Recent Nieuws zaterdag 31 mei, 2025 11:48
Bijongeluk in VS: 250 miljoen bijen op pad, zoektocht naar koninginnen in volle gang
Nou, dit is een bijzondere situatie die zich heeft voorgedaan in het noordwesten van de Verenigde Staten. Gisteren gebeurde er iets wat je niet elke dag ziet: door een ongeluk met een vrachtwagen zijn er ontzettend veel bijen – we praten over 250 miljoen stuks – vrijgekomen! Ja, je hebt het goed gelezen: honderden miljoenen bijen zijn losgeslagen in de staat Washington.
De chauffeur van de vrachtwagen, die blijkbaar een lading bijenkasten vervoerde, raakte om een of andere reden van de weg en zo kwamen al die kleine insecten aan hun vrijheid. Gelukkig is de chauffeur zelf er zonder ernstige problemen vanaf gekomen, maar voor de omgeving is het natuurlijk een heel ander verhaal.
Om de mensen in de buurt te beschermen tegen al die zwevende bezoekers, heeft de lokale politie iedereen gewaarschuwd om uit de buurt te blijven. “Blijf weg van het gebied,” schrijft de sheriff van Whatcom County op Facebook. De kans dat er bijen rondzwermen is namelijk groot. Om de situatie onder controle te krijgen, hebben hulpdiensten samen met imkers de taak op zich genomen om de bijen weer veilig in hun korven te krijgen. Maar dat is niet alles: ze zijn ook op zoek naar de koningin! Want zonder haar is het moeilijk om de zwermen samen te brengen.
De regio waar dit allemaal speelt ligt dicht bij de grens met Canada, slechts 48 kilometer verwijderd van Vancouver. Sommige wegen zijn tijdelijk afgesloten terwijl men bezig is met het herstelwerk. Het doel? Zo veel mogelijk bijen redden, want dat is belangrijk voor de biodiversiteit.
Dus als je toevallig in de buurt bent, hou je ogen open en let op waar je loopt. Wie weet kom je een zwerm tegen!
De Presidentsverkiezingen in Polen: Een Keuze tussen Twee Ongewenste Opties
Als je een praatje aanknoopt op de Universiteit van Warschau, valt het snel op dat de presidentsverkiezingen voor veel jongeren voelen als een soort noodlot. Zondag staat de beslissende ronde op schema, waarbij kiezers moeten kiezen tussen de conservatieve nationalist Nawrocki en de liberale burgemeester Trzaskowski. Maar is de keuze zo duidelijk als het lijkt? Blijkbaar niet.
Op een drukke dag op de campus zie je studenten haastig door de gietijzeren poort lopen. Voor sommigen is er echter meer aan de hand dan alleen colleges bijwonen. Robert, 24 jaar oud en studerend aan cognitieve wetenschappen, bezet al een week lang samen met tientallen medestudenten een universiteitsgebouw. Hun eis? Meer betaalbare studentenhuisvesting. Voor Robert is dit geen luxe, maar een basisbehoeftige. “Zonder een dak boven je hoofd kun je gewoon niet leven,” zegt hij nuchter. Hij heeft zelf genoeg vrienden gezien die hun studie moesten stoppen omdat ze financieel niet meer konden volhouden.
Toen Robert stemde tijdens de eerste ronde, koos hij voor een progressieve kandidaat die zich sterk maakte voor het bestrijden van de wooncrisis. Maar wat nu? “Ik weet nog niet of ik wel ga stemmen. Het is echt een lastige beslissing.” Een geschiedenisstudent die toevallig langsloopt, omschrijft de situatie treffend: “Het voelt alsof je moet kiezen tussen twee dodelijke ziektes.”
De verkiezingsuitslagen tot nu toe tonen aan dat jonge kiezers steeds vaker voor radicaal-rechtse of zeer links georiënteerde kandidaten kiezen. De twee traditionele partijen die al jaren de dienst uitmaken in Polen, trekken steeds minder sympathie. Dit komt onder andere doordat jongeren steeds meer kritiek hebben op de woningmarkt en de manier waarop politici hierop reageren.
