Sport Nieuws zondag 06 juli, 2025 23:18
Alcaraz blijft ongenaakelijk op Wimbledon – weer in de kwartfinales!
Carlos Alcaraz laat zich op Wimbledon ook dit jaar niet tegenhouden. De Spaanse tennisster zet zijn reeks van goede prestaties voort en is voor de vijfde keer achter elkaar geplaatst voor de kwartfinales van het Londense grasgrondtoernooi. Alcaraz versloeg Andrej Roebljov met 6-7 (5), 6-3, 6-4, 6-4.
Roebljov begon sterk en wist zelfs de eerste set te winnen via een tiebreak. In de tweede set leek hij nog kans te maken, maar daarna nam Alcaraz echt het heft in handen. Hij sloeg harder, speelde consistenter en kantelde de wedstrijd volledig in zijn voordeel. Met slechts drie nederlagen op gras in zijn hele carrière blijft Alcaraz een ware grasbaas.
Ondertussen plaatste ook Taylor Fritz zich voor de kwartfinales. Het vijfde reekshoofd uit de VS won op een wat aparte manier: zijn tegenstander Jordan Thompson moest met een bovenbeenblessure stoppen tijdens een 6-1, 3-0 stand. Thompson liet zich nog even behandelen, maar gaf kort daarna de wedstrijd op.
Fritz heeft op Wimbledon nog nooit de halve finales gehaald. In 2022 verloor hij na een megaslagpartij tegen Rafael Nadal, en vorig jaar sneuvelde hij in vijf sets tegen Lorenzo Musetti. Dit jaar krijgt hij een nieuwe kans. Dinsdag speelt hij tegen Karen Chatsjanov, die eerder al Kamil Majchrzak versloeg met 6-4, 6-2, 6-3.
In andere kwartfinale-gerelateerde wedstrijden haalde Cameron Norrie de laatste acht. De Brit rekende af met Nicolás Jarry in een lange, spannende partij: 6-3, 7-6 (4), 6-7 (7), 6-7 (5), 6-3.
Aryna Sabalenka blijft ongeslagen in sets, Elise Mertens gestopt
Aryna Sabalenka is op Wimbledon weer een ronde verder gekomen – voor de derde keer op rij! In 2022 en 2024 was ze helaas afwezig, maar dit jaar zit ze weer lekker in de flow. De wereldnummer één had het niet makkelijk, maar slaagde er wederom in om zonder setverlies te winnen. Dit keer moest de Belgische Elise Mertens (WTA-23) haar meerdere erkennen: 6-4, 7-6 (4).
Tijdens deze wedstrijd viel het op hoe goed Sabalenka en Mertens elkaar kennen – ze speelden namelijk jarenlang samen in het dubbelspel. Samen pakten ze mooie titels, zoals op de US Open en de Australian Open. Maar als tegenstanders? Dan heeft Sabalenka duidelijk het voordeel. Ze won de laatste negen ontmoetingen en gaf Mertens in die tijd slechts twee sets.
Tijdens de match zag je van alles: mooie ballenwisselingen, maar ook wat vreemde fouten. Mertens vocht hard terug, maar kon uiteindelijk geen pijnlijk maken. Sabalenka won ook haar derde tiebreak op rij, waarmee ze zichzelf weer eens bewees.
Ze staat nu in de kwartfinales en gaat het aanleggen tegen Laura Siegemund. Die zorgde voor een klein teleurstelling door het sprookje van Solana Sierra stop te zetten. De Argentijnse, die als lucky loser meedeed, had kans om als eerste lucky loser ooit de laatste acht te halen bij een grandslam. Maar de 37-jarige Duitse Laura Siegemund (WTA-104) was te sterk: 6-3, 6-2. Het duel werd wel geplaagd door regen.
Voor Siegemund is dit pas de tweede keer dat ze in de kwartfinales van een grandslam komt. Eerder gebeurde dat in 2021 op Roland Garros.
Geen superdag Van der Poel, toch dubbelslag in de Tour: “Kwam echt uit mijn tenen”
Je zou denken dat Mathieu van der Poel een ongenaakbare dag had na zijn knappe ritzege in de tweede etappe van de Tour de France. Maar niets is minder waar, zo vertelt hij zelf na afloop. “Ik had echt geen superdag”, geeft hij eerlijk toe, terwijl hij even later de gele trui in ontvangst neemt. “Maar ik zat steeds goed gepositioneerd dankzij de ploeg, en elke klim heb ik nét overleefd.”
