Recent Nieuws maandag 07 april, 2025 11:46
Auto belandt in water bij openstaande brug, twee mensen omgekomen
Nou, dit is echt een vreselijk verhaal. Gisteren nacht gebeurde er iets verschrikkelijks bij de Calandbrug in Rotterdam. Een auto reed volledig onverwacht het water in omdat de brug toevallig openstond. Volgens de politie hebben ze een auto gevonden met twee mensen erin die helaas niet meer in leven waren.
De brug stond open en de slagbomen waren naar beneden toen zo’n beetje rond half één ’s nachts deze ramp plaatsvond. Iemand die het zag vertelde dat de auto heel hard onder het openstaande bruggedeelte doorreed en daarna in het water terechtkwam. Deze getuige heeft gelukkig snel de noodnummers gebeld. De brandweer kwam er meteen op af en zette drones en duikers in om te kijken of er nog iemand te redden viel. Maar helaas, na een tijdje moesten ze stoppen met zoeken omdat er niemand meer boven water kwam.
Pas later, ergens aan het begin van de ochtend, liet de politie weten dat ze een auto in het water hadden gevonden. Toen bleek dat er twee mensen in die auto zaten die het helaas niet hebben overleefd. Wie die mensen precies zijn en waarom dit allemaal is gebeurd, weet de politie nog niet. Ze houden alle mogelijkheden open en onderzoeken wat er precies is gebeurd.
Het lange wachten op versterkte huizen in Groningen
Dus, luister even. Ze hadden al verteld dat het een tijdje zou duren voordat alle huizen in het Groninger gaswinningsgebied veilig zijn gemaakt tegen aardbevingen, maar nou blijkt dat het zelfs nog langer gaat duren dan verwacht. Volgens een nieuw rapport van het Staatstoezicht op de Mijnen (SodM) zitten we vast tot minstens 2034 met dit werk, en dat is echt veel later dan oorspronkelijk gepland. Eerder werd er nog gesproken over 2031 of 2032, maar ook dat was blijkbaar te optimistisch.
In de afgelopen vijf jaar hebben ze er ongeveer 5687 huizen veiliger gemaakt, maar er staan er nog zo’n 10.000 op de lijst om te verbouwen of grondig te renoveren. Vorig jaar lukte het om er “maar” 1223 af te ronden, terwijl ze eigenlijk op 1400 hadden gehoopt. Dat is natuurlijk niet ideaal voor de mensen die in dat gebied wonen, want volgens SodM hebben ze al genoeg meegemaakt door die aardbevingen als gevolg van jarenlang gaswinning. Inspecteur Theodor Kockelkoren maakt zich echt zorgen over hoe dit langdurige wachten invloed heeft op de gezondheid en het welzijn van de Groningers. Hij zegt: “Het lange wachten sloopt mensen. En alleen omdat de gaswinning gestopt is, betekent dat nog niet dat alles nu goedkomt.”
Iemand die daar helemaal mee instemt is Coert Fossen van de actiegroep Groninger Bodem Beweging. Hij vertelt dat sommige mensen al sinds 2016 weten dat hun huis niet veilig is. Ze zien de scheuren in de muren en horen nu dat ze misschien nog tot 2034 moeten wachten. Dat soort spanning kan je gewoonweg niet negeren.
Aan de andere kant zegt Marieke Ferwerda, directeur van de Nationaal Coördinator Groningen (NCG), dat haar team momenteel tekortkomt aan personeel, zoals projectleiders en mensen die de bewoners bijstaan. Ze vindt dat haast maken niet altijd het antwoord is, omdat snelheid vaak ten koste gaat van kwaliteit. “We willen dat de mensen zich prettig voelen tijdens het proces,” legt ze uit. Maar SodM denkt daar anders over en schrijft dat ze het werk toch sneller af moeten ronden, omwille van de fysieke en mentale gezondheid van de bewoners. Als dat niet mogelijk is, moeten ze de doelen bijstellen. Hoe ze precies dat personeeltekort gaan oplossen? Daar zeggen ze niets over.
Maar goed nieuws is er ook! Volgens SodM is de kans op sterke aardbevingen in het Groninger gasveld afgelopen jaar afgenomen. De kans op een beving met een kracht van 4 of meer is nu ongeveer 1 procent, terwijl die vroeger op 5,5 procent lag. Toch blijft er risico, omdat het gasveld zich nog steeds aanpast aan decennia van gaswinning. En omdat aardbevingen in dat gebied vaak ondiep zijn en in kleigrond plaatsvinden, kan zelfs een relatief kleine trilling al grote schade veroorzaken aan kwetsbare gebouwen.
