Recent Nieuws woensdag 12 maart, 2025 07:36
Langere reactietijden bij spoedgevallen: politie en brandweer onder vuur
Zo te horen hebben niet alleen ziekenwagens het steeds moeilijker om op tijd bij noodgevallen aan te komen, maar ook de politie en de brandweer. Het blijkt dat de politie vorig jaar de langste reactietijden heeft gehad in tien jaar tijd! Volgens een onderzoek van RTL Nieuws lukte het in meer dan 300 gemeenten niet om hun eigen doelen voor spoedreacties te halen.
De politie wil graag binnen een kwartier ter plekke zijn bij negentig procent van de spoedgevallen, maar dat lukte vorig jaar maar in 35 gemeenten. Dat komt uit cijfers die de politie zelf verzamelde en door RTL Nieuws werden bekeken. En als je denkt dat dit een uitzondering is, vergis je. Er zijn al eerder meldingen geweest over ambulances die te laat komen in sommige dorpen. Nu blijkt dat ook de politie last heeft met bereikbaarheid in bepaalde gebieden.
Op eilanden zoals Terschelling, Vlieland en Tholen duurt het bijna altijd langer dan 15 minuten voordat de politie er is. De reden? Slechts een beperkt aantal agenten en vaak tegelijkertijd meerdere meldingen. Woordvoerder David Howes-Smith legt uit: “We doen ons best, maar we kunnen niet overal tegelijk zijn. We zetten onze prioriteiten goed vast en zorgen dat noodhulp als eerste wordt aangepakt.”
Toch blijft de vraag of deze langere wachttijden gevolgen hebben. De politie zegt geen idee te hebben of calamiteiten daardoor zijn ontstaan. Ze wijzen erop dat landelijke en uitgestrekte gebieden nu eenmaal lastiger te bereiken zijn, vooral door rivieren, bruggen en spoorlijnen. Hoewel ze wel een streven hanteren om verbeteringen te zoeken, waarschuwen ze ervoor dat te veel focus op spoedreacties andere werkzaamheden in de weg kan staan. Korpschef Janny Knol verwacht zelfs dat mensen in de toekomst nog langer moeten wachten bij spoedgevallen.
Brandweer presteert beter, maar niet zonder problemen
Gelukkig gaat het bij de brandweer iets beter. Het aantal spoedritten neemt af en ook het aantal keren dat ze later dan 18 minuten ter plaatse zijn, is gedaald. Toch zien ze ook regionale verschillen. In Zeeland was de brandweer vorig jaar bijna vijf procent van de keren te laat, terwijl Twente dat slechts in minder dan twee procent van de gevallen ondervond.
Brandweercommandant Anton Slofstra zegt dat langere reistijden voornamelijk te maken hebben met verkeersproblemen. Hij noemt verkeersheuvels, 30 km/u-zones en andere maatregelen die het rijden bemoeilijken. Bij moeilijk bereikbare plekken kijken ze naar preventieve oplossingen, zoals het plaatsen van rookmelders die sneller reageren op brand.
Verloren schilderij uit Italië opgedoken, maar huidige eigenaresse weigert terugstuur naar museum
Nou, dit is een interessant verhaal! Een oud schilderij uit de 16e eeuw, dat al meer dan vijftig jaar geleden uit een Italiaans museum is geklapt, is weer boven water. Maar raad eens? De dame die het nu in bezit heeft, wil het niet teruggeven aan het museum waar het oorspronkelijk thuishoorde. Het gaat om een kunstwerk met de naam Madonna en Kind, geschilderd door Antonio Solario, een Italiaanse kunstenaar uit die tijd.
Gisteren of eergisteren? Nou ja, laat ik het zo zeggen: een hele poos geleden werd het schilderij gestolen uit een klein museum in Belluno, een stadje in Noord-Italië. Iemand heeft het toen blijkbaar verkocht aan een baron, die het meenam naar zijn landhuis in Engeland. Volgens advocaat Christopher Marinello, die zich specialiseert in het terugvinden van gestolen kunst, kwam het schilderij later in handen van de ex-vrouw van diezelfde baron, Barbara de Dosza.
