Sport Nieuws vrijdag 13 juni, 2025 15:33
Michael Matthews mist Tour de France door gezondheidsproblemen
Hé wielrenfans, even een update over een bekend gezicht in de wielersport! Onze Australische vriend Michael Matthews gaat dit jaar niet meedoen aan de Tour de France. Ja jullie lezen het goed, hij blijft thuis vanwege enkele zorgenwekkende signalen die op een longembolie duiden. Dit is natuurlijk een enorme teleurstelling voor hemzelf, maar ook voor zijn ploeg Jayco-AlUla.
Dit probleem werd ontdekt tijdens een hoogtestage, waarbij de medische staf wat verdachte tekenen constateerde. Om geen risico’s te nemen, besloten ze meteen alle fysieke trainingen voor Matt uit te schakelen tot alles weer honderd procent veilig is. Gelukkig is zijn toestand stabiel, maar het team onderzoekt nu grondig wat er precies aan de hand is en hoe het kan zijn ontstaan.
Voor wie Michael nog niet kent: hij heeft al vier etappes gewonnen in de Tour en sleepte in 2017 zelfs de groene trui naar huis. Maar dit jaar zal hij moeten afzien van zijn plek in de startgroep. Zijn ploegmaat Dylan Groenewegen, een Nederlandse sprinter, hoopt wel een plekje te kunnen pakken in de selectie om Frankrijk in te rijden.
Veel beterschap, Matt! Hopelijk zie je snel weer terug op de weg!
Tegenover elkaar, maar vriendelijk: Verhoeven en Vachitov voor grote strijd
Nou, wat je vaak ziet bij persconferenties van kickboksers is dat ze elkaar best hard aankomen met woorden. Maar Rico Verhoeven en Artjom Vachitov? Die twee bleven tijdens hun gesprek vrijdagmiddag heel beleefd tegen elkaar. Ze zaten zelfs relaxed naast elkaar terwijl ze het hadden over hun gevecht op zaterdagavond in Ahoy. En ja, dit is echt niet normaal in de wereld van kickboksen.
Verhoeven noemde Vachitov een echte slimme vechter die super tactisch te werk gaat. Hij verwacht dat het een soort schaakwedstrijd wordt. Vachitov trouwens? Die komt eigenlijk uit een lichtere gewichtsklasse – hij vocht tot 95 kilo en niet als zwaargewicht zoals Verhoeven. Toch heeft hij indruk gemaakt: tussen 2016 en 2021 was hij kampioen in zijn categorie bij Glory. Nadat de situatie tussen Rusland en Oekraïne verslechterde, stapte hij even over naar MMA, maar nu keert hij terug.
Als je Verhoeven en Vachitov naast elkaar zet, valt het direct op: Verhoeven is een stuk groter (1,96 meter) en veel zwaarder (ongeveer 122 kilo) dan Vachitov (1,86 meter en ongeveer 103,8 kilo). Dus iedereen vraagt zich af hoe Vachitov deze reus kan verslaan. Zijn antwoord? “Ik ben er helemaal klaar voor! Je hoeft niet zo enorm groot of zwaar om harde klappen uit te delen.” Veel insiders denken trouwens dat Vachitov alleen een kans maakt als hij Verhoeven heel snel knock-out slaat. Anders speelt Verhoevens uithoudingsvermogen en gewicht een belangrijke rol.
Jamal Ben Saddik, een andere bekende vechter die al vaak met Verhoeven heeft gestreden, vond het niet oké dat de twee zo’n groot gewichtsverschil hebben. “Het is niet goed voor de gezondheid,” zei hij kortaf. Maar Verhoeven blijft gerustgesteld. Hij heeft intensief getraind met lichtzwaargewichten omdat ze sneller en explosiever zijn. Dat was ook de focus van zijn voorbereiding.
