Recent Nieuws vrijdag 25 april, 2025 19:15
Snellere Bezwaarprocedures Helpen Bouwbedrijf Heijmans
Zo te horen gaat het steeds beter voor bouwbedrijf Heijmans. Door een nieuwe aanpak van de Raad van State, die ervoor zorgt dat bezwaren tegen bouwprojecten sneller worden behandeld, kan het bedrijf nu meer woningen realiseren. Het verschil is duidelijk merkbaar: in slechts een halfjaar is het aantal woningen dat nog op een bezwaarprocedure wacht flink gedaald. Van de oorspronkelijke 4000 staat er nu nog maar 3000 op de lijst. Volgens topman Ton Hillen is dit een positieve ontwikkeling. Hij pleit al geruime tijd voor versnelling in deze procedures, omdat Nederland hard gebouwd moet worden om de woningnood aan te pakken.
Hillen heeft ook eerder een beroep gedaan op Nederlanders om minder snel bezwaar aan te tekenen tegen bouwprojecten in hun buurt. Maar goed nieuws blijft goed nieuws: Heijmans heeft vorig jaar heel wat meer huizen verkocht dan het jaar daarvoor. En ook dit jaar blijft de vraag naar woningen hoog. In het eerste kwartaal verkocht het bedrijf zo’n 939 huizen – ongeveer evenveel als vorig jaar om deze tijd. Dat laat zien dat de behoefte aan woningen niet minder wordt en dat alle takken van Heijmans een goede start hebben gehad. De plannen zijn ambitieus: tegen 2025 verwacht het bedrijf een omzet van bijna 2,8 miljard euro te halen.
Traditie en tegenspraak: Gokken op Veteranendag in Australië
Op een dag die oorspronkelijk bedoeld was om veteranen te eren, wordt er een onschuldig spelletje gespeeld dat door sommigen gezien wordt als een controversiële traditie. We spreken over de populaire wedstrijd two-up, een klassieker bij de Australische Anzacdag. Dit spel, dat eigenlijk alleen op deze dag legaal is, trekt grote menigtes naar pubs waar het gokgedrag echter ook zijn donkere kant heeft.
Gisteren stond de ochtend stil voor een plechtige herdenking, maar daarna ging het feestelijk verder met een ontbijt in de pub. Het bier stroomde rijkelijk en uiteindelijk werd het tijd voor two-up. Twee munten vliegen de lucht in terwijl de mensen weddenschappen afsluiten over kop of munt. Shannon Townsend, gekleed in een blauw mantelpakje en samen met collega’s in militaire outfits, zegt dat het vooral gaat om “kameraadschap en verbinding”. Maar ze erkent dat dit spel een paradox bevat. Veel veteranen worstelen namelijk met gokproblemen, en de clubs die hen dienen staan vol met gokkasten.
Martin Thomas, CEO van de Alliance for Gambling Reform, benadrukt dat gokken in Australië lang niet zo onschuldig is als het lijkt. Volgens recent onderzoek gooien Australiërs jaarlijks meer dan 31 miljard Australische dollar weg aan de gokindustrie. Dat is zelfs meer dan wat de overheid uitgeeft aan ouderenzorg! En hoewel two-up een eenvoudig spelletje lijkt, zijn gokmachines in pubs verantwoordelijk voor de meeste problemen. Casino’s en sportweddenschappen dragen ook bij aan financiële ellende en andere ernstige problemen zoals huiselijk geweld en zelfdoding.
Volgens Thomas blijft de overheid aarzelen om effectief beleid te implementeren. Hij wijst erop dat politici regelmatig contact hebben met de invloedrijke gokindustrie. “Het is moeilijk om te stoppen met gokken als je haast op elke straathoek een pub vindt waar je kunt spelen,” zegt hij. En het probleem wordt nog groter omdat de industrie nieuwe manieren zoekt om jonge mensen via sociale media te bereiken.
Hoewel er steeds meer stemmen opklinken tegen gokreclames, blijft een grootste hervorming van het beleid uit. Met nationale verkiezingen op komst, hoopt Thomas dat de nieuwe regering het thema serieus neemt. Want veel gezinnen spenderen meer aan hun gokverslaving dan aan hun energierekening.
Toch blijft two-up in veel pubs een vast onderdeel van de dag. Shannon Townsend speelt mee, maar hoopt dat de focus blijft liggen op wat echt belangrijk is: de veteranen.
Gevolgen van de Bezetting: Schade opgelopen door het Maagdenhuis
Nou, laat me je vertellen wat er precies is gebeurd bij die bezetting van het Maagdenhuis in Amsterdam vorige week. Het gebouw heeft flink wat schade opgelopen, en dat zit niet in de paar honderd euro’s. We spreken het bedrag van 150.000 euro! Ja, je hebt het goed gelezen. De Universiteit van Amsterdam (UvA), die eigenaar is van dit prestigieuze pand, wil de kosten terugvorderen van de pro-Palestijnse demonstranten die achter de bezetting zitten. Maar dat blijkt behoorlijk lastig te zijn.
