Recent Nieuws zaterdag 10 mei, 2025 20:25
Verdwenen Ruimtevaarder: Waar is de Oude Sovjet-Sonde Geëindigd?
Een oude ruimtesonde die al meer dan vijftig jaar rondcirkelt om de aarde, had vandaag een afspraak met de planeet waar hij oorspronkelijk vandaan kwam. Volgens de ESA – de Europese ruimtevaartorganisatie – lijkt het erop dat deze sonde zijn laatste reis heeft voltooid en ergens op aarde terechtgekomen is. Maar precies waar? Dat weten ze niet. De sonde was namelijk plotseling van de radar verdwenen tijdens een passage boven Duitsland.
Deze sonde heet Kosmos-482 en komt uit de Sovjet-Unie. Hij was ooit bestemd voor een avontuur naar Venus, maar door technische problemen in 1972 is hij nooit aangekomen bij zijn doelbestemming. In plaats daarvan bleef hij hangen in een baan om de aarde, als een soort satelliet zonder echte taak.
Volgens Liam Pieters, een ruimtevaart-ingenieur, lijkt de sonde op een enorme bowlingbal. “Hij weegt ongeveer 500 kilo en is eigenlijk een enorm groot stuk metaal,” zegt hij. En hoewel veel mensen zich zorgen maakten dat dit ding misschien op land zou neerkomen, blijkt dat niet nodig te zijn geweest. De kans dat de sonde iemand raakt is ontzettend klein, zo’n 1 op de 25.000.
Pieters denkt zelfs dat de sonde waarschijnlijk in zee is beland. Maar hij hoopt geheimzinnig genoeg dat hij ergens in een woestijn is gestrand. “Dan kunnen we hem nog bewonderen als museumstuk,” legt hij uit. Als hij echt gevonden wordt, zal hij waarschijnlijk naar Rusland gaan, omdat het voertuig officieel eigendom is van dat land.
Een Man die de Waarheid Belichaamde
Weet je nog dat we het hadden over die ene man die nooit zijn strijd opgaf, zelfs niet toen de Duitsers alles probeerden te onderdrukken? Nou, vandaag gaan we dieper in op het verhaal van Cornelis Riezebos, een verzetsstrijder uit Breda die alles gaf om de waarheid te blijven verspreiden. Dit is deel twee van onze zoektocht naar de geschiedenis van deze buitengewone figuur.
Lang geleden lag het graf van Cornelis er behoorlijk verwaarloosd bij, totdat een stichting besloot daar iets aan te doen. Ze wilden meer weten over deze man die door de Duitsers werd vermoord. Cornelis was ooit hoofdredacteur van een krant die in 1941 werd verboden. In dat laatste nummer nam hij afscheid van zijn lezers met prachtige woorden vol hoop. Hij dacht dat hij na de oorlog weer kon schrijven, maar dat zou niet gebeuren.
Pas eind ’44 verscheen zijn krant weer, vier maanden nadat hij was geëxecuteerd. Zelfs de concurrenten, die tijdens de oorlog meewerkten met de Duitsers, waren respectvol toen hij overleed. Ze publiceerden een klein berichtje waarin ze hem prezen. Toch bleven zij na de oorlog gewoon werken, terwijl Cornelis’ krant eerst moest wachten op toestemming om terug te komen.
Wat veel mensen niet weten, is dat Cornelis zijn pers helemaal niet stillegde. Hij ging gewoon door met een andere verzetskrant, Trouw. Dat leverde hem uiteindelijk zijn leven gekost. Hij werd gearresteerd en later omgebracht, slechts weken voor Breda werd bevrijd.
Dus wat leer je hieruit? Soms is het belangrijk om vast te houden aan je principes, ook als anderen kiezen voor de makkelijke weg.
Escalatie in de Spanningen Tussen India en Pakistan
Het begint behoorlijk uit de hand te lopen tussen India en Pakistan. Gisteren hebben beide landen elkaar flink aangepakt, wat heeft geleid tot een stijging in het dodental. Volgens berichten uit Pakistan zijn er dertien burgers om het leven gekomen door aanvallen van India in het Pakistaanse gedeelte van Kashmir. Aan de andere kant van de grens zeggen autoriteiten dat vijf burgers in het Indiase deel van de regio zijn gesneuveld door Pakistaanse acties.
Beide landen hebben ook militaire bases ver over de grens onder vuur genomen. Het is een soort oog-om-oog-situatie geworden. Hoewel India en Pakistan elkaar bestrijden met woorden en daden, wordt duidelijk dat de spanning steeds hoger oploopt tussen deze twee kernmachten. De exacte schade blijft vooralsnog onduidelijk.
Pakistan beweert dat ze enorme schade hebben aangericht aan Indiase militaire infrastructuur, maar India roept dat dat “compleet onwaar” is. Volgens sommige bronnen heeft India zelfs drie belangrijke luchtmachtbases in Pakistan aangevallen, inclusief een basis vlak bij Islamabad. Getuigen vertellen dat ze flinke explosies hebben gehoord, waarvan er minstens drie goed hoorbaar waren. Een getuige sprak zelfs over een enorm vuurballetje dat kilometersver te zien was.