Nu staat het schilderij nog steeds geregistreerd als gestolen in de Interpol-database. Marinello probeert al tijden het ding terug te sturen naar Belluno, want hij heeft er zelf ook familiebanden mee. “Ik heb besloten hiermee te helpen omdat ik een persoonlijke verbinding voel met de regio,” vertelt hij. Hij heeft eerder al succes gehad met andere gevallen, zoals stukken van Henri Matisse en Henry Moore. Maar tot nu toe blijft deze zaak lastig, omdat Barbara gewoon niet wil meewerken.
Volgens Marinello zei ze zelfs dat ze het schilderij niet mooi vindt en het niet eens ophangt omdat het haar aan haar ex-man doet denken. Toch wil ze het niet afstaan. Waarom precies, dat is nog onduidelijk. Ze heeft geen antwoord gegeven op vragen van het persbureau AP.
Het schilderij was eigenlijk pas weer opgedoken toen ze het wilde verkopen op een veiling. Op dat moment merkte iemand dat het om een gestolen kunstwerk ging. De politie in Engeland werd ingeschakeld, maar uiteindelijk gaven ze het terug aan de vrouw omdat, volgens hen, “er al veel tijd overheen was gegaan en Italië reageerde niet snel genoeg op het onderzoek.”
Wat de waarde betreft? Nou, het schilderij is niet superduur – met een prijs van ongeveer 118.000 euro ligt het behoorlijk laag vergeleken met andere werken uit die periode. “Het is geen Rembrandt,” geeft Marinello toe, “maar de symbolische waarde is enorm voor de mensen uit Belluno. Solario komt uit die streek, dus het betekent veel voor de lokale gemeenschap.”
Dus zo zit het ervan: een schilderij dat jarenlang zoek was, wordt gevonden, maar blijft vastzitten bij een vrouw die het niet mooi vindt, terwijl het eigenlijk terug zou moeten naar Italië. Wat zal er nu gebeuren? Dat weten we nog niet!
Probleemstelling rond duurzame energieprojecten en stikstofregels
Wist je dat driekwart van de bedrijven die zich inzetten voor groene energie in Nederland vastlopen door de strikte stikstofnormen? Ja, het is echt zo. We hebben het hier over projecten die nodig zijn om het elektriciteitsnet sterker te maken, maar ook andere initiatieven die bijdragen aan een schoner en duurzamer land. Helaas loopt ongeveer 90 procent van deze soort projecten uit op vertraging, en zelfs een derde wordt volledig stilgelegd. Dit komt naar voren uit een onderzoek van de Nederlandse Vereniging Duurzame Energie (NVDE) bij hun 1600 leden.
Volgens NVDE-voorzitter Olof van der Gaag verdient dit soort projecten eigenlijk een speciale behandeling. Hij legt uit: “Tijdens de bouw veroorzaken deze projecten weliswaar een klein beetje stikstofuitstoot, maar als ze klaar zijn, leveren ze honderd keer zoveel voordelen op.” Dat klinkt logisch, toch?
Vandaag spreekt de NVDE met ministers in het Catshuis over de stikstofproblematiek. De regering heeft namelijk besloten om de laatste kans te geven aan alle partijen – inclusief werkgevers- en milieuorganisaties – om invloed uit te oefenen op de aanpassing van de stikstofregels. Want eerlijk gezegd dreigen niet alleen energieprojecten lam te liggen of vertraging op te lopen, maar ook de woningbouw en andere essentiële infrastructuurontwikkelingen zoals hoogspanningsmasten, elektriciteitskabels en waterstofleidingen. Normaal gesproken zou al dit werk veel sneller af moeten zijn.
Maar er zijn ook commerciële problemen. Veel bedrijven in de energie-intensieve industrie worstelen met steeds hogere kosten voor CO2-uitstoot door Europese en Nederlandse wetgeving. Tegelijkertijd maakt de huidige situatie het lastig om snel te verduurzamen omdat de stikstofregels dat vaak onmogelijk maken. Bijvoorbeeld: er staan tienduizenden bedrijven te wachten op een nieuwe elektriciteitsaansluiting.