Een van de grootste schandalen van deze campagne kwam aan het licht toen Nawrocki bleek te liegen over het bezit van een tweede appartement. Voor de huidige regering is het cruciaal dat Trzaskowski wint, want dan hebben ze tenminste een president uit hun eigen kamp. Om linkse kiezers te lokken, doet Trzaskowski allerlei beloftes, zoals het vergroten van het aanbod aan sociale huur. Maar zijn trackrecord als burgemeester werpt schaduw over zijn geloofwaardigheid. Socioloog Janek Spiewak, die jarenlang actie voert tegen misstanden op de woningmarkt, wijst erop dat onder Trzaskowski veel sociale huur in Warschau juist is geprivatiseerd, waardoor mensen zonder huis kwamen te staan.
David, een 23-jarige student die zich inzet voor lhbti- en abortusrechten, kan het idee om te stemmen voor Trzaskowski nauwelijks verkroppen. Hoewel hij Nawrocki ook absoluut afwijst, voelt hij zich verraden door Trzaskowskis beleid inzake de woningcrisis. “Ik kom niet uit een rijke familie en weet hoe het is om arm te zijn,” zegt David. “Maar sociale kwesties zijn net zo belangrijk voor me.” Net als vele anderen maakt hij zich grote zorgen over de stijgende huizenprijzen. In de afgelopen zes jaar zijn de prijzen in grote steden verdubbeld, wat voor veel jongeren onbetaalbaar maakt.
Hoewel de meeste studenten uiteindelijk toch neigen naar Trzaskowski, blijft de scepsis groot. Sommigen zullen met tegenzin hun stem uitbrengen, terwijl anderen, zoals David, blank zullen stemmen.
De pijnlijke waarheid van Appie, de PSV-fan die zijn vingers verloor
Een jaar geleden leek het een gewoon kampioensfeest voor PSV-fan Albert ‘Appie’ van de Vliet (50), maar dat zou snel veranderen. Op een moment dat iedereen juichte en vierde, raakte hij betrokken bij een tragisch ongeluk. Tijdens het vieren van het kampioenschap greep Appie wat hij dacht dat een fakkel was – in werkelijkheid bleek het een cobra te zijn. Meteen daarna ontplofte het ding in zijn hand, waardoor hij drie vingers verloor.
Appie vertelt tegenwoordig openhartig over zijn ervaringen, zowel lichamelijk als geestelijk. “Ik had al eerder fakkels vastgehouden die dag,” herinnert hij zich. “Dit ding zag er precies hetzelfde uit. Ik had geen idee dat het vuurwerk was.” Pas later ontdekte hij dat het een opzettelijke grap was, wat hem enorm dwarszit. “Je hoort ze nog lachen op de video’s terwijl ze me roepen. Dat soort dingen kun je niet zomaar negeren.”
Maar dit tragische incident kwam bovenop een reeds emotioneel zware periode in Appies leven. Een paar maanden daarvoor hoorde hij schokkend nieuws: zijn zus José was vermoord tijdens een reis naar India. Haar vriend, Remco S., staat onder verdenking en heeft zelfs bekend, maar het gerechtelijk proces sleept zich voorts. “Het wachten op antwoorden is pure marteling,” zegt Appie. Toen hij eindelijk details over haar dood hoorde, werd zijn wereld compleet omvergegooid. Ze werd niet alleen geslagen en gewurgd, maar ook vergiftigd met insecticide. “Deze informatie brak me volledig,” geeft hij toe.
Na alles wat hij doormaakte, probeerde Appie zijn pijn weg te drinken. Maar dat leverde meer problemen op dan oplossingen. “Alcohol hielp even, maar het maakte alles uiteindelijk alleen maar erger,” zegt hij nuchter. Gisteren herinnerde hij zich hoe lastig het soms nog steeds kan zijn. Mensen herkennen hem vaak vanwege zijn verhaal, wat pijnlijke herinneringen oproept. Hoewel hij eerst aandacht wilde voor de zaak van zijn zus, is die aandacht nu ook een last geworden.
