Recent Nieuws donderdag 19 juni, 2025 11:47
Nederlandse kersen: lekker, maar welke prijs betalen we ervoor?
Nou, ze zijn er weer! Die heerlijke, glimmende Hollandse kersen staan weer in de schappen en vandaag zelfs met een lekkere kortingsactie omdat het oogsttijd is. Maar dit jaar was het bijna misgegaan. Weet je waarom? Omdat die suzuki-fruitvlieg – dat irritante beestje dat hier al meer dan tien jaar rondzwirft – dreigde de hele oogst te verwoesten. Gelukkig heeft minister Wiersma (BBB) een vrijstelling geregeld voor een speciaal bestrijdingsmiddel, Tracer. Dat is eigenlijk verboden, maar zonder dat spul hadden we waarschijnlijk geen Hollandse kersen gehad.
Maar wacht even… Is dit echt veilig? De NVWA – dat is de autoriteit die op het gebied van voedsel en milieu toezicht houdt – had tegen advies gegeven om Tracer toe te laten. Ze zeggen dat veel boeren niet goed genoeg opletten bij het gebruik van pesticiden zoals Tracer of Exirel. Volgens hun onderzoek blijken maar vier van de twintig geïnspecteerde bedrijven de regels juist te volgen. Bij de rest werden allerlei fouten ontdekt, zoals niet naleven van strenge richtlijnen om bijen, andere insecten en waterorganismen te beschermen. Als boeren niet precies doen wat er staat, belanden die stoffen gewoon op plekken waar ze niet thuishoren. En dat is niet alleen slecht voor de biodiversiteit, maar ook voor de waterkwaliteit.
Margriet Mantingh van PAN NL (Pesticide Action Network Netherlands) maakt zich daar ook zorgen over. “Tracer doodt niet alleen fruitvliegen,” zegt ze, “maar ook andere nuttige insecten zoals hommels en bijen.” En bioloog Arnold van Vliet van Wageningen University & Research ging zelfs zo ver dat hij op LinkedIn schreef: “Voor ons geen kersen dit jaar.” Hij vindt dat als boeren niet netjes meewerken aan de regels, de samenleving en de natuur het nakijken hebben. Zijn bericht ging heel erg viral, en vele boeren reageerden fel. Sommigen vonden hem te streng, terwijl anderen toegeven dat er meer controle nodig is.
En hoe zit het met biologische telers? Jacqueline de Danschutter van biologisch Fruitteeltbedrijf Lindegaard vertelt dat ze gelukkig alles goed deed toen ze een inspecteur ontving. “We mogen Tracer ook gebruiken, want het is een biologisch middel gemaakt door bacteriën uit de grond,” legt ze uit. “Maar ik hoop dat ik het nooit hoef te gebruiken. We proberen netten over onze bomen te spannen om de fruitvlieg tegen te houden. Als dat niet lukt, riskeer je echt je hele oogst.”
Herman Helsen, een onderzoeker van Wageningen University & Research, zegt dat zonder pesticiden zoals Tracer het commerciële kersenbouwen gewoon onmogelijk is. Waarom? Nou, de suzuki-fruitvlieg kan door de schil van een vrucht heen boren en er eieren in leggen. Een vrouwtje kan honderden eieren per keer leggen, en binnen twee weken heb je weer een nieuwe generatie fruitvliegen. Dat is een nachtmerrie voor elke kersenteler!
Maar goed nieuws: onderzoekers hebben ontdekt dat een Japanse sluipwesp dol is op suzuki-fruitvliegen. Ze willen deze wespen nu loslaten in Nederland, zodat ze de fruitvlieg in bedwang kunnen houden. Hoewel… wie weet brengen we dan een nieuwe plaag mee?
Dus, als je straks een bakje Hollandse kersen koopt, denk dan misschien even na over wat erachter zit. Want lekker eten komt soms met een prijskaartje dat we allemaal moeten betalen.