Pakistan reageerde snel en voerde aanvallen uit op meerdere militaire doelen in India. Ze noemden het een “oog-om-oog”-aanpak. Er deden geruchten de ronde dat de Pakistaanse raad die beslissingen neemt over hun nucleaire wapensamenstelling bijeenkwam voor spoedoverleg, maar dat werd later weer ingetrokken door de minister van Defensie. India zegt dat hun aanvallen op Pakistan een reactie waren op een serie Pakistaanse luchtaanvallen. Volgens een woordvoerder van het Indiase leger deed Pakistan droneaanvallen op 26 doelen, wat beperkte schade aan materieel en personeel veroorzaakte op vier luchtmachtbases.
Er wordt gezegd dat Pakistan ook burgerdoelen, zoals gebedshuizen, heeft aangevallen. Beide partijen zeggen dat ze de spanning willen verminderen, maar alleen als de ander dat ook doet. Als een van beide landen nieuwe aanvallen start, zal de ander niet aarzelen om terug te slaan. Op dit moment zijn er grote troepenmassa’s naar de grens gestuurd. Het Pakistaanse luchtruim blijft gesloten tot morgenmiddag, en ook in het noorden van India blijven veel luchthavens gesloten.
Deze spanningen komen op de voet van een tragische terreuraanslag in Kashmir eind april, waarbij 26 Indiase toeristen werden gedood. De aanvallers zouden specifiek hindoes hebben gemikt. India beschuldigt Pakistan ervan de terroristen te steunen, wat Pakistan fel ontkent. Sinds de aanvallen van deze week liggen er al zo’n zeventig doden aan beide kanten.
De G7-landen roepen beide landen op om rustig aan te doen en te gaan praten. Amerika’s minister Rubio van Buitenlandse Zaken belde zelfs met de Pakistaanse legerleider om hen aan te sporen om manieren te vinden om de spanning te verminderen. Amerika staat klaar om te helpen bij het organiseren van constructieve gesprekken.
Strengere regels voor artiesten op muziekfeest: Focus blijft op muziek
Hey, dit jaar hebben de organisatoren van het grote Europese zangfeest besloten om een paar flinke veranderingen door te voeren. Ze willen vooral duidelijk maken dat het hier puur om muziek draait en niet om politiek. Na al die ophef van vorig jaar zijn ze vastbesloten om dit keer alles extra streng aan te pakken.
Volgens verslaggever Lonneke Haveman is er heel wat aandacht voor veiligheid, welzijn en vooral voor het vermijden van politieke uitingen. “Na alle discussies van vorig jaar wil de organisatie dit jaar geen enkel risico nemen,” vertelt ze. Daarom zijn er nieuwe richtlijnen gekomen, bijvoorbeeld na het incident met Joost Klein, die toen gediskwalificeerd werd.
De organisatie kreeg vorig jaar ook flink de kritiek te verduren omdat Israël mocht meedoen terwijl de situatie in Gaza steeds erger wordt. Er waren zelfs mensen die het oneens waren met het verbod om Palestijnse vlaggen in het publiek te laten zien. Deze keer mag het publiek dus wél met vlaggen zwaaien, maar alleen als die vlaggen volgens de wetten van Zwitserland toegestaan zijn. Dus ja, het kan best zijn dat je Palestijnse vlaggen ziet, maar alleen in het publiek. Voor artiesten geldt een ander verhaal: zij mogen alleen de vlag van hun eigen land tonen. Andere symbolen, zoals de regenboogvlag of de Europese vlag, zijn op het podium en tijdens interviews verboden.
Als artiesten toch tegen de regels in gaan, kunnen ze problemen krijgen, hoewel precies wat die gevolgen zijn nog niet bekend is. Volgens Haveman is het lastig om alles volledig te controleren. Bijvoorbeeld: hoe zit het met subtielere symbolen zoals oorbellen die staan voor een bepaald standpunt? Als die tijdens repetities worden opgemerkt, zal de organisatie waarschijnlijk een praatje aangaan met de betrokken partij.
Ook zijn er wat veranderingen gemaakt na het incident met Joost Klein. Hij raakte in conflict met een cameravrouw en werd daarna gediskwalificeerd. Dit leverde veel klachten op over de sfeer achter de schermen. Om dat soort situaties te voorkomen zijn er nu ‘cameravrije zones’ ingesteld, waar artiesten zich rustig kunnen voorbereiden zonder dat ze gefilmd of gefotografeerd worden. Repetities worden ook minder vaak gefilmd om de focus te leggen op de prestaties van de artiesten zonder dat ze het gevoel hebben constant in de schijnwerpers te staan.
Er is bovendien een speciale persoon aangewezen die kun je bereiken met eventuele veiligheidszorgen. Deze persoon fungeert ook als vertrouwensfiguur, zodat iedereen zich veilig voelt.
