Recent Nieuws vrijdag 04 juli, 2025 20:25
Nederlander veroordeeld tot 20 jaar cel in Ierland voor cocaïnesmokkel
Een Nederlander van 49 jaar is in Ierland veroordeeld tot een gevangenisstraf van 20 jaar voor zijn rol in een groot cocaïnesmokkelzaak. Tijdens de rechtszaak heeft hij zelf toegegeven schuldig te zijn.
De zaak draait om niemand minder dan 2200 kilo cocaïne, ontdekt in september 2023 op een vrachtschip dat was vertrokken vanuit Curaçao. Volgens de Ierse omroep RTE is dit de grootste ooit gevonden hoeveelheid cocaïne in het land. De straatwaarde van de partij? Een flink bedrag: 157 miljoen euro.
De Nederlander zat aan boord van dat schip en gaf eerst aan daar te zijn voor klusjes zoals koken en schoonmaken. Later bekende hij echter dat hij juist verantwoordelijk was voor het introduceren van de drugs aan boord. Als het plan zou lukken, zou hij beloond worden met 100.000 dollar.
Niet alleen hij kreeg een harde straf. Ook zeven medeverdachten werden veroordeeld, met gevangenisstraffen variërend tussen 13,5 en 18 jaar. Onder hen bevonden zich drie Oekraïners, twee mensen uit Iran, een Brit en een Filipijn.
Twee van de verdachten zaten op een ander schip, dat bedoeld was om de drugs over te nemen. Hun boot liep echter vast en ze moesten hulp vragen aan de Ierse kustwacht – wat uiteindelijk leidde tot hun arrestatie.
De groep werkte in opdracht van een criminele organisatie die gevestigd was in Dubai. Alles werd gecoördineerd via WhatsApp. De opdrachtgevers stuurden tijdens de actie zelfs berichten om de smokkelaars gerust te stellen, terwijl politie, douane en leger al achter hen aan zaten. Toen het allemaal misging, probeerde de groep de cocaïne nog snel te verbranden, maar dat hielp niet meer.
Rockband Oasis keert terug op het podium na 16 jaar: legendarische reünietour begint in Wales
Na een stilte van maar liefst zestien jaar stapt de Britpop-ikoon Oasis weer het podium op. Vanavond gaat de band uit Ierse en Engelse rockgeschiedenis officieel van start met hun wereldwijde reünietour, en dat gebeurt precies waar je het misschien niet direct zou verwachten: Cardiff in Wales.
Natuurlijk zijn er ook fans uit Nederland die alles hebben gedaan om kaartjes te scoren. Neem Luc uit Kerkrade, die samen met zijn vriendin Ghislaine speciaal naar Wales is gereisd voor dit eerste concert. Hij hoopt vandaag Songbird te horen – een nummer met extra betekenis. “Daarmee heb ik haar anderhalf jaar geleden weten te veroveren,” vertelt hij met een glimlach.
Oasis behoort tot de meest iconische bands uit de jaren ’90. Bekend van hits als Wonderwall, Don’t Look Back in Anger en natuurlijk Songbird. De band stond bekend om hun levendige optredens, maar ook om de beroemde botsingen tussen de broers Gallagher: Liam en Noel. In 2009 leidde zo’n ruzie uiteindelijk tot het einde van de band, na bijna achttien jaar samen.
Maar nu lijkt het toch weer serieus: de broers zeggen dat ze door familieomstandigheden – vooral hun moeder en Noels dochter Anaïs – besloten hebben om het nog één keer te proberen. En de wereld kijkt mee. Alle 41 shows tijdens deze tour zijn binnen no time uitverkocht.
Luc heeft zelf flink wat risico’s genomen om aan kaartjes te komen. “Ik deed letterlijk alles wat Ticketmaster afraadt,” lacht hij. Toen een vriend twaalf tickets wist te bemachtigen, wilde hij per se naar de allereerste show. “Gewoon, voor het geval ze weer opeens stoppen.” Zijn humor is scherp, maar zijn passie voor de muziek is duidelijk.
