Sport Nieuws donderdag 10 april, 2025 23:18
Hoe een dagboek de kracht geeft om door te gaan
Een van Nederlandse handbal’s grootste beloften, Loïs van Vliet, heeft het niet altijd even makkelijk gehad in haar carrière. De 19-jarige speelster uit Made is deze week mee op trainingsstage in Frankrijk met het nationale team en zal daarna weer terugkeren naar haar Duitse club TuS Metzingen. Hoewel ze al jong succesvol was en zelfs een droom kon waarmaken door in de Duitse Bundesliga te spelen, waren de eerste maanden daar allesbehalve een feestje.
“Als het even tegenzit, mis ik gewoon mijn familie en vrienden,” vertelt Loïs openhartig. Ze verliet al op haar vijftiende haar ouderlijk huis om naar de HandbalAcademie in Papendal te gaan, waar ze tegelijkertijd speelde bij VOC Amsterdam. Toen ze een paar jaar geleden voor het eerst in het Nederlands elftal mocht spelen, wist ze dat dit slechts het begin was van een lange reis. Eind 2023 mocht ze zelfs meedoen aan het Wereldkampioenschap, en hoewel ze tijdens de Olympische Spelen in Parijs op de reservebank zat, voelt ze zich nu weer een belangrijk onderdeel van de selectie.
In Frankrijk staat deze week een trainingsweek op het programma om zich voor te bereiden op het WK en de EK-kwalificatiewedstrijden later dit jaar. “Ik vind het nog te vroeg om mezelf een vaste waarde te noemen. Ik ben ontzettend trots dat de bondscoach aan mij denkt, maar ik weet ook dat ik nog lang niet waar ik wil zijn,” zegt ze nederig. Om beter te worden, koos ze vorige zomer ervoor om Nederland te verlaten en haar vaardigheden te testen in de Duitse competitie.
De overstap naar Duitsland was een grote stap, vooral in het begin. “Je komt binnen bij een nieuwe club in een nieuwe competitie, en dat kost veel energie. Gelukkig hebben ze me vanaf dag één gesteund en gezegd dat ik de lat niet te hoog moet leggen.” Na een paar maanden heeft ze nu haar plekje gevonden en traint ze vrijwel elke dag twee keer per dag. Daarnaast combineert ze haar sportieve ambitie met een parttime online baan. “Dat helpt me om mijn hoofd even ergens anders bij te houden.”
Toch zijn er dagen dat het mentaal wat lastiger wordt. Vanwege de afstand van zo’n 600 kilometer kan ze niet iedere week naar huis rijden. “Dan bel ik gewoon even thuis. Soms hoef ik alleen maar mijn hart uit te storten zonder dat ze iets terug hoeven te zeggen. Dat geeft me rust.” En als ze echt een slechte dag heeft? “Dan huil ik soms even. Maar ik blijf er niet in hangen. Ik neem het beste van die dag mee naar de volgende.”
Wat haar enorm helpt om door te komen, is het bijhouden van een soort dagboek. “Ik schrijf erin hoe ik me voel en evalueer regelmatig mijn week. Het is fijn om af en toe terug te lezen en te zien hoe ik al die mindere momenten heb overleefd. Het geeft me kracht om door te gaan.”
Nederland neemt voorsprong in BJK Cup dankzij Vedder
Eva Vedder heeft gisteren de Nederlandse ploeg een mooie voorsprong bezorgd in hun wedstrijd tegen Duitsland, die deel uitmaakt van de kwalificatieronde voor de Billie Jean King Cup. In een indrukwekkende prestatie op het Sportcampus Zuiderpark versloeg ze Jule Niemeier in twee sets met 6-3 en 6-1.
De 25-jarige tennisster trad als laatste minuut invaller aan, nadat Arantxa Rus niet beschikbaar was. Captain Elise Tamaëla koos uiteindelijk voor Vedder in plaats van Anouk Koevermans, en dat bleek een goede keuze te zijn. Voor een publiek van ongeveer duizend fans speelde Vedder een stevige partij, waarin ze haar tegenstandster behoorlijk onder druk zette.
De eerste set was een echte rollercoaster, met breaks aan beide kanten. Maar Vedder bleef gefocust en wist na bijna een uur speeltijd haar eerste kans op een setwinnaar te grijpen. In de tweede set nam ze het voortouw al snel weer en brak direct de service van Niemeier. Het leek alsof de Duitse geen antwoord had op de sterke spelstijl van Vedder, die uiteindelijk de set met een overtuigende 6-1 won.
Donderdag staat er meer actie gepland, wanneer Suzan Lamens het in het tweede enkelspel aanzet tegen Tatjana Maria. Daarna volgt een dubbelwedstrijd tussen het Nederlandse duo bestaande uit Lamens en Demi Schuurs, die het opnemen tegen Anna-Lena Friedsam en Laura Siegemund uit Duitsland.