Ondanks deze nieuwe regels blijft er spanning rondom het evenement. Eergisteren kwam er een open brief van het platform Artists for Palestine waarin de organisatie wordt bekritiseerd omdat Rusland uitgesloten is vanwege de oorlog met Oekraïne, terwijl Israël mag meedoen ondanks de conflicten in Gaza. Ook het verbod op de regenboogvlag zorgt voor discussie. “In tijden dat de roze gemeenschap wereldwijd onder druk staat, is dit een heel slecht signaal,” zegt het COC.
Maar goed, de Nederlandse deelnemer Claude (21) heeft meteen frisse energie zijn repetities begonnen. Op het grote podium in Basel heeft hij zijn outfit getoond, klaar om indruk te maken!
Uitjes hielpen jonge asielzoekers zich weer als kind te voelen
Stel je voor: je bent nog maar een kind en moet vluchten omdat het in je thuisland niet veilig meer is. Je komt terecht in een vreemd land, waar alles anders is dan wat je kent. Dat was de realiteit voor Jaser en Ani toen ze als kinderen naar Nederland kwamen. Voor hen waren uitjes naar plekken zoals de Efteling of Ouwehands Dierenpark veel meer dan gewoon een dagje uit. Het maakte hen even vergeten wat ze allemaal meemaakten en gaf hen het gevoel om eindelijk weer normaal te zijn.
“Even kind zijn in plaats van asielzoeker”
Jaser Husseini herinnert zich nog goed hoe hij op twaalfjarige leeftijd met zijn familie naar Nederland vluchtte. Ze ontvluchtten de Taliban en hoopten hier een veilig leven te kunnen opbouwen. Maar de eerste tijd was niet makkelijk. Toen hij voor het eerst ging naar de Efteling, was dat een echte omslag. “Ik wist niet eens wat de Efteling was,” vertelt hij. “Maar toen ik daar aankwam, zag ik die prachtige wereld vol kleur en avontuur. Even hoefde ik niet aan al mijn problemen te denken. Ik kon gewoon genieten, net als alle andere kinderen.”
Nu wil minister Faber van Asiel zulke uitjes stopzetten omdat hij vindt dat Nederland geen aantrekkelijke bestemming moet zijn voor asielzoekers. Jaser reageert fel tegen deze beslissing. “Vluchten is geen vakantie,” zegt hij. “Als kind heb ik zoveel oorlog en verdriet meegemaakt. In mijn rugzak zat geen zwembroek, maar een trauma.”
De strijd om je kind-zijn terug te vinden
Ani Zalinyan heeft een vergelijkbaar verhaal. Op elfjarige leeftijd vluchtte ze met haar ouders uit Armenië naar Nederland. “Als kind begrijp je niet helemaal waarom je moet vertrekken,” vertelt ze. “Je wilt gewoon bij je vrienden blijven en je oude leven voortzetten. Maar plotseling kom je in een heel ander wereldje terecht.” Ze herinnert zich hoe belangrijk het was om structuren te creëren door school te gaan en nieuwe vrienden te maken. Maar ook hoe zwaar het was om steeds onzeker te zijn over je toekomst. “Elke keer als je een beetje gewend raakte aan een situatie, moest je weer verhuizen. En dan was er altijd die vraag: mogen we hier blijven?”
Haar eerste tripje naar de dierentuin in Rhenen was een ware ontsnapping uit die stressvolle wereld. “Het was een dag vol lachen en ontdekkingen,” zegt ze. “Even voelde ik me weer gewoon een kind. Niet iemand die constant bang was voor wat er zou komen.” Deze momenten hebben haar sterker verbonden met Nederland en de samenleving waarvan ze een onderdeel probeerde te worden.
Een blik op de toekomst
Beiden zijn nu succesvol in hun carrière en geven iets terug aan de samenleving. Jaser is docent geschiedenis en burgerschap, terwijl Ani wethouder is in Heemskerk. Ze benadrukken beiden dat kinderen die als asielzoekers komen ook gewoon het recht hebben om kind te zijn. “Het gaat om menselijke waarden,” zegt Ani. “Laten we niet vergeten wie we zijn en wat we aan elkaar betekenen.”
Brandweerwagens vastgelopen bij kampvuur in drassig gebied
Nou, dit is een verhaal dat je niet elke dag hoort! Gisterenavond reden twee brandweerwagens rechtstreeks de problemen in – letterlijk. Ze werden opgeroepen voor een situatie waarbij er veel rook werd waargenomen in een natuurgebied tussen de Sumatralaan en de rivier Dommel in Eindhoven. Toen ze het terrein op gingen om de oorzaak van de rook te vinden, kwamen ze vast te zitten in de modderige grond. Ja, echt waar!
De bemanning heeft flink moeten improviseren om hun voertuigen weer los te krijgen. Na urenlang graven en allerlei handige technieken – zoals het verstevigen van de grond en zelfs het leeglaten van de banden – lukte het om één wagen uit de modder te trekken. De andere bleek echter zo diep vast te zitten dat een kraan nodig was om hem uit het gebied te halen.
En weet je wat de oorzaak van al die rook was? Een simpel kampvuur! Blijkbaar wonen er daklozen in het gebied die daar een soort kamp hebben ingericht midden in de stad. Wie had dat nu gedacht?