Een woordvoerder van de universiteit legt uit: “We hebben hier te maken met gemaskerde mensen die zich in een afgesloten gebouw verscholen houden, en bovendien zijn de bewakingscamera’s vernield. Het is supermoeilijk om aan te tonen wie precies wat kapot heeft gemaakt.” Dat klinkt logisch, want als je geen camera’s hebt die duidelijk aantonen wie er wat gedaan heeft, wordt het een raar verhaal.
Ongeveer honderd demonstranten besloten vorige week het gebouw binnen te gaan. Ze eisten dat de universiteit alle samenwerking met Israëlische onderwijsinstellingen verbreekt. Volgens hen is de UvA medeplichtig aan wat ze zien als genocide in Gaza, omdat ze samenwerkt met instellingen in Israël. Hoewel de universiteit al had besloten om voorlopig geen studenten meer uit te wisselen met de Hebrew University in Israël, vinden de actievoerders dat dit nog niet ver genoeg gaat.
Als je nou even rondkijkt in het Maagdenhuis na deze bezetting, zie je dat het eruitziet alsof er een orkaan doorheen is getrokken. Er zijn 36 computerschermen beschadigd, en die moeten dus vervangen worden. Op elke verdieping kun je graffiti zien dat op de muren is gespoten – dat moet natuurlijk weer weg. Daarnaast zijn er meubels beschadigd, ruiten ingeslagen, kunstwerken vernield, en zelfs in de kelder hebben ze geprobeerd een kleine kluis open te breken. En ja, de overuren van beveiligers en schoonmakers tellen ook mee in de totale kosten.
De groep die achter de bezetting zat, Amsterdam Encampment, zegt echter dat ze “geen onnodige schade” hebben veroorzaakt. Volgens hen hebben ze met hun graffiti alleen maar iets toegevoegd “aan de rijke geschiedenis van het gebouw.” Nou, ik laat jou daarover oordelen. Wat wel duidelijk is, is dat de mensen die normaal gesproken in het Maagdenhuis werken, tijdens het protest ergens anders moesten gaan werken.
Dus, om het kort te houden: het bestuurlijk hart van de UvA heeft het flink te pakken gehad, en de vraag is nu hoe ze deze kosten weer op gaan halen. Want laten we eerlijk zijn, 150.000 euro is niet niks.
Een Amerikaan koos zelf voor de doodstraf: “Ik wil geen tijd meer verspillen”
Stel je eens voor dat iemand die veroordeeld is tot de doodstraf zelf vraagt om deze straf uitgevoerd te worden. Dat gebeurde vannacht met een Amerikaanse man die besloot zijn eigen einde te bepalen. James Osgood, een terdoodveroordeelde, werd gisteren terechtgesteld nadat hij zelf om de doodstraf had gevraagd. Zijn misdrijf? Hij was schuldig aan het verkrachten en vermoorden van een vrouw in 2010.
James en zijn vriendin hadden het slachtoffer, die toevallig ook nog eens een nicht van zijn vriendin was, eerst seksueel misbruikt voordat ze haar uiteindelijk vermoordden. Hij sneed de keel van het arme meisje door, wat de zaak alleen maar erger maakte. Zijn vriendin kreeg levenslang, terwijl James al snel na zijn arrestatie werd veroordeeld. De jury had al in 2014 besloten dat hij de doodstraf verdiende, maar wegens procedurele fouten werd deze straf later tenietgedaan.
In plaats van tegen te stribbelen of te proberen zijn straf te verminderen, vroeg James in 2018 zelf om opnieuw de doodstraf toe te passen. Hij wilde niet dat de familie van het slachtoffer nogmaals door het hele juridische circus moest gaan. In een interview met AP zei hij: “Ik geloof in oog om oog, tand om tand. Ik heb een leven genomen, dus vind ik dat mijn leven er nu ook af moet.” Hij voegde eraan toe dat hij het verspillen van tijd en geld zonde vond. “Waarom moeten we dit allemaal opnieuw doormaken?”
Vlak voordat hij de dodelijke injectie kreeg, nam James de tijd om excuses aan te bieden. Hij had jarenlang de naam van het slachtoffer niet hardop uitgesproken, omdat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Toch besloot hij op het laatste moment haar naam te noemen en haar te smeken om vergeving. “Tracy, het spijt me,” waren zijn laatste woorden.
Zowel de familie van James als die van het slachtoffer keek vanuit aparte kamers toe hoe de terechtstelling plaatsvond. Hoewel het een bijzondere situatie is dat een terdoodveroordeelde zelf om de doodstraf vraagt, blijkt dit toch regelmatig te gebeuren. Volgens recente cijfers komt dit bij ongeveer 10 procent van de terdoodveroordeelden voor.
Een ander bekend geval waar momenteel veel over gesproken wordt, is dat van Luigi Mangione. Deze man staat mogelijk ook onder vuur vanwege een ernstig misdrijf dat hij eind vorig jaar pleegde. Hij wordt verdacht van de moord op een directeur van een Amerikaanse ziektekostenverzekeraar.