Hoe een dagboek Loïs helpt bij haar topsportreis
Zo te horen is Loïs van Vliet een echte inspiratiebron voor iedereen die het grote doel in zicht heeft. Deze 19-jarige handbalster uit Made maakt al flinke golven in de topsportwereld. Dit seizoen mag ze mee met het Nederlandse nationale handbalteam op een trainingsstage in Frankrijk en daarna keert ze terug naar haar Duitse club TuS Metzingen, waar ze afgelopen zomer naartoe verhuisde.
Als je denkt dat alles rozengeur en maneschijn is bij zo’n topsportcarrière, dan heb je het mis. Het eerste halfjaar in Duitsland was behoorlijk uitdagend voor Loïs. “Als het even niet zo lekker gaat, heb ik hier geen familie of vrienden om me op te vangen,” vertelt ze openhartig. Maar dat weerhield haar er niet van om haar droom waar te maken: spelen in de Duitse Bundesliga.
Al op haar vijftiende besloot Loïs om haar ouderlijk huis te verlaten voor de HandbalAcademie op Papendal. Ze combineerde daar haar opleiding met handballen bij VOC Amsterdam. Een paar jaar later, eind 2023, mocht ze zelfs mee naar het Wereldkampioenschap. Hoewel ze tijdens de Olympische Spelen in Parijs op de reservebank zat, staat ze nu weer trots in de selectie. De komende weken zijn er belangrijke trainingen in Frankrijk gepland om zich voor te bereiden op het WK en de EK-kwalificatiewedstrijden later dit jaar.
Loïs blijft nederig over haar succes. “Ik vind het nog te vroeg om te zeggen dat ik een vaste waarde ben. Het is geweldig dat de bondscoach aan mij denkt, maar ik besef ook dat ik nog lang niet waar ik wil zijn.” Daarom koos ze ervoor om naar Duitsland te verhuizen, waar ze tegen betere spelers kan spelen en sneller kan groeien. “Het is makkelijk om te zeggen dat ik wil uitblinken voor Oranje en in de Champions League wil spelen, maar dat komt niet vanzelf. Daarom nam ik deze stap.”
De aanpassing aan een nieuwe club en competitie was in het begin niet gemakkelijk. Tot eind december voelde ze zich soms een beetje verloren. “Gelukkig hebben ze me binnen de club gerustgesteld. Ze zeggen dat ik de lat niet direct te hoog hoef te leggen. Ik heb een contract voor drie jaar getekend en gelukkig heb ik mijn plekje inmiddels gevonden.”
Naast alle trainingsuren, die vaak twee keer per dag zijn, heeft Loïs ook een parttime online baan. Dat geeft haar de kans om af en toe even weg te zijn van handbal. “Dan kan ik me focussen op andere dingen en niet alleen aan sport denken.”
Mentaal is het soms een uitdaging. De lange afstand van 600 kilometer tussen Duitsland en Brabant zorgt ervoor dat ze niet ieder weekend thuis kan zijn. “Ik bel gewoon met mijn familie als ik even moet luchten. Soms huil ik ook, want je kunt een slechte dag hebben. Maar ik laat de negatieve dingen niet hangen. Ik neem het beste van elke dag mee naar de volgende.”
Een ding wat Loïs enorm helpt om haar gedachten op een rijtje te houden, is een boekje waarin ze schrijft. “Ik noteer hoe ik me voel en evalueer regelmatig mijn week. Als ik er later in kijk, zie ik zowel de hoogtepunten als de dalen. Maar wat belangrijk is: ik ben altijd weer bovenop gekomen.”
Het einde van een legendarische trainer: Leo Beenhakker op 82-jarige leeftijd overleden
Nou, dit is echt een groot verlies voor de voetbalwereld. Gisteren kregen we te horen dat Leo Beenhakker, die veel successen heeft geboekt met clubs zoals Feyenoord, Ajax en Real Madrid, op zijn 82ste is overleden. Zijn oude club Feyenoord was degene die het nieuws bracht.
De man die door velen werd genoemd als ‘Don Leo’, heeft in zijn carrière heel wat indrukwekkende dingen bereikt. Hij heeft bijvoorbeeld met Real Madrid driemaal de landstitel binnengesleept. Maar ook bij Feyenoord en Ajax stond hij aan de touwtjes toen er trofeeën werden gewonnen. Toch miste hij het WK van 1986 als bondscoach van Nederland, wat voor velen een teleurstelling was.
Behalve Nederland had Leo ook andere landen onder zijn hoede, zoals Saudi-Arabië, Trinidad en Tobago en Polen. En wie vergeet zijn rol als bondscoach tijdens het WK van 1990? Dat was een moeilijke periode voor Oranje. Hoewel ze net Europees kampioen waren geworden in 1988, ging alles mis in Italië. De spelers hadden spanningen onderling en Beenhakker zelf had weinig controle over “de groep”. Uiteindelijk eindigden ze zonder een enkele overwinning in de achtste finales tegen Duitsland.