Een concreet voorbeeld is Geertruidenberg, waar netbeheerder Tennet bezig is met het verbeteren van het hoogspanningsnet. Het probleem? Het station grenst aan het Nationaal Park De Biesbosch, wat betekent dat de stikstofnormen extra streng zijn. “Door stikstofvervuiling nemen we veel meer tijd in beslag dan nodig is,” zegt Eefje van Gorp van Tennet. “We hebben gewoonweg geen tijd te verliezen, want er wachten zoveel mensen en bedrijven op een aansluiting.”
Nog een belangrijk punt: geopolitiek gezien willen we niet te lang wachten met onze energietransitie. Europa wil immers zo snel mogelijk onafhankelijk worden van energie-import. Nederland is nu grotendeels afhankelijk van Amerikaans lng (vloeibaar gas). En hoewel Trump misschien niet meer president is, blijft de vraag bestaan: willen we echt afhankelijk zijn van politici zoals Trump, Poetin of zelfs de emir van Qatar voor onze energievoorziening? Volgens Van der Gaag van de NVDE is het antwoord duidelijk: “Laten we ons eigen energie maar gaan produceren!”
Kritiek op Minister Faber: CDA en SGP vragen meer flexibiliteit in asielwetten
Zo te horen zijn de oppositiepartijen CDA en SGP niet helemaal tevreden met hoe minister Faber aanpakt wat er speelt rondom haar nieuwe asielwetten. Ze verwachten namelijk dat ze een beetje losser gaat staan als ze steun wil voor die strengere regels. Beide partijen vinden het prima dat de wetten strenger worden, maar ze moeten ook uitvoerbaar zijn – en daar zit nu nog een flinke vraagteken bij.
Minister Faber heeft haast met haar plannen. Haar doel is om ervoor te zorgen dat minder asielzoekers naar Nederland komen. De wetten, die superbelangrijk zijn voor het migratiebeleid van het kabinet, werden vrijdag vrijwel ongewijzigd goedgekeurd door de ministerraad. Nu moeten ze nog langs de Eerste en Tweede Kamer. Maar omdat het kabinet geen meerderheid heeft in de Eerste Kamer, moet Faber steun zien te vinden bij partijen zoals CDA en SGP.
Hoewel er van alle kanten kritiek komt op de wetten – zelfs haar eigen ambtenaren geven geen positief advies – blijft Faber vasthouden aan haar standpunt. “Ik ga niks aan de wetteksten veranderen,” zegt ze keer op keer. Dat stuit bij de oppositiepartijen die nodig zijn voor een meerderheid in de Eerste Kamer wel een beetje tegen. Vooral het CDA heeft last van het gebrek aan communicatie met Faber.
CDA-fractievoorzitter Henri Bontenbal legt het zo uit: “In de papieren die naar de Kamer zijn gestuurd staat duidelijk dat de organisaties die de wetten moeten uitvoeren heel kritisch zijn. Wij willen die wetten gewoon goed behandelen, maar Faber maakt dat onmogelijk door te zeggen dat ze niets zal veranderen.” Volgens Bontenbal loopt de minister “met oogkleppen” en luistert ze veel te weinig. Tot nu toe heeft hij weinig bereidheid gezien om haar houding aan te passen. “Alleen maar stoere praat voor de camera en nul contact achter de schermen,” zegt hij.
De SGP vindt ook dat de wetten een kans verdienen, maar zij denken dat Faber uiteindelijk toch wat dingen zal moeten aanpassen. “De minister moet begrijpen dat de Tweede Kamer geen stempelmachine is,” zegt SGP-Kamerlid Diederik van Dijk. “We willen constructief kijken naar de voorstellen, maar we maken ons zorgen over de uitvoering. Heeft de IND genoeg middelen en personeel? En hoe sluiten deze wetten aan op het asielpact van de EU dat volgend jaar start?”
Niet alleen de Kamer heeft kritiek; ook binnen het kabinet vinden collega-ministers het lastig om samen te werken met Faber. Ze wordt beschreven als star en onwillig om vragen te beantwoorden. Vrijdag reageerde ze laconiek op de kritiek: “Ik denk dat het wel goed komt.”