Dit gevecht staat bovendien op een speciale avond: het is namelijk het honderdste evenement van Glory. Verhoeven is enorm trots dat hij de hoofdwedstrijd mag vormgeven. “Wat een eer om dit te mogen doen. We gaan ervoor zorgen dat het een geweldige show wordt!” Ook sprak hij over zijn carrière, die langzaam aan het einde komt. Hij wil nog niet precies zeggen wanneer hij stopt, maar hoopt dat hij dat doet als wereldkampioen. Is hij dan de beste aller tijden? “Dat moet de fans bepalen,” zei hij bescheiden. “Ik ben gewoon dankbaar voor alles wat ik heb bereikt.”
Een Dag in het Leven van een Raceteam: 24 Uren op Le Mans
Zo’n weekend is het weer eens, waarbij de klok precies 24 uur door blijft tikken en alles draait om snelheid, precisie en uithoudingsvermogen. Op dit moment staat Le Mans centraal, een race die niet alleen auto’s op de proef stelt, maar ook de lichamen en geesten van de coureurs. “Je bent gewoon non-stop een volle racefreak,” vertelt Renger van der Zande enthousiast.
Als je erover nadenkt, is dit evenement eigenlijk een soort marathon op wielen. Deelnemer Tom Coronel, die al tien keer heeft meegedaan en volgende week naar de Nürburgring gaat, zegt dat de echte kick in de details zit. Stel je voor: je rijdt ’s avonds over het circuit en ruikt ineens de vertrouwde geur van een barbecue uit de camping. Als je een rondje later terugkomt, zie je dat er net een kippetje op ligt! Dat soort kleine dingen maakt de ervaring uniek.
Maar hoe doe je het nou om zo lang vol te houden? Volgens Jan Lammers, winnaar van Le Mans in 1988 en een legende met 24 deelnames achter de rug, is het allemaal een kwestie van balans. “Je moet proberen het zo normaal mogelijk aan te pakken,” zegt hij. Het is trouwens geen soloact, want elke auto wordt afwisselend bestuurd door drie verschillende rijders. Het team dat na 24 uur de meeste kilometers heeft afgelegd, wint. Iedere coureur krijgt zijn eigen moment om te schitteren: de ene begint met de kwalificatie, de andere start de race, en de derde zorgt voor een krachtige finish.
Tom Coronel beschrijft zichzelf als een echte finisher. “Ik vind het prachtig om samen met mijn teamgenoten die laatste meters af te werken. Aankomen is al een prestatie op zich in Le Mans.” Van der Zande voegt eraan toe dat hij vaak vanaf de tribune geniet van de start, terwijl hij bij zijn kinderen zit tussen de fans. Pas na anderhalf uur bereidt hij zich voor om zelf achter het stuur te kruipen. Maar dan begint pas echt de uitdaging: “Je moet je concentratie op peil houden en tegelijkertijd fysiek fit blijven.”
En wat doe je als je eindelijk uit de auto komt? Het antwoord is simpel: eten en slapen. Beide zijn cruciaal om jezelf weer op te laden. “Als je uitstapt, ben je nog steeds hyperactief,” legt Coronel uit. “Drink veel water, eet een pastaatje en pak een massage. Daarna ga je slapen.” Van der Zande bevestigt dat het eten vrij basisch moet blijven. “Geen zware spullen, want je wilt niet midden in de race naar de wc moeten.”
Lammers herinnert zich nog goed hoe moeilijk het was om na de eerste races weer tot rust te komen. “In de beginjaren had ik zelfs geen stuurbekrachtiging en reed ik soms dertien uur achter elkaar. Daarna lag ik dagenlang plat,” zegt hij lachend. Maar tegenwoordig weten de coureurs hoe ze zichzelf moeten optimaal voorbereiden. “Je leert om op commando te slapen. Dat is een talent dat je nodig hebt,” aldus Van der Zande.