Versterking Nederlandse krijgsmacht: meer pantserinfanterie en drones
Dus, luister even… Defensie zet flink in op het versterken van onze landmacht. We hebben gehoord dat de NAVO er behoorlijk op aandringt om onze verdedigingscapaciteit op te schroeven, en daarom komt er een nieuw pantserinfanteriebataljon bij. Dat zijn zo’n duizend soldaten die zich gaan richten op luchtverdediging. Maar dat is niet alles! Er wordt ook flink geïnvesteerd in technologie – denk aan aanvals- en verkenningsdrones. Voor deze drones gaat niemand minder dan 125 miljoen euro de deur uit.
En weet je wat leuk is? Deze investeringen worden betaald met geld dat al was vastgezet in een eerder plan, de voorjaarsnota. Totaal gaat het om een bedrag van 1,1 miljard euro. Volgens demissionair minister Brekelmans zijn drones tegenwoordig ontzettend belangrijk voor de moderne oorlogsvoering. Hij verwijst naar de situatie in Oekraïne, waar je kunt zien hoeveel invloed drones hebben op hoe een strijd verloopt. Om Rusland af te schrikken, moet iedereen binnen onze krijgsmacht gewoonweg in staat zijn om met drones om te gaan.
Nederland heeft trouwens veel potentie op dit gebied. Veel van de dronebestellingen komen terecht bij Nederlandse bedrijven die wereldwijd goed meekunnen. De productie hier thuis zal de komende jaren alleen maar groter worden. Cool, hè?
Maar helaas, niet alles loopt soepel. Vanwege tekorten op de markt nemen de levertijden voor sommige wapensystemen enorm toe. Daarom kiest defensie ervoor om bestaande bestellingen uit te breiden bij fabrikanten die ze al kennen, in plaats van helemaal nieuwe orders te plaatsen. Een deel van het geld gaat ook naar betere lonen voor militairen en om prijsstijgingen van materieel op te vangen. “We werken eraan om de lonen mee te laten stijgen met inflatie,” zegt Brekelmans. En ja, het blijft een uitdaging om genoeg mensen aan te trekken, maar gelukkig wordt defensie steeds populairder. In het afgelopen jaar zijn er zelfs 4000 extra mensen bij gekomen!
Weliswaar is het lastig om iedereen een goede plek en opleiding te geven door de beperkte capaciteit, maar er wordt hard aan gewerkt. En niet iedereen komt in vaste dienst; reservisten spelen ook een steeds belangrijker rol omdat ze flexibel ingezet kunnen worden als het nodig is.
Opkomende week staat er een grote NAVO-top in Den Haag, waar de verhoging van de defensiebijdrage van 2 naar 3,5 procent van het bbp officieel wordt goedgekeurd. Voor Nederland betekent dit een jaarlijks budget van tussen de 16 en 19 miljard euro. Gelukkig heeft een brede Kamermeerderheid ingestemd met deze stap. Met een gemiddeld bedrag van 1105 euro per inwoner voor defensie, staan we momenteel op plek 7 van alle 32 NAVO-landen.
Extra budget voor landmacht, drones en medische ondersteuning
Nou, dit is een flinke boost voor de Nederlandse defensie! Gisteren liet de demissionair minister van Defensie, Ruben Brekelmans (VVD), weten dat er een flinke pot geld beschikbaar komt voor allerlei nieuwe projecten. In totaal gaat het om 1,1 miljard euro extra, en dat wordt ingezet op plekken waar het echt nodig is.
Nieuwe pantserinfanteriebataljon
Een groot deel van dat bedrag, namelijk 425 miljoen euro, gaat naar het oprichten van een nieuw pantserinfanteriebataljon. Dit is niet zomaar een beslissing; het komt namelijk voort uit een vraag van de NAVO zelf. De boodschap is duidelijk: versterking van de capaciteit op het gebied van landgevechten blijft een prioriteit.
Drones en moderne technologie
Maar dat is nog niet alles! Er komt ook geld voor drones – ja, die vliegende apparaten die steeds belangrijker worden in militaire operaties. Voor aanvalsdrones, verkenningssystemen en systemen om onze eigen troepen te beschermen tegen droneaanvallen, wordt 125 miljoen euro uitgetrokken. Dat zijn behoorlijk wat gadgets die helpen bij het uitvoeren van missies.
