormalige gevangenissen van het Rode Khmer-regime in Cambodja, samen met de zogenaamde ‘killing fields’, zijn toegevoegd aan de lijst. Een nederig eerbetoon aan een donker hoofdstuk in de geschiedenis.
Sprookjesachtige Duitse kastelen behoren nu tot het Werelderfgoed
De beroemde Duitse ‘sprookjeskastelen’ – Neuschwanstein, Herrenchiemsee en Linderhof – zijn officieel toegevoegd aan de UNESCO Werelderfgoedlijst. Deze prachtige bouwwerken, opgericht door de excentrieke Beierse koning Ludwig II (1845-1886), staan bekend om hun dromerige, middeleeuwse uitstraling en hebben al eeuwenlang de verbeelding van mensen wereldwijd geprikkeld.
Kasteel Neuschwanstein is daarbij misschien wel het bekendste: dit sprookjesslot ligt hoog in de Alpen en inspireerde onder anderen Walt Disney bij het ontwerp van zijn iconische paleislogo.
Naast deze Duitse schatten zijn ook de Franse megalieten van Carnac en de oevers van Morbihan in West-Frankrijk erkend als Werelderfgoed. In dat gebied vind je duizenden menhirs – reusachtige stenen die al duizenden jaren geleden door prehistorische volkeren overeind werden gezet. De precieze betekenis van deze stenen blijft grotendeels een mysterie.
De toevoeging van deze historische plekken aan de Werelderfgoedlijst is niet alleen een erkenning van hun culturele waarde, maar ook een garantie voor hun toekomstige bescherming. Volgens Maria Böhmer van de Duitse UNESCO-commissie zijn het “architectonische meesterwerken die getuigen van de artistieke visie én de excentriciteit van koning Ludwig”.
Of je nu gefascineerd bent door romantische sloten of oude stenen mysteries, deze nieuwe toevoegingen zorgen voor veel te ontdekken!
Veroordeelde paardenhandelaar begrijpt niet waarom zijn dieren zijn weggehaald
Paardenhandelaar Toon Sprangers (66) uit Wagenberg is razend en verdrietig. Twee weken geleden zijn zijn twee pony’s en één paard opgehaald door de Landelijke Inspectiedienst voor Dierenwelzijn (LID). De reden? De dieren zouden in erbarmelijke toestand verkeren: graatmager, slechte gebitten en onvoldoende voedsel.
Toon ziet dat anders. “Dat is gewoon ouderdom”, zegt hij stellig. “Ik snap er niks van. Ik heb meerdere keren per dag voor ze gezorgd. Ze kregen oud brood, appels, groenten, krachtvoer én ik had medicijnen op voorraad.” Volgens hem zijn de dieren ouder dan dertig jaar. “Wat verwacht je nou van zo’n stokoude paarden? Het gaat prima met ze.”
Ook buurman Ton Hamers, die vlakbij woont, beaamt dat de verzorging goed was. “Ik weet zeker dat Toon goed voor de dieren zorgde. Ze kregen elke dag genoeg te eten. Eén paard was al mager toen hij het kocht, maar dat was pas drie of vier weken geleden. Die moest nog aansterken.”
Verleden herhaalt zich
Dit is niet de eerste keer dat de LID bij Sprangers moet ingrijpen. In het verleden kreeg hij al meerdere waarschuwingen om beter voor zijn paarden te zorgen. Bij een controle twee weken geleden bleek echter dat de toestand van de dieren juist verslechterd was. Uiteindelijk besloot de inspectie de dieren in bewaring te nemen, omdat hun leven volgens hen in gevaar was.
Toon vindt dat de dieren juist weer aan het aankomen waren. “Ze hadden er veel beter uitgezien als ik ze gewoon had kunnen blijven voeren. Maar nee, de inspectie wilde daar niks van weten.” Dit waren trouwens ook de laatste paarden die hij nog had. In 2013 werden er al 110 ernstig verwaarloosde paarden van zijn erf gehaald. Destijds werd hij veroordeeld voor verwaarlozing. Hij kreeg een voorwaardelijke celstraf van twee maanden met drie jaar proeftijd en mocht geen veehandel meer bedrijven.
Emotioneel onderuit
“Ik heb hier echt pijn van in mijn hart,” zegt Sprangers met tranen in zijn ogen. “Waarom halen ze ze weg? Als ze er zo slecht aan toe waren, waarom lieten ze ze dan niet gewoon ter plekke inslapen?” De paarden zijn nu ondergebracht op een geheime locatie. Toon moet alle kosten dragen: transport, tijdelijk onderdak en medische zorg. Ook heeft hij een proces-verbaal van de politie gekregen.
Ondanks alles is hij nog lang niet klaar met paarden houden. “Misschien komen er wel weer nieuwe dieren. Maar eerst even afwachten hoe alles zich ontwikkelt.”