Een dubbele ramp voor Fried: “Mijn huis is opnieuw in vlammen opgegaan”
Nou, dit had echt niemand verwacht. Fried van Eersel (76), die al jaren in zijn huis aan de Geldropseweg in Heeze woont, heeft een zware klap te verwerken gekregen. Op een onbewolkte zondagmiddag ging zijn huis ineens weer in vlammen op. Ja, je hebt het goed gelezen: weer. Want ook bij Kerstmis 2008 stond zijn huis opeens in brand. Maar Fried laat zich niet klein krijgen. “We herbouwen en ik kom hier terug,” zegt hij vastberaden.
Gisteren rond half vijf ontdekte iemand dat er brand was uitgebroken in de schoorsteen van zijn broer, die vlakbij woont. Voordat ze het wisten, stond Frieds dak al in lichterlaaie. Het vuur was zo hevig dat er zelfs een gasfles ontplofte. De brandweer kwam snel in actie en zorgde ervoor dat het vuur niet overging op de schuren. Omdat er een enorme hoeveelheid rook vrijkwam, werd er zelfs een NL-Alert verstuurd. Riet- en roetdeeltjes regenden neer in de omgeving. Pas tegen acht uur ’s avonds was het vuur onder controle. De brandweer koos ervoor om alles gecontroleerd uit te laten branden en sloopte het huis met een grijper, zodat nog brandende delen beter konden worden geblust.
Maandagochtend liep Fried door de puinhopen van wat ooit zijn thuis was. “Het is verschrikkelijk. Er is letterlijk niks meer van over,” vertelt hij terwijl hij naar de restanten van zijn huis kijkt. Hij had gelukkig nog tijd gehad om zijn telefoon mee te nemen, maar zijn nieuwe oplader liet hij achter. “Ik zat gewoon rustig wielrennen te kijken toen ik ineens allemaal gestommel bij de buren hoorde. Dat komt wel vaker voor, dus ik dacht er niet veel van.” Totdat de overburen ineens op zijn raam begonnen te bonzen en hem waarschuwden dat het dak in brand stond.
Volgens Fried was de brand veroorzaakt door een schoorsteenbrand. En ja, dit is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. Met Kerstmis 2008 stond zijn huis al eens eerder in brand. Toen hebben ze het huis herbouwd, met als doel om het minder vatbaar te maken voor toekomstige rampen. “We wilden eigenlijk geen rieten dak meer en ook geen houten kozijnen,” zegt hij. Maar uiteindelijk kwamen die elementen toch weer terug. Hoe dat nou precies kon gebeuren? Nou, daar weet Fried zestien jaar later ook niet meer precies meer iets van.
Hoewel Fried nog steeds geschokt is door wat er is gebeurd, blijft hij positief. “We gaan gewoon weer herbouwen. Wat moeten we anders?” Zijn volgende stap? Achter de zwarte hekken verdwijnen om te kijken of zijn kippen het hebben overleefd.
De Ontdekking van Haar Biologische Familie
Nou, dit had echt niemand verwacht! Saviëlle Bakkenes, een 29-jarige vrouw uit Harderwijk die als baby geadopteerd werd uit China, heeft haar biologische ouders opeens gevonden. En dat terwijl ze zelf eigenlijk niet eens actief op zoek was. Volgens haar: “Ik hoefde er bijna niks voor te doen.” Hoe is dit mogelijk? Nou, het blijkt dat haar vader ooit een korte gevangenisstraf heeft gekregen omdat hij illegaal gokte. Toch kan ze zichzelf niet beklagen, want dankzij zijn DNA in een databank hebben vrijwilligers haar familie kunnen traceren.
Eind vorig jaar besloot Saviëlle om haar DNA te delen met een Chinese organisatie genaamd Baobeihuijia (Baby Come Home). Ze deed dit vooral om haar stiefzus te steunen, die ook geadopteerd is en wel degelijk op zoek wilde naar haar roots. Maar wie had kunnen denken dat Saviëlle zo snel succesvol zou zijn? Nog geen half jaar later stond er ineens een groepje mensen met bloemen voor haar deur. Ze kon het eerst niet geloven. “In shock” noemt ze zichzelf nog steeds. Want ja, ze had echt niet gedacht dat dit ooit zou gebeuren.