Meer logistiek en medische hulp
En omdat je niet alleen maar kan vechten zonder de juiste ondersteuning, krijgt de logistiek en medische zorg ook een flinke injectie. Met 83 miljoen euro wordt gewerkt aan betere strategische transportopties en uitbreiding van de medische capaciteit. Zo blijven onze soldaten niet alleen sterker, maar ook beter verzorgd.
Waarom is dit belangrijk?
Volgens de minister helpt dit alles om het ‘voortzettingsvermogen’ van de krijgsmacht te versterken. Dat klinkt misschien ingewikkeld, maar het komt neer op dit: als je eenmaal in actie bent, wil je niet vastlopen door tekorten of problemen met materieel of personeel. Vroeger hebben we al eens een video gemaakt over welke materieeltekorten de grootste uitdagingen vormen, en dit lijkt een stap in de goede richting.
De zoektocht naar erkenning: Hetty’s persoonlijke reis
Stel je voor dat je je altijd een beetje anders voelt dan de rest. Dat was precies hoe Hetty Naaijkens-Retel Helmrich, een bewoonster van Goirle, zichzelf zag in Nederland. Ze heeft een bijzondere achtergrond; haar roots liggen namelijk in Nederlands-Indië, een plek die vroeger onderdeel was van het Nederlandse koloniale rijk. Toch is dit verleden tegenwoordig niet meer zo bekend bij veel Nederlanders.
Om haar eigen identiteit en die van anderen beter te laten begrijpen, besloot Hetty een documentaire te maken met de titel “Anak Indië”. Ze wilde aantonen dat mensen zoals zij, met Indische wortels, ook echt Nederlanders zijn – ondanks dat ze soms het gevoel hebben niet helemaal bij te horen. Eigenlijk is Hetty eerst lerares geweest, waarbij ze Nederlands en maatschappijleer gaf in Tilburg en zelfs op Curaçao. Pas later ging ze films maken, en wat een succes! Haar werkkamer staat vol met prijzen, zoals voor haar film ‘Klanken van oorsprong’, waarin ze Indische muzikanten als Anneke Grönloh en Ernst Jansz in beeld bracht.
Volgens Hetty is het ontzettend belangrijk dat haar boodschap doorkomt bij zo veel mogelijk mensen. Op school leerde ze zelf niets over deze geschiedenis, omdat die uit de boeken was gehaald. Zelfs haar oude onderwijzer, die nog steeds in dezelfde straat woont, vertelde haar dat hij dit graag had willen doorgeven, maar gewoonweg niet wist hoe.
In haar nieuwe documentaire laat Hetty zien hoe Indische Nederlanders invloed hebben gehad op de Nederlandse cultuur. Denk bijvoorbeeld aan de Nijmeegse Vierdaagse, die oorspronkelijk verbonden is aan het KNIL (het Koninklijk Nederlands Indisch Leger). Maar ze gaat ook in op de donkerdere kanten van de geschiedenis, zoals de frustratie van Molukkers die hun eigen staat wilden. Weliswaar besluit ze niet te vertellen over de treinkapingen en andere acties uit de jaren zeventig, omdat dat niet past binnen de thema van erfgoed.
Een uniek aspect van de film is dat ze oude video-opnames van haar vader gebruikt. Daardoor zie je zelfs een jonge versie van Hetty in actie – bijvoorbeeld terwijl ze haring eet of friet probeert. Ze herinnert zich dat ze moest wennen aan het eten hier toen ze net in Nederland kwam. Ook toont ze hoe Indische Nederlanders vroeger uitstapjes maakten om Nederland beter te leren kennen, zoals naar Madurodam of de Grotten van Han.
“Anak Indië” is tot nu toe de meest persoonlijke film die Hetty ooit heeft gemaakt. Ze zegt dat de personen die ze interviewt in de film vaak een soort stem zijn voor haar eigen verhaal. Een liedje dat erg goed past bij haar gevoelens komt uit de pen van Sjors van der Panne: ‘De traan die niet voor mij alleen is’. Dit nummer drukt perfect uit wat ze wilde zeggen: het verdriet dat ze voelt omdat ze niet wordt erkend als een integraal onderdeel van Nederland.