Samen met Ghislaine reisde hij vanuit Zuid-Limburg naar Cardiff, via bus én trein. De sfeer in de bus? Ongekend. “Iedereen draagt een shirt van Oasis, en wij zijn waarschijnlijk de oudsten in de groep,” vertelt Luc. Volgens hem zegt dat veel over de blijvende impact van de band: “Zelfs zonder liveoptredens wisten ze nieuwe fans te trekken.”
Voor Donna (18) en haar vader Patrick (49) wordt het iets later pas echt feest – zij gaan naar het concert in Dublin in augustus. Ze haalden geen kaartjes binnen voor de eerste shows, maar konden gelukkig wel iets regelen voor de zomer. Patrick is al lange tijd fan en heeft vóór de breuk tien keer een concert van Oasis bijgewoond.
Hij vertelt trots dat Donna ook andere artiesten leuk vindt, zoals Harry Styles en Billie Eilish. “En ik ga daar met plezier heen,” zegt hij. “Maar toen ze Oasis ging waarderen, wist ik al: als die band ooit weer speelt, gaan we samen.” Voor Donna is het extra bijzonder omdat het favoriete band van haar vader eindelijk weer speelt. “En ik hoop dat ze Don’t Look Back in Anger spelen, want dat zingen we altijd samen op feestjes.”
Patrick raakt even emotioneel als Donna haar dankbaarheid uitspreekt. “We gaan onvergetelijke momenten beleven,” vult hij aan. Donna verwacht wel dat het publiek ouder zal zijn dan zijzelf, maar dat stoort haar niet. “Op andere concerten was dat ook vaak zo, en iedereen is meestal best aardig.”
“Bij Harry Styles stond ik ook tussen de tieners,” grapt Patrick. “Dus we brengen allebei offers.” En als extra traktatie mag Donna bij thuiskomst iets kiezen uit de merchandise. “Ze heeft haar vwo gehaald, dus dat moet gevierd worden,” zegt hij trots. “En ja, ze mag straks ook eindelijk haar eerste Guinness proeven.”
Rechter verbiedt staking grondpersoneel KLM komende woensdag op Schiphol
Staking niet toegestaan vanwege veiligheidsrisico’s
De kortgedingrechter in Amsterdam heeft besloten dat het grondpersoneel van KLM aanstaande woensdagmiddag helaas niet mag staken. De rechter vindt namelijk dat de aangekondigde actie te veel risico’s met zich meebrengt, vooral als het gaat om de veiligheid op luchthaven Schiphol.
Vakbonden CNV en FNV hadden eigenlijk van plan om woensdag tussen 14:00 en 22:00 uur een staking van acht uur uit te voeren. Het doel daarvan? Meer loon én betere arbeidsvoorwaarden afspreken in de nieuwe cao die geldt voor zo’n 14.000 medewerkers. Sinds november zijn KLM en de bonden al in gesprek over deze nieuwe cao, maar tot nu toe is er nog geen akkoord bereikt.
Dit is trouwens niet de eerste keer dat de rechter ingrijpt. Eerder werd ook al een 24-uurs staking verboden omdat die volgens de rechter te veel schade zou kunnen veroorzaken.
Zomerseizoen begint volgende week
KLM is duidelijk niet blij met de geplande stakingen. Volgens de luchtvaartmaatschappij is dit juist het moment niet om actie te voeren. De zomervakanties staan voor de deur – volgende week begint de vakantieperiode voor Zuid-Nederland – en dan kun je moeilijk passagiers laten zitten door stakende werknemers.
Daarnaast wijst KLM erop dat zo’n staking miljoenen schade kan opleveren. In juli en augustus vervoert KLM ongeveer 6,4 miljoen passagiers naar wereldwijd 161 bestemmingen. Ook bij een korte staking dreigt grote ontregeling, zoals reizigers die vast komen te zitten op Schiphol of vliegtuigen die niet op tijd verplaatst worden.
En dan is er nog het extra risico op drukte. Mensen die hun vlucht missen, komen vaak gewoon nog naar de luchthaven, in de hoop toch nog ergens heen te kunnen.