Maar ondanks al die uitdagingen blijft Don Leo een kleurrijke figuur in de geschiedenis van de voetbalwereld. Wie vergeet zijn beroemde uitspraak: “Slechts 25 procent van wat er is gebeurd is naar buiten gekomen”? Of die keer dat Johan Cruijff de trappen afdaalde om hem even toe te spreken toen hij coach was bij Ajax? Ja, dat soort verhalen maakte hem uniek.
Als je naar zijn succesvolle loopbaan kijkt, zie je dat hij niet alleen in Nederland succesvol was, maar ook in Spanje, Turkije, Zwitserland en Mexico. Met Feyenoord werd hij landskampioen in 1998/99, terwijl hij met Ajax twee keer datzelfde prestigieuze titel haalde. In Europa leverde hij ook indrukwekkende prestaties met Ajax, waar hij zelfs de halve finale van de Europa Cup I bereikte.
Dus zo herinneren we ons Leo Beenhakker: een man met een enorme invloed op de voetbalwereld, vol avonturen, successen en natuurlijk ook wat tegenvallers. Maar zijn nalatenschap blijft vast en zeker voortbestaan.
Noorse Sensatie in Europa League
Wow, wat een show! Bodø/Glimt maakt het deze seizoen echt spannend in de Europa League. De ploeg uit Noorwegen, die eerder al FC Twente naar huis stuurde, heeft nu opnieuw indruk gemaakt door Lazio met 2-0 te verslaan in de kwartfinale. Ja, je leest het goed: de Italianen hadden het flink te stellen in de koude noordenwind van Bodø.
De wedstrijd vond plaats in een stadion dat net iets meer dan 8.000 toeschouwers telt, maar het was een bijzondere sfeer. Voor de gasten uit Rome voelde het vast aan alsof ze op de poolcirkel beland waren. En niet voor niks, want de nacht voorafgaand aan de wedstrijd bracht zelfs sneeuw mee! Bij aftrap lag de temperatuur net boven het vriespunt, maar dat weerhield Bodø/Glimt er niet van om vol gas aan te komen.
In de eerste helft liet de Noorse ploeg al zien wie de baas was, hoewel de doelpunten uitbleven. Jens Hauge had bijna direct na de start zijn naam op het bord gezet, maar Mandas reageerde snel en wist de bal weg te slaan. Blomberg miste daarna een penalty en Berg schoot te hoog, maar de druk bleef aanhouden.
Na de rust sloeg het echter door. Ulrik Saltnes profiteerde van een schitterende combinatie om de score open te maken. De thuisploeg speelde gewoonweg fantastisch en zette de druk voort. Toen kwam de doorslaggevende goal: Saltnes wipte de bal over Mandas na een perfecte assist van Hauge. Romagnoli probeerde nog op de lijn te redden, maar het was al te laat: 2-0!
Saltnes had zelfs kans op een hattrick, maar Mandas deed uiteindelijk zijn werk. Odin Bjortuft had ook een kans om de score verder uit te breiden, maar miste op het allerlaatste moment. Toch blijft dit een geweldige overwinning voor de Noorse club, die duidelijk heeft laten zien dat ze niets te verliezen hebben tegen topclubs zoals Lazio.
Nederlands futsalteam mist EK 2026 door ongelukkige afloop
Hé daar! We hebben een flink teleurstellend berichtje voor alle futsalfans. Onze Nederlandse futsallers gaan helaas niet mee naar het Europees Kampioenschap dat volgend jaar in Letland en Litouwen wordt gehouden. De reden? Ze eindigden op de tweede plek in hun kwalificatiegroep, maar dat was niet genoeg om mee te mogen doen.
De groepswinnaars en de acht beste nummers twee uit tien verschillende groepen mochten zich kwalificeren. Maar weet je wat? Onze ploeg zakte net iets te ver achterop. Na een nederlaag tegen Portugal (4-7) op een dag die ik even niet precies noem, stond de situatie er al behoorlijk somber voor Oranje. En toen Hongarije later ook nog eens won van Montenegro, daalde Nederland naar de negende plaats in de ranglijst van de nummers twee. Jammer genoeg betekent dit dat we ze deze keer moeten missen op het grote podium.
Vorige kampioenschappen waren soms succesvoller. In 2022 speelden de jongens onder leiding van Max Tjaden zelfs weer mee, nadat ze eerder in 2016 en 2018 geen toernooi haalden. Toen vonden de wedstrijden thuis plaats, in Amsterdam en Groningen. Maar nu is bondscoach Miguel Andrés Moreno met zijn team dus gestrand bij de kwalificatie.