De première van ‘Anak Indië’ is gepland voor vrijdag 20 juni, en vanaf 26 juni kun je de film in de bioscoop bekijken.
Tragisch einde voor Nederlandse vrouw in Frankrijk
Nou, dit is echt hartverscheurend nieuws. In Frankrijk hebben de autoriteiten gisteren het lichaam gevonden van een 80-jarige Nederlandse vrouw die al een paar dagen samen met haar man werd gemist. Volgens berichten van familieleden aan de NOS ging het om een stel dat al geruime tijd vermist werd. Helaas heeft de zoektocht geen positief einde gekend voor de vrouw, terwijl haar 83-jarige man nog steeds niet is teruggevonden. We hopen naturally dat er snel meer duidelijkheid komt over zijn verblijfplaats.
Het Verhaal van Peter: Ontmoeting met zijn Biologische Moeder na 29 Jaar
Stel je voor, je bent al 29 jaar oud voordat je ontdekt wie je biologische moeder eigenlijk is. Dat is precies wat gebeurde met Peter van Aar uit Oss. Hij groeide op in een liefdevol adoptiegezin samen met zijn tweelingbroer. Maar de achtergrond van hun adoptie was niet makkelijk. Hun moeder, destijds net begin twintig, werd gedwongen om haar ongewenste zwangerschap verborgen te houden en uiteindelijk haar kinderen af te staan. “In die tijd was het zo dat een ongehuwde zwangere vrouw gewoon geen respect had,” vertelt Peter. “Ze kreeg te horen dat ze haar baby’s moest afstaan omdat het ‘een schande’ was.”
Peter kwam er al vroeg achter dat hij was aangenomen. Toen hij vijf was, stelde hij een onschuldige vraag aan zijn moeder over hoe hij en zijn broertje waren geboren. Ze legde het hem openhartig uit: “Jullie groeiden in de buik van een andere mama, maar die kon jullie niet zelf opvoeden.” Voor Peter was dat toen genoeg antwoord. Hij voelde zich geliefd en veilig bij zijn adoptieouders en liet het verder rusten.
Maar naarmate hij ouder werd, begon hij meer vragen te stellen over zijn roots. Hij wilde weten hoe zijn biologische moeder eruitzag en wat voor persoon ze was. Hoewel hij vaak gefascineerd was door vrouwen die qua uiterlijk leken op de beschrijving van zijn moeder, bleef hij worstelen met een loyaliteitsconflict jegens zijn adoptieouders. “Ik dacht steeds: kan ik dit wel doen? Zijn zij niet mijn echte ouders?”
Pas op zijn 29e besloot Peter het echt serieus aan te pakken. Hij zocht contact met zijn biologische moeder en maakte uiteindelijk een levenveranderende ontmoeting mee. “Het was alsof we elkaar altijd al hadden gekend,” zegt hij. “Toen we elkaar in de ogen keken en in de armen vielen, wist ik dat het goed was.” Zijn moeder had hem misschien afgestaan, maar ze had hem nooit losgelaten. Dat bleek uit een klein beeldje van twee beertjes op een bankje met één parasolletje – een symbool dat haar hele leven lang naast haar bed stond.
Zijn adoptieouders reageerden enorm positief op de ontmoeting. Ze bezochten zelfs zijn biologische moeder en maakten een fotoalbum van Peters eerste 29 jaar, zodat ze een idee kreeg van zijn leven. Zelfs nadat ze haar verlies had geaccepteerd, voelde zijn adoptiemoeder zich schuldig omdat zij hem had opgevoed in plaats van zijn biologische moeder.
Donderdag verschijnt er een belangrijk rapport over het verdriet dat veel afstandsmoeders en hun kinderen hebben meegemaakt door de gedwongen adopties van vroeger. Veel mensen hopen dat dit rapport leidt tot serieuze excuses of zelfs schadevergoeding. Peter blijft realistisch en focust zich liever op het theaterstuk dat hij heeft geschreven over zijn ervaringen. “We moeten deze emoties eindelijk naar buiten brengen,” zegt hij. “Deze pijn mag niet langer worden weggestopt.”