Bonden: veiligheid is geregeld
De vakbonden zien dat anders. Zij stellen dat er voldoende maatregelen zijn genomen om de veiligheid te waarborgen. Denk aan een minimumbezetting tijdens de staking en flexibel inspelen in noodsituaties.
Toch liet KLM eerder al weten dat ze vluchten op 9 juli mogelijk moeten annuleren. Reizigers die getroffen worden, worden dan geïnformeerd en omgeboekt naar een andere vlucht. Maar het bedrijf is wel teleurgesteld in de acties van de bonden, omdat KLM recent nog met een beter loonbod kwam. Ook liet het bedrijf de zogenaamde nullijn los, waarbij salarissen twee jaar niet zouden stijgen – iets waar de bonden vooral moeite mee hadden.
Caoverschillen blijven hardnekkig
Ondanks dat KLM wil blijven praten, vinden de bonden dat het tijd is voor actie. FNV vindt dat de huidige voorstellen van KLM simpelweg niet goed genoeg zijn. “De koopkracht van onze leden gaat achteruit en we krijgen niet meer dan wat vaag beloftes,” zegt FNV-bestuurder John van Dorland.
CNV sluit zich hierbij aan. Zij willen minimaal behoud van koopkracht, maar volgens onderhandelaar Souleiman Amallah is het bod van KLM daarvoor niet geschikt. “Er zit een eenmalige uitkering in en een loonsverhoging die pas volgend jaar ingaat. En die hangt af van het bedrijfsresultaat. Koopkracht moet niet afhangen van hoe KLM financieel presteert. We hebben hier gewoon een slecht bod voor ons mensen gekregen.”
Volgens de bonden hoort staken bij het sociaal verzet en mag het alleen verboden worden bij uitzonderlijke omstandigheden, zoals bij ernstige veiligheidsproblemen. Dat laatste zien zij hier echter niet terug.
Documentaire toont aan dat zorg in Gaza structureel doelwit is
Er zijn duidelijke signalen dat Israël op systematische wijze medische instellingen en zorgpersoneel in Gaza aanvalt. In de documentaire Gaza: Doctors Under Attack zien we schokkende beelden van deze aanpak. Artsen worden gearresteerd, gemarteld of gedood, terwijl ziekenhuizen keer op keer het mikpunt zijn van bombardementen en bestormingen.
De film laat een patroon zien waarbij eerst ziekenhuizen worden gebombardeerd, daarna belegerd en uiteindelijk bestormd door Israëlische troepen. Volgens de makers zijn alle 36 ziekenhuizen in Gaza op deze manier getroffen. De beelden zijn hard: artsen die tot op hun ondergoed worden uitgekleed, martelingen in geheime gevangenissen, verkrachtingen door soldaten, en kinderen die gewond of dood liggen tussen de puinhopen.
Pepijn Nagtzaam, Midden-Oostencorrespondent, herkent wat de film laat zien. “Wat we de afgelopen tijd steeds weer zagen, is dat ziekenhuizen regelmatig werden geraakt,” vertelt hij. “Alle 36 ziekenhuizen zijn nu vrijwel onbruikbaar. Meer dan veertienduizend mensen uit de zorgsector zijn omgekomen.” Hij benadrukt dat Israël vaak beweert dat Hamas ziekenhuizen gebruikt voor militaire doeleinden, maar dat er weinig of geen bewijs is voor die beschuldigingen.
Arts Khaled Hamouda vertelt in de documentaire hoe hij tien familieleden verloor bij een eerste aanval. Later werd ook zijn nieuwe verblijfplaats getroffen door een droneaanval. Uiteindelijk zocht hij toevlucht in zijn ziekenhuis — maar ook dat werd gebombardeerd. Samen met 70 andere artsen werd hij gearresteerd en mishandeld.