Haar lage verwachtingen waren namelijk niet zomaar gebaseerd. Zie je, haar adoptiepapieren waren behoorlijk onvolledig. Haar echte geboortedatum en naam waren bijvoorbeeld niet bekend bij het kindertehuis waar ze terechtgekomen was. Bovendien komt haar familie uit een arme regio waar traditionele waarden nog steeds belangrijk zijn. “Dat ze hun DNA aan een databank zouden afstaan of zelf actief op zoek zouden gaan, leek me dus heel onwaarschijnlijk,” vertelt ze. Maar zoals gezegd, uiteindelijk kwam alles toch goed door dat kleine stukje DNA dat haar vader achterliet.
Correspondent Roland Smid legt uit dat het in China best normaal is dat je DNA wordt vastgelegd in allerlei situaties. Denk aan ziekenhuisbezoeken of vaccinatiecampagnes. Maar hoe dan ook, het blijft een enorme prestatie om familieleden te vinden in een land zo groot als China. Vooral omdat interlandelijke adopties in de jaren negentig en nul massaal plaatsvonden, vaak als gevolg van de strikte eenkindpolitiek. Die politiek zorgde ervoor dat families enorme boetes kregen als ze meer dan één kind kregen. Sommigen werden zelfs genoodzaakt hun baby’s op te geven of zelfs te laten verdwijnen.
Gelukkig is die tijd nu voorbij. Tegenwoordig moedigt China families zelfs aan om meer kinderen te krijgen en heeft het land de internationale adoptie afgeschaft. In plaats daarvan wordt er nu juist gestimuleerd om geadopteerde kinderen te helpen contact te leggen met hun biologische familie. Dit maakt het werk van lokale ngo’s veel gemakkelijker. Saviëlle benadrukt trouwens dat deze organisaties enorm belangrijk zijn. “Zonder hen had ik mijn familie nooit gevonden. Ik ken niemand in China en spreek de taal niet, maar zij spreiden informatie en gaan zelfs met DNA-tests op pad.”
Helaas heeft het aansluiten bij grote internationale DNA-databanken zoals MyHeritage weinig zin voor Chinezen, omdat burgers uit China daar hun DNA niet mogen afgeven. Daarom zijn ’tussendatabanken’ ontstaan die communiceren tussen Westerse en Chinese databanken, maar ook die blijken vaak niet erg effectief. Voor een match moet immers iemand aan beide kanten zijn DNA hebben ingediend.
Maar wat maakt het succes van Saviëlles verhaal dan zo uniek? Behalve de hulp van de Chinese overheid en ngo’s speelt sociale media ook een belangrijke rol. Toen de vrijwilligers met bloemen op haar stoep verschenen, werd het hele moment live uitgezonden op TikTok. Twee miljoen Chinezen keken mee toen ze in tranen uitbarstte. Nu praat ze al twee weken met haar nieuwe familie via WeChat, een populaire chatapp die berichten automatisch vertaalt. “Daar vertel ik ze gewoon dat ik van ze hou,” zegt ze glimlachend.
En wat dacht ze nou eigenlijk van haar familie? Nou, ze had altijd gedacht dat ze misschien een enig kind was, of hooguit het tweede kind vanwege het strenge eenkindbeleid. Maar tot haar verbazing heeft ze zes zusjes en een broertje! Haar ouders bleken gewoon door te gaan met kinderen krijgen tot ze eindelijk een zoon hadden. “Dat geeft je in China namelijk sociale status,” legt ze uit. Haar vader vertelt dat hij haar destijds uit wanhoop in het ziekenhuis heeft achtergelaten omdat hij en zij beiden ziek waren en er ook een tweede dochter onderweg was. “Ze waren arm en konden de kosten niet betalen,” vertelt hij.
Als laatste wil Saviëlle alle andere Nederlanders die geadopteerd zijn uit China hoop meegeven. “Je hoeft er echt niet veel voor te doen. Een afspraak maken met een organisatie en je DNA delen is al voldoende. Maar je moet wel weten dat zulke organisaties bestaan en bereid zijn om je te helpen.”
De stilte rond een drugsbaron in Sierra Leone
Zo te horen gaat het erg streng toe in Sierra Leone als het over een bepaalde Nederlander gaat. Volgens ondergedoken journalisten uit dat land probeert de regering daar met harde hand te voorkomen dat er iets wordt geschreven over een bekende Nederlandse drugscrimineel die momenteel in Sierra Leone zit: Jos Leijdekkers, beter bekend als Bolle Jos.
Een paar verslaggevers hebben in gesprekken met De Telegraaf verteld dat ze ernstig worden bedreigd als ze ook maar iets schrijven over deze situatie. En wie wel meewerkt en zijn mond houdt? Die kan flink wat geld verdienen. We spreken hier over bedragen van omgerekend vijfduizend euro! Dat is een gigantisch bedrag voor lokale begrippen, dus je snapt wel dat veel mensen gewoon doen wat er van hen gevraagd wordt.