Therapie speelt een belangrijke rol in zijn herstelproces. Hij praat regelmatig met een psycholoog om zijn woede en trauma’s beter te beheersen. Fysiek herstelt hij langzaam, maar zijn hand blijft lastig functioneren, vooral in slecht weer. “Mijn hand wordt blauw en gevoelloos als het koud of nat is,” legt hij uit. Nog erger is de jeuk aan vingers die hij niet meer heeft. “Dat is verschrikkelijk frustrerend. Je kunt niet krabben waar niets meer is.”
Hoewel Appie besloot het laatste kampioensfeest thuis te vieren, blijft hij hoopvol voor de toekomst. Hij drinkt niet meer en merkt kleine verbeteringen in zijn mentale gezondheid. “Elke dag worstel ik nog met alles wat ik heb meegemaakt, maar ik kom stapje voor stapje verder.”
Het wereldwijde PFAS-probleem: een advocaat waarschuwde al decennia geleden
Zoals veel verhalen over milieuschandalen begon dit ook met een boze boer. In de jaren negentig stapte Wilbur Tennant woedend het kantoor van advocaat Robert Bilott binnen. Zijn koeien gingen dood, en hij wilde antwoorden. Wat Bilott ontdekte tijdens zijn onderzoek was schokkend: een gigantisch bedrijf dat al jarenlang giftige stoffen in de omgeving liet lekken zonder dat iemand er iets aan deed. Die stoffen? PFAS, de beruchte ‘forever chemicals’ die bijna onmogelijk te verwijderen zijn.
Eergisteren kwam er weer een nieuwe onthulling over PFAS-vervuiling in Helmond. De stad blijkt niet alleen slachtoffer van illegale lozingen, maar ook van uitstoot via schoorstenen. Achter deze vervuiling zit Chemours, vroeger bekend als DuPont. En weet je wat nog gekker is? Bilott had al 20 jaar geleden gewaarschuwd voor de gevaren van PFAS. Hij probeerde zelfs contact op te nemen met de Amerikaanse milieudienst (EPA), maar niemand luisterde.
Inmiddels staat Helmond centraal in een wereldwijd probleem. Custom Powders, een fabriek in de stad, droogde jarenlang teflonpoeder voor DuPont. Dat poeder bevatte PFAS, wat via de schoorsteen in de lucht belandde en uiteindelijk het grondwater besmette. Bilott herkent het scenario maar al te goed. “Hetzelfde speelt zich af in Ohio,” vertelt hij. “Daar bereikte de vervuiling enorme afstanden door de wind.”
Maar hoe groot is het risico eigenlijk voor de bewoners van Helmond? Volgens Bilott moeten mensen weten hoe lang ze blootgesteld zijn geweest aan PFAS. Een bloedtest kan hierbij helpen, hoewel het resultaat meer vertelt over de huidige situatie dan over het verleden. “Als mensen al jarenlang PFAS-inhoud hebben ingeademd, zullen hun bloedwaarden hoog zijn,” legt hij uit. “Dan moet er medisch toezicht komen.”
Helmond staat nu voor een grote uitdaging: hoe ruim je PFAS op als het spul onverwoestbaar is? De gemeente werkt aan plannen, maar tot nu toe bestaat er geen definitieve oplossing. Bilott blijft hoopvol: “Er wordt intensief onderzoek gedaan. Wetenschappers willen een oplossing vinden omdat het een enorme markt betreft.”
Terwijl de strijd tegen PFAS voortduurt, blijft preventie cruciaal. In de VS is er al een norm voor drinkwater ingesteld: slechts 4 deeltjes per biljoen. Maar het mondiale probleem blijft bestaan. Denk aan bluswater bij brandweerkazernes of vliegvelden – overal waar geoefend wordt met PFAS-houdende materialen.
Een indrukwekkend kunstwerk: Het handgegraven kanaal van 122 kilometer
Je komt er niet snel achter als je het niet weet, maar er loopt een gigantisch kanaal van Maastricht naar Den Bosch. En wat maakt dit waterkanaal zo bijzonder? Nou, het is helemaal met de hand gegraven! Stel je voor: in slechts vier jaar tijd, tussen 1822 en 1826, hebben zevenduizend mensen – ja, mannen, vrouwen én kinderen – hun krachten gebundeld om deze vaarweg van 122 kilometer te realiseren. Geen machines, geen modern materiaal; alleen maar schoppen, kruiwagens en pure wilskracht.