Onverwacht Internationaal Aandacht voor Nederlandse Gemeente
Nou, dit is een flater waar je niet snel overheen komt! Een kleine gemeente in Nederland, Maashorst, staat plotseling in het middelpunt van de belangstelling wereldwijd. En dat terwijl ze eigenlijk gewoon hun dagelijkse werk probeerden te doen. Maar ja, wat gebeurt er als kunstwerken per ongeluk verdwijnen? Precies, er ontstaat een storm van publiciteit.
In verschillende landen zoals Roemenië, Engeland, Spanje en zelfs de Verenigde Staten wordt er geschreven over hoe een heleboel kunstwerken – er waren er 46 – waarschijnlijk bij het grofvuil zijn beland. Onder die kunstwerken zit ook een zeefdruk van niemand minder dan Andy Warhol. Ja, die Andy Warhol. De man die ooit een print maakte van prinses Beatrix.
Ergens vorig jaar merkte de gemeente op dat al die kunstwerken ineens weg waren. Ze dachten meteen: “Hmm, dit kan niet goed zijn.” Dus aangifte bij de politie en een onderzoeksbureau ingeschakeld. En weet je wat dat bureau concludeerde? Dat alle kunst hoogstwaarschijnlijk gewoon bij het vuilnis terecht is gekomen. Burgemeester Hans van der Pas zei het zelf al: “Zo ga je niet om met waardevolle spullen. Maar het is nu eenmaal gebeurd. Daar hebben we spijt van.”
Dit verhaal heeft internationale media alert gemaakt. Bijvoorbeeld de Amerikaanse nieuwsorganisatie CBS schreef erover: “Dutch town ‘most likely’ trashed 46 artworks by mistake, including Warhol silkscreen print of Princess Beatrix”. De Britse BBC vraagt zich zelfs af waarom Nederland zo slordig is met zijn Warhols. Ze herinneren aan een overval op een galerie in Oisterwijk in november, waar vier Warhols werden gestolen. Twee daarvan werden zelfs beschadigd omdat ze niet in het busje van de dieven pasten.
Onze verslaggever Jos Verkuijlen vertelde over dit bizarre verhaal bij BBC World News en BBC Worldwide. Hij legde uit dat Andy Warhol aan het einde van zijn leven twee edities maakte van een serie waarin vier koninginnen stonden afgebeeld, inclusief Beatrix. Er was een reguliere editie van 40 exemplaren en een extra speciale “koninklijke” versie met glinsterende effecten. Zoals de Franse krant Le Figaro het beschrijft: een echte kunstjuweel.
Spanje, Roemenië en zelfs Duitsland hebben ook aandacht besteed aan deze misser van de gemeente Maashorst. Wie had kunnen denken dat een klein plaatsje in Nederland opeens zo’n grote mondiale rol zou spelen?
Snel bouwen door snelle behandeling van bezwaarzaken
Wist je dat bouwbedrijven in Nederland vaak moeten wachten op de uitslag van bezwaarzaken voordat ze kunnen beginnen met bouwen? Nou, het lijkt erop dat daar verandering in komt! De Raad van State, die soort van de hoogste rechter voor dit soort zaken, heeft besloten om prioriteit te geven aan klachten over woningbouwprojecten. Waarom? Omdat we in Nederland behoorlijk wat woningen tekortkomen en er snel actie moet komen.
Recent zijn er cijfers uitgekomen die laten zien dat deze nieuwe aanpak werkt. Door bezwaren sneller af te handelen, weten bouwbedrijven nu al veel eerder of ze mogen beginnen met bouwen. Dat maakt een groot verschil! Want tot nu toe duurde het soms jaren voordat alles officieel goedgekeurd was. En ja, dat houdt ook in dat minder huizen gebouwd werden dan nodig is.
Een van de redenen waarom het zo lang duurde? Veel mensen maken bezwaar tegen nieuwe bouwprojecten. Het fenomeen wordt zelfs wel “NIMBY” genoemd – wat staat voor “Not In My Backyard”, oftewel “niet in mijn achtertuin”. Maar sinds de Raad van State afgelopen zomer besloot om woningbouwklachten extra snel te behandelen, is er al flink wat vooruitgang geboekt. Zo zijn er al 140 zaken afgerond, waarbij bijna 36.000 woningen betrokken waren.
Bouwbedrijven zoals Heijmans zijn heel blij met deze ontwikkeling. Volgens Ton Hillen, een van de topmannen van Heijmans, levert deze nieuwe aanpak al positieve resultaten op. Hij noemde het vandaag zelfs tijdens de presentatie van hun kwartaalcijfers.
Deze snellere procedure maakt echt verschil: zonder voorrang duurde het gemiddeld veertien maanden van start tot einduitspraak, terwijl het nu vaak binnen zeven à acht maanden af is. De Raad van State wil dit tempo minstens een jaar volhouden, zodat er ruimte komt voor 65.000 nieuwe woningen.
Maar hoe zit het met de doelen van het kabinet? Ze streven naar 100.000 nieuwe woningen per jaar, maar vorig jaar kwamen er slechts 70.000 bij. Dus hoewel we nog niet helemaal waar we willen zijn, zorgt deze nieuwe aanpak er in ieder geval voor dat we dichterbij komen!