De sprint waarmee hij topfavoriet Tadej Pogacar versloeg? Die zag er misschien straf uit, maar voelde volgens Van der Poel niet als een makkie. “Het kwam echt uit mijn tenen”, lacht hij. En daar had hij ook een goede reden voor: het was veel te lang geleden sinds zijn laatste ritzege in de Tour. Dat was namelijk vier jaar terug, in 2021. Sindsdien had het nog niet meer geklikt – tot nu dan.
Van der Poel wist dat deze etappe perfect bij hem paste, en zijn concurrenten wisten dat ook. Iedereen hield hem scherp in de gaten, met name Pogacar, die zich bewust was van de sprintkracht van de Nederlander. “Ik was bang om tegen hem te sprinten”, gaf de Sloveen eerlijk toe. “Mathieu verslaan in de sprint? Dat is gewoon moeilijk.”
Van der Poel had de laatste meters goed doordacht. Hij wist dat degene die als eerste uit de bocht kwam, een grote kans had. Dus deed hij dat. Vroeg op kop, eventjes inhouden, en dan weer full gas. Zo haalde hij Pogacar nog net voor de streep.
Toch voelde het niet helemaal lekker. “Ik had gehoopt dat de finish ietsje dichterbij was, want de benen liepen me wel vol”, vertelde hij. Pogacar gaf toe dat hij te laat begon te sprinten: “En Mathieu was gewoon sneller.”
Als toegift mag hij nu dus de gele trui dragen. “Als je vroeg genoeg wint in de Tour, heb je altijd kans op geel”, grinnikte hij. “Gisteren kon de Tour al niet meer stuk, en nu zeker niet meer. Voor mij is alles nu goed.”
Van der Poel haalt het uit zijn tenen en pakt dubbele overwinning
De sprint van Mathieu van der Poel zag eruit alsof-ie rechtstreeks uit een droom kwam. Tadej Pogacar, de grote favoriet van vandaag, moest genoegen nemen met plek twee — maar volgens Van der Poel zat het harder dan het leek. “Ik heb echt alles gegeven, tot in mijn tenen”, zei hij na afloop. En dat terwijl hij zelf eerlijk toegeeft: “Ik had niet per se een superdag.”
Van der Poel stond vlak voor het podium nog even stil bij wat er net gebeurd was. De gele trui hing al bijna om zijn nek, maar hij wilde vooral benadrukken hoe belangrijk zijn team was geweest. “Zonder hen had ik dit nooit kunnen doen. Ik was op sommige momenten blij als ik ergens levend overheen kwam.” Ondanks het tegenvallende gevoel in zijn benen, stond hij vastbesloten aan de start. “Het is zo lang geleden dat ik een etappe won in de Tour, dus deze wilde ik koste wat kost pakken.”
Vier jaar geleden, in 2021, stond hij voor het laatst bovenaan op een rit in de Tour. Sindsdien was het stil gebleven — tot nu. Deze etappe was duidelijk geschikt voor hem, en iedereen wist het. Zowel hijzelf als zijn concurrenten hielden scherp in de gaten wat hij zou doen in de slotkilometers met die listige klimmetjes.
Pogacar had geen illusies: “Ik was bang om tegen hem te sprinten. Want laten we eerlijk zijn: wie verslaat Mathieu nou in een sprint?” Van der Poel had de finale goed doorgenomen. “Ik wist dat degene die als eerste uit die laatste bocht komt, een goede kans maakt.” En dat is precies wat hij deed. Vroeg op kop, eventjes inhouden, en dan vol door naar de finish — net op tijd om Pogacar nog nét voor te blijven.
Maar hoewel het er spectaculair uitzag, voelde het toch iets minder soepel aan. “Ik had gehoopt dat de finish nét iets dichterbij was, want mijn benen begonnen behoorlijk vol te lopen.” Pogacar gaf toe dat hij te laat aantrad: “En hij was gewoon sneller.”
Als toegift kreeg Van der Poel uiteraard de gele trui aangereikt. “Als je vroeg genoeg wint in de Tour, heb je meestal ook geluk met de kleur,” lachte hij. “De Tour kon gisteren al niet meer stuk, en vandaag sowieso niet. Voor mij is alles goed nu.”