In 1825 opende het eerste stuk van deze verbinding, die later bekend zou worden als de Zuid-Willemsvaart. En ja hoor, dit weekend wordt er uitgebreid stilgestaan bij de 200-jarige verjaardag van dit historische project. De Stichting Weeshuisjes organiseert daarom een feestelijke dag langs verschillende punten van het kanaal.
De idee voor dit kanaal kwam van niemand minder dan Willem I, de eerste koning van Nederland, die ook Luxemburg en België onder zijn controle had. Hij zag het als een manier om de handel tussen zijn landen te stimuleren. Per schip was transport namelijk veel goedkoper dan over land, en de Maas bleek soms onbetrouwbaar. Dus besloot hij in 1818 dat het tijd werd voor een nieuw kanaal. Vier jaar later begon de bouw, waarbij 21 sluizen werden aangebracht om het hoogteverschil van veertig meter te compenseren.
Om dit werk te doen, werden arbeiders uit heel Europa ingehuurd. Van Wallonië tot Drenthe trokken ze naar de bouwlocaties, waar ze in eenvoudige houten hutjes moesten wonen. Helaas waren de bewoners van de dorpen langs de route niet bepaald enthousiast over hun komst. Ze werden vaak gezien als “wild volk” en zelfs pastoors spraken afkeurend over hun gedrag. Soms ging het echt fout: archieven vertellen verhalen over vechtpartijen en andere incidenten, vaak veroorzaakt door alcoholmisbruik.
Maar laten we eerlijk zijn: ondanks al deze uitdagingen, deden die arbeiders geweldig werk. In slechts vier jaar graven ze het hele kanaal, tegen een habbekrats aan loon. Dat maakte de kosten uiterst laag: slechts 4,5 miljoen gulden, oftewel ongeveer 45 miljoen euro in huidige waarden. De boten die in de eerste honderd jaar gebruikmaakten van het kanaal, werden voortgetrokken door paarden – letterlijk! Maar arme schippers die geen paard konden betalen, lieten hun vrouw of kinderen het werk doen.
Vandaag de dag herinnert de Stichting Weeshuisjes ons aan dit unieke stuk geschiedenis. Ze heeft acht brugwachtershuisjes tussen Den Bosch en Helmond geadopteerd en houdt daar de hele dag feest. Meer informatie staat op hun website.
Verdachte betrapt bij dumping van verdacht afval in Gelderland
Eergisterenavond ging de politie in actie nadat een getuige iets vreemds had opgemerkt in een weiland in Leur. Een verdachte bestelbus trok de aandacht, en toen de nieuwsgierige getuige wat dichterbij kwam, zag hij iemand haastig wegvluchten. Dat was het sein voor de politie om in te grijpen! Met hulp van speurhonden en een helikopter werd de vluchtende man uiteindelijk opgespoord in Wijchen, niet ver van het oorspronkelijke punt.
De gearresteerde, een 31-jarige vent uit Nijmegen, zit nu vast wegens verdenking van een milieurampje – want er lekte al vloeistof uit de vaten die hij achterliet. Of het echt drugsafval betrof, is nog niet honderd procent zeker, maar de experts van de Landelijke Faciliteit Ontmantelen zijn er al mee aan de slag. Deze teamsters zijn de professionals als het gaat om het onderzoeken en ontmantelen van drugslabs en soortgelijke gevallen.
Het opruimen van het mogelijke drugsafval duurde de hele nacht en sleepte door tot deep in de vroege ochtenduren. De politie heeft nog geen idee hoeveel vaten precies in het gehuurde busje zaten, maar het voertuig zelf lijkt te zijn afkomstig van een bedrijf in Nijmegen. Drugslabs en illegale dumpingen blijven een groot probleem over heel Nederland. Om bewoners meer bewust te maken, deed bijvoorbeeld de gemeente Lelystad een proef waarbij ze probeerden burgers te trainen om zulke activiteiten sneller te herkennen.