Doordat veel journalisten Gaza zijn ontvlucht of zijn omgekomen, nemen artsen steeds vaker een dubbele rol aan: niet alleen behandelen ze patiënten, maar zij rapporteren ook wat zich afspeelt. Een van de meest emotionele fragmenten is een telefoongesprek van orthopedisch chirurg Adnan Al-Bursh, kort voor zijn dood in een Israëlische gevangenis. Hij vraagt zijn kinderen om goed voor hun moeder te zorgen. Volgens de film is hij vernederd, gemarteld en uiteindelijk vermoord.
Een andere arts vertelt hoe hij zelf geen medische hulp kreeg toen hij vastzat in Israëlische detentie. Ook een Israëlische arts (die anoniem wilde blijven) geeft toe: “Ik ben medeplichtig.” Hij voegt eraan toe dat Palestijnen al langere tijd als minderwaardig worden gezien: “Je kunt bijna alles doen wat je wilt met de mensen in Gaza.”
De documentaire bevestigt conclusies uit VN-rapporten over een herhalend patroon van aanvallen op ziekenhuizen. Eerst bommen, dan omsingelen, daarna bestormen met tanks en bulldozers, en uiteindelijk artsen oppakken. “Zelfs ambulances worden aangevallen, terwijl ze duidelijk herkenbaar zijn,” zegt Nagtzaam. “Sommige ziekenhuizen worden na een aanval expres opgeblazen, waarmee je niet alleen de huidige zorg vernietigt, maar ook de toekomstige mogelijkheden om zorg te bieden.”
Het Israëlische leger reageerde niet op herhaalde verzoeken van de filmmakers om commentaar te geven. De BBC had de documentaire oorspronkelijk in opdracht laten maken door een onafhankelijke producent, maar besloot later om hem niet uit te zenden. Reden? Het zou “de indruk van partijdigheid” kunnen wekken. Die keuze leidde tot veel kritiek binnen de organisatie. Gelukkig koos Channel 4 ervoor om de film alsnog uit te zenden.
Ondertussen reisde Rotterdamse arts Salih el Saddy af naar Gaza om hulp te bieden in het al-Shifa ziekenhuis. In een video laat hij zien hoe zwaar de situatie daar is:
Vrijwilligers woest over nieuwe asielwet: ‘Dan ga ik wel naar de gevangenis’
Nieuwe wet dreigt vrijwilligers strafbaar te maken
De Tweede Kamer heeft donderdagavond na lang discussiëren ingestemd met een wijzigingsvoorstel van de PVV. Daarmee wordt illegaliteit strafbaar gesteld, wat betekent dat ook organisaties en vrijwilligers die mensen zonder verblijfsvergunning helpen mogelijk tegen hun schenen kunnen worden getikt. Voor veel vrijwilligers is dit het begin van een nachtmerrie.
Rianne van Halen (74), vrijwilliger bij de Eindhovense Stichting Huiskamer voor Vluchtelingen, reageert fel op deze ontwikkeling. “Dat ik in de gevangenis zou kunnen belanden? Ik vind het gewoon lachwekkend, maar als het moet, dan zit ik daar toch”, vertelt ze strijdbaar. Ze werkt al acht jaar mee aan de Huiskamer, een plek waar kwetsbare vluchtelingen terechtkunnen. Toen ze vrijdagochtend het nieuws hoorde over de nieuwe wet, wist ze meteen: dit laat ze zich niet fikselen.
“Iedereen is mens. Niemand is illegaal,” benadrukt Rianne. Volgens haar is de wet ‘onmenselijk’. En hoewel ze zelf misschien strafbaar wordt, maakt ze zich vooral zorgen om de mensen die ze helpt. “Ik ben 75, laat ze me maar oppakken. Maar ik blijf voor deze mensen vechten. Want iedereen verdient hulp. Iedereen heeft een verhaal.”
Ook andere vrijwilligers bang voor gevolgen
Ook bij de Eindhovense Stichting Vluchtelingen in de Knel zijn ze geschrokken. Eef Daey Ouwens noemt de wet een stap richting een land waar je in de gevangenis kunt belanden omdat je geen papieren hebt of omdat je gewoon medemenselijk bent. “Dit levert alleen maar meer problemen op. Meer mensen zonder verblijfsvergunning, en minder hulp.”