Angst onder journalisten
De sfeer onder de pers is duidelijk gespannen. Mannen en vrouwen die gewoon hun werk proberen te doen, durven nauwelijks nog iets te publiceren. Ze hebben het zelfs over doodsbange situaties waarin niet alleen hun eigen leven op het spel staat, maar ook dat van hun familie. Het blijft lastig om precies te weten wat er allemaal speelt, omdat iedereen bang is om openlijk te praten.
Bolle Jos heeft al sinds 2022 in Sierra Leone gezeten onder verschillende namen. Maar het verhaal wordt nog ingewikkelder. Eerder dit jaar kwam naar buiten dat hij een relatie heeft met de dochter van de president van Sierra Leone en dat ze zelfs een kind bij hem verwacht. Wie had dat nou gedacht?
Een crimineel met een lange straflijst
Jos Leijdekkers heeft al diverse malen achter de tralies gezeten, zowel in België als in Nederland. In België kreeg hij recentelijk nog eens dertien jaar cel omdat hij betrokken was bij een mislukte cocaïneroof. Hij stuurde een team om tien ton cocaïne te stelen die door de douane in beslag was genomen. Niet bepaald een klein zaakje dus. In Nederland loopt hij al een veroordeling van 24 jaar wegens drugstransporten en een moordopdracht. Hij staat trouwens ook op de EU Most Wanted List, een lijst met de meest gezocht criminelen in Europa.
Dus ja, het blijft spannend in Sierra Leone, waar de media kennelijk alles moeten doen om te voorkomen dat dit verhaal aan het licht komt.
Reactie van Burgemeester op Supporters: Grenzen Zetten is Nodig
Hey allemaal,
Gisteren kreeg Sharon Dijksma, de burgemeester van Utrecht, een stoot steun van politici over heel Nederland. Dit kwam na het plaatsen van een open brief gericht aan de supporters van FC Utrecht. In die brief vertelde ze dat ze te maken had met flink wat intimidatie en zelfs dreigementen met geweld omdat ze de problemen rondom voetbal excessen aankaartte. Bizar genoeg hebben sommige supporters ook nog eens een foto van haar kinderen gedeeld zonder toestemming.
De aanleiding voor dit alles was een brief van de Supportersvereniging FC Utrecht en True Support. Daarin lieten ze weten dat ze niet meer met Dijksma in gesprek wilden. Maar Sharon ging er niet zomaar vandoor. Ze reageerde met een drie-pagina’s lange brief waarin ze liet weten dat ze absoluut nog niet klaar is met de supporters. Ze wees erop hoe ernstig de situatie werd toen vorig jaar mei er een geweldsexplosie ontstond rond een wedstrijd tussen FC Utrecht en Go Ahead Eagles. Na die gebeurtenis miste ze volledig een veroordeling van de supportersclubs over dat geweld. In plaats daarvan kregen ze klachten over de reacties op datzelfde geweld.
Sharon benadrukte dat als burgemeester je soms grote persoonlijke offers moet brengen als je de problemen in het voetbal aan de kaak stelt. Ze noemde intimidatie en dreigementen met geweld als onderdeel van wat ze heeft meegemaakt. Daarnaast verzoekt ze de supportersverenigingen om die foto van haar en haar kinderen van hun social media te halen. “Het gaat niet alleen om het feit dat die foto mijn eigendom is, maar ik sta erop dat mijn kinderen erbuiten blijven,” schreef ze.
Op LinkedIn krijgt ze veel steun van andere politici en collega-burgemeesters. Klaas Sloots, burgemeester van Stadskanaal, schreef bijvoorbeeld: “Wat een ongelofelijk goede brief! Een burgemeester die precies laat zien waar het op staat, een grens trekt en toch de deur open houdt.” Gilbert Isabella, burgemeester van Houten, was het roerend met haar eens: “Sterke reactie Sharon, als bestuurder mag, kan en moet je de grenzen stellen!”
Ook VVD-politicus Eric van der Burg reageerde enthousiast: “Wat een ongelofelijk goede brief! Volledige steun aan jou als burgemeester.”
De SupportersVereniging FC Utrecht (SVFCU) reageerde door te zeggen dat ze geen foto hebben gedeeld waarop de kinderen van Dijksma herkenbaar zijn afgebeeld. Ze hebben ook kritiek op de manier waarop de gemeente hen behandelt. “De burgemeester en de gemeente negeren ons, terwijl wij denken dat we juist veel kennis en ervaring in deze zaak hebben,” aldus de vereniging.