Noorse vrouwen voeren zegeparade verder op EK
Op het Eurovisie kampioenschap in Zwitserland hebben de Noorse voetbalsters wéér gezegevierd. Dit keer was Finland de tegenstander, en ook al leverden de Finnen een stevige strijd, uiteindelijk stond het na een spannend duel 2-1 op het scorebord.
De start van het spelletje in Sion was razendsnel voor Noorwegen. Al na drie minuten stond de bal in het doel, dankzij een knullig eigen doelpunt van Eva Nyström. Graham Hansen bracht een voorzet binnen die via haar been de weg naar binnen vond.
Daarna kregen de Noorse vrouwen zelfs nog twee keer paal, maar kon niemand de tweede goal maken. Finland profiteerde daarvan en sloeg ruim een halfuur later terug. Oona Sevenius, die tijdens de eerdere overwinning op IJsland niet in de basis stond, schoot links fraai de hoek in.
Na de pauze kreeg Finland zelfs de beste kansen. Rond de 60ste minuut raakte Eveliina Summanen de paal, terwijl Noorwegen nipt voorbij speelde. Aan de andere kant moest keeper Anna Koivunen heldhaftig reddingsacties uitvoeren, waaronder een knappe actie op een omhaalschot van Guro Reiten.
Maar toen bijna iedereen dacht dat het duel met een gelijkspel zou eindigen, had Caroline Graham Hansen het laatste woord. In de 84e minuut probeerde ze een voorzet te plaatsen, maar die sloeg blijkbaar net iets te hard – recht langs de binnenkant van de paal en in het doel: 2-1!
Een zware, maar welverdiende zege voor de Noorse vrouwen, die hiermee hun plek als topper op dit EK weer eens onderstrepen.
Norris vervult levensdroom op Silverstone: “Ik droomde ervan zoals Hamilton hier te winnen”
De glimlach van Lando Norris was na de GP van Groot-Brittannië niet van zijn gezicht te slaan. De Britse coureur schreef zichzelf in het boekje der geschiedenis door voor eigen publiek te winnen op het legendarische circuit van Silverstone. Een moment dat hij als kind al had gedroomd.
Norris reed een geweldige race in extreme natte omstandigheden en haalde uiteindelijk zelfs zijn teamgenoot Oscar Piastri naar voren. Max Verstappen, die aan de leiding begon, spinde halverwege de race en eindigde uiteindelijk als vijfde. Norris wist echter kalm te blijven op cruciale momenten, profiteerde van de spin van Verstappen én een straf voor Piastri, en reed rustig naar de overwinning.
“Ik keek als kind al naar deze race, met rijders als Lewis Hamilton, Jenson Button en Fernando Alonso,” vertelde Norris stralend. “Ik herinner me nog goed hoe Lewis ooit ook een regenrace won hier en daarna langs de fans liep. Dat beeld bleef bij me hangen. En nu beleef ik dat zelf. Het is onwerkelijk.”
Hij startte achter Verstappen en Piastri, maar werkte zich geleidelijk naar voren. Hoewel hij erkende dat het niet de ‘mooiste’ manier van winnen was, sprak hij van zijn mooiste zege tot nu toe. “Mijn hele familie zat daar op de tribunes. Om hier te winnen, in mijn thuisrace… dat voelt echt uniek.”
Hülkenberg: podium na jarenlang wachten
Een andere grote verrassing van de dag was Nico Hülkenberg. De Duitser stond na een spectaculaire opmars vanaf plek 19 opeens op het podium. Met een derde plaats maakte hij eindelijk zijn langverwachte podiumdebuut in de Formule 1 – op niéuw verjaardag, want hij werd die week 37.
“Het voelt surreëel,” reageerde Hülkenberg. “Dit is iets wat je nooit voor mogelijk houdt als je zo vaak hebt geprobeerd en toch telkens net miste. Ik moet het eerlijk gezegd nog even laten bezinken.” Hij genoot volop van het champagnebad: “Ik wist nog wel hoe het moest, uit mijn juniorenperiode!”
Verstappen: minder mooie herinneringen aan Silverstone
Voor Max Verstappen was het weer een lastig weekend. Na een spin tijdens de race moest hij genoegen nemen met een vijfde plek. Bij Viaplay liet hij laconiek weten dat het gewoon niet goed ging met de auto. “Niks werkte vandaag echt, maar het was ook klote-weer. Maar goed, we doen niet meer mee om de titel, dus het maakt ook niet veel uit.”