Na een volledig etmaal is het dan eindelijk zover: de finish. Voor iedereen een emotioneel hoogtepunt. “Het is een enorm gevoel om samen met je team de finish te halen, vooral omdat zoveel auto’s het niet redden,” zegt Coronel. En ondanks de vermoeidheid neemt hij altijd even de tijd om dit moment goed in zich op te nemen.
Nederlandse Judoka’s Gersjes en Jaring Vallen in Tweede Ronde op WK
Zo te zien hadden Amber Gersjes en Emiel Jaring het behoorlijk zwaar in Boedapest bij de wereldkampioenschappen judo. Beide Nederlanders kwamen al in de tweede ronde van hun competitie ten val. Het was een dag vol spanning, aangezien ze de enigen waren die op de openingsdag in actie kwamen.
Amber, die het tegen Galija Tinbajeva uit Kazachstan opnam in de klasse tot 48 kilogram, begon met een leuke overwinning door middel van een waza-ari. Maar toen kwam Sabina Giliazova, een Russische judoka die Amber eerder dit jaar al verslagen had bij de EK’s, in de tweede ronde. In extra tijd won Sabina met een waza-ari. Amber liep al op twee straffen, wat betekende dat ze wat meer moest riskeren. Helaas eindigde ze op haar zij na een beenworp van Sabina, die zelfs brons won bij de EK’s van 2021 en 2023.
Aan de mannenkant deed Emiel Jaring zijn best in de lichtste gewichtsklasse (-60 kg). Hij hoefde niet in de eerste ronde te vechten, maar in de tweede ronde stond hij meteen onder druk omdat zijn Russische tegenstander, Ajoeb Blijev, een yuko voorsprong nam. Met nog dertig seconden op de klok pakte Blijev een tweede yuko, wat voor Emiel lastig te herstellen was. Hoewel Emiel drie keer brons won bij grandslamtoernooien, kon hij deze keer niet doorbreken.
Het is een uitdaging voor de Nederlandse judoploeg om zichzelf weer te bewijzen op dit WK in Boedapest. Ze hebben het afgelopen jaar niet gemakkelijk gehad; vorige zomer werd er geen medaille veroverd op de Olympische Spelen in Parijs, en vorige maand werden drie mannelijke judoka’s geschorst wegens dopingovertredingen. Gelukkig staan sterke judoka’s zoals Joanne van Lieshout, Naomi van Krevel en Simeon Catharina klaar om het Nederlandse team te vertegenwoordigen.
Nieuwe leider aan de voetbalroer bij FC Den Bosch
Hey allemaal! Er staat verandering in de lucht bij FC Den Bosch. Vanaf 1 juli komt Jesper Gudde als nieuwe technisch manager aan het roer om de voetbaltak van de club te leiden. De 34-jarige heeft vorig seizoen zijn stempel gedrukt bij Sparta Rotterdam, waar hij al een tijdje actief was. Hoe zit dat nou precies?
Jesper is enthousiast over zijn komst naar Den Bosch en ziet de mogelijkheden van de club als een interessante uitdaging. “Wat mij opvalt,” vertelt hij, “is dat de club blijft leven, ongeacht wat er speelsportief gebeurt. Ze hebben een sterke band met hun eigen jeugdopleiding en daar wil ik graag iets aan toevoegen.” Zijn rol zal bestaan uit het samenstellen van het eerste elftal, het begeleiden van de technische staf en het ontwikkelen van jong talent dat uiteindelijk door kan stromen naar het eerste team.
Algemeen directeur Tommie van Alphen straalt als-ie het over Jesper heeft: “We zijn enorm blij dat we hem aan boord hebben. Hij is jong, vol ambitie en heeft duidelijke plannen voor de toekomst van onze club. Ik denk dat hij precies is wat we nodig hebben om verder te groeien.”
Gudde heeft eerder ook andere rollen bekleed bij Sparta Rotterdam; eerst als hoofdscout en later sinds januari als technisch manager. Met zijn ervaring en visie hoopt hij grote dingen te gaan bereiken bij FC Den Bosch.