Volgens haar is de wet bovendien oneerlijk. “Vluchtelingen krijgen weer de schuld, terwijl zij niks fout doen. En nu maken we ook nog eens hulpstrafbaar. Alsof zorgzaamheid iets is om te verbannen.” Eef maakt zich zorgen dat mensen straks onder de radar gaan leven. “Ze durven niet meer naar hulp toe komen, kinderen kunnen niet meer naar school, en wij kunnen ze moeilijker helpen met papieren regelen.”
Wat nu?
Of de asielnoodmaatregelenwet daadwerkelijk ingaat, is nog onduidelijk. Minister David van Weel wil eerst advies van de Raad van State en gaat daarna verder overleggen met de Tweede Kamer. Partijen zoals NSC en SGP hebben duidelijk gemaakt dat ze niet willen dat mensen uit compassie in de problemen raken.
Eef en andere vrijwilligers hopen nu op een positieve afloop. “We hopen dat de Eerste Kamer écht luistert naar menselijkheid. En wij blijven doen wat we altijd deden: mensen helpen. Want zij hebben ons nodig, nu harder dan ooit.”
Hoe onderhandelaars proberen levens te redden in crisissituaties
“Als de pieper gaat, weet je meteen: dit is leven of dood.” Heidi Nieboer, voormalig politieonderhandelaar, kent het zware werk van dichtbij. Zoals donderdag gebeurde in Roosendaal, waar een verwarde man dreigde zichzelf én anderen iets aan te doen. De DSI en andere hulpdiensten kwamen ter plaatse, samen met een speciaal team van onderhandelaars dat probeerde om alles tot een goed einde te brengen.
“Het is spannend, maar dat is niet erg”, vertelt Heidi lachend. “Sterker nog, als het niet spannend is, ben je waarschijnlijk niet scherp genoeg.” Ze heeft jaren gewerkt als onderhandelaar en stond al vaker midden in zo’n heftige situatie. Volgens haar zijn veel onderhandelaars politieagent in hart en nieren, en doen ze dit werk naast hun reguliere functie. “Ze draaien afwisselend piketdiensten en kunnen op elk moment worden opgeroepen.”
Meestal begint het met een telefoontje vanuit de meldkamer. Daar krijgen ze kort door de bocht te horen wat er aan de hand is. Maar echt concreet wordt het pas als je ter plekke bent. In het geval van Roosendaal wisten de onderhandelaars gisteren al dat er iets speelde in een bepaald huis.
Onderhandelaars werken nooit alleen, maar altijd in een team van twee of drie personen. Eén van hen voert het gesprek, terwijl de rest meedenkt en ondersteunt. Het doel? Contact maken met degene die in nood verkeert. Of dat nu is omdat hij of zij dreigt zelfmoord te plegen, of juist anderen in gevaar brengt – dan moet je zien grip te krijgen op de situatie.
Heidi legt uit: “Je wilt weten waarom iemand zo denkt of handelt. Wat zit er achter dat gedrag? Mensen willen vaak gehoord worden. Als onderhandelaar probeer je daar precies op in te spelen.” Denk aan vragen als: Wat is er aan de hand? Waarom wil je dit? Is er geen andere manier? Wil je misschien even met ons naar het bureau gaan?
Maar het is niet zo dat alles daarna gewoon weer voorbij is. Afhankelijk van wat er allemaal is gebeurd, wordt later bekeken wat de persoon nodig heeft. Dat laatste valt echter buiten de taak van de onderhandelaar. Hun job is simpel maar zwaar: iedereen veilig naar buiten halen.
Als dat gelukt is, komt er een moment van opluchting. Maar ook dan is het nog niet klaar – het team evalueert altijd grondig. Wat ging goed? Wat hadden we beter kunnen doen?
Volgens Nieboer is de man uit Roosendaal uiteindelijk veilig uit het huis gehaald. En daar heeft ze alle respect voor. “Het echte werk hebben zij gedaan. Zij zorgden ervoor dat alles goed afliep.”
