Entertainment Nieuws maandag 10 maart, 2025 19:40
Israël onthult Songfestivallied ‘New Day Will Rise’
Israël heeft afgelopen zondag het lied onthuld waarmee het land dit jaar naar het Eurovisie Songfestival gaat. Het nummer, getiteld New Day Will Rise, wordt gezongen door Yuval Raphael. De 24-jarige zangeres overleefde de aanval van Hamas op het Nova-muziekfestival in Israël op 7 oktober 2023. Haar lied, dat in het Engels, Hebreeuws en Frans is geschreven, gaat over het verwerken van pijnlijke ervaringen en het vinden van hoop. Volgens persbureau DPA wordt er in de tekst “subtiel” verwezen naar de gebeurtenissen van 7 oktober.
In de bijbehorende videoclip lopen jonge mensen door een groen landschap met rode anemonen. Deze bloemen zijn een symbool voor Zuid-Israël, wat de clip een extra laag van betekenis geeft. Vorig jaar deed zangeres Eden Golan namens Israël mee aan het Songfestival. Haar deelname stond onder druk omdat organisator EBU vond dat haar lied politieke verwijzingen bevatte. Na aanpassingen aan de tekst mocht ze alsnog meedoen en eindigde ze op een indrukwekkende vijfde plaats. Bij de publieksstemmen werd ze zelfs tweede.
Witzenhausen en Groenendijk in BN’er-versie De reünie
Miljuschka Witzenhausen, Richard Groenendijk en René van der Gijp zijn enkele van de bekende Nederlanders die meedoen aan het nieuwe seizoen van het KRO-NCRV-programma De reünie. In dit programma worden BN’ers herenigd met mensen die een belangrijke rol speelden in een bepaalde periode van hun leven. De omroep maakte dit maandag bekend. Ook Arjan Ederveen, Fidan Ekiz en John van den Heuvel zijn van de partij in deze nieuwe reeks, die vanaf woensdag 2 april te zien is op NPO 1.
Miljuschka Witzenhausen gaat terug naar haar middelbare school in Amsterdam. Daar ontdekt ze hoe haar oude klasgenoten het leven hebben ingevuld. Richard Groenendijk ontmoet zijn voormalige collega’s uit de Rotterdamse horeca, terwijl René van der Gijp een reünie heeft met zijn oude teamgenoten van Sparta, de voetbalclub waar hij vroeger speelde.
Herman van der Zandt presenteert het programma en deelt zijn enthousiasme: “Het is prachtig om te zien hoe herinneringen mensen verbinden en hoe die momenten uit het verleden nog steeds een rol spelen in het heden. Tijdens een reünie komt de dynamiek snel op gang. Er wordt veel gelachen, maar het programma heeft ook een bitterzoet randje.”
Roxy Dekker domineert op Spotify: Zelfspot en ijzersterke sound maken haar uniek
Roxy Dekker scoort hoog op Spotify
Roxy Dekker heeft de afgelopen dagen flink huisgehouden op Spotify. Gisteren stond ze maar liefst met acht nummers in de dagelijkse top 10 van de streamingdienst in Nederland. En ook vandaag blijft ze scoren met tracks van haar debuutalbum Mama I Made It, dat vorige week uitkwam. De 20-jarige zangeres weet haar fans aan zich te binden met herkenbare teksten, maar dat is lang niet de enige reden voor haar enorme succes, zeggen radio-dj’s.
Van TikTok naar de top
Roxy brak eerst door op TikTok, waar ze grappige filmpjes en covers van bekende nummers postte. In 2023 bracht ze haar eerste single Anne-Fleur vakantie uit, waarin ze op een hilarische manier de vakantie van een ‘kakker’ beschrijft. Daarna ging het snel: haar volgende single Satisfyer werd een enorme hit, veelvuldig gedraaid op de radio en luidkeels meegezongen in cafés en clubs. Inmiddels zijn haar nummers miljoenen keren gestreamd, en begin dit jaar won ze zelfs de Popprijs.
Onbezorgde feestmuziek met een knipoog
Volgens 3FM-dj Yoeri Leeflang is Roxy’s muziek precies wat haar doelgroep wil horen: “Het is onbezorgde feestmuziek met humoristische teksten. Mensen dachten misschien eerst: ‘Leuk, maar blijft dit wel goed?’ Maar het blijkt dat er duidelijk vraag naar is.” Leeflang noemt Roxy uniek in de Nederlandse muziekscene. “Andere artiesten zijn misschien meer woordkunstenaars, maar Roxy’s muziek draait om plezier. En dat sluit perfect aan bij haar fans.”
Ook Qmusic-dj Jorien Renkema is onder de indruk: “Roxy is zelf 20 en maakt muziek die haar leeftijdsgenoten aanspreekt. Haar nummers zijn catchy, goed geproduceerd en de teksten zijn gewoon grappig.” Een goed voorbeeld is Satisfyer, waarin Roxy haar date vergelijkt met een populair seksspeeltje. “Het begint rustig met een piano, maar dan komen die aanstekelijke akkoorden en gaat het helemaal los,” aldus Leeflang.
Meer dan alleen muziek
Maar het is niet alleen de muziek die Roxy zo populair maakt. Volgens Leeflang speelt ook haar persoonlijkheid een grote rol. “Ze heeft veel zelfspot en humor, en ze is gewoon een ontzettend aardig persoon. Die combinatie van aanstekelijke muziek en hoe ze dat op het podium brengt, maakt haar uniek.” Hij noemt als voorbeeld hoe ze reageert op valpartijen tijdens optredens, of hoe ze vorig jaar tot tranen toe geroerd was toen duizenden fans naar haar show in Zwolle kwamen tijdens 3FM Serious Request.
Kritiek en reacties
Natuurlijk is er ook kritiek geweest. Sommigen op sociale media vinden dat Roxy naar voren is geschoven door de muziekindustrie, terwijl ze zichzelf presenteert als selfmade. Roxy reageerde hierop in haar nummer Industry Plant. Maar volgens Leeflang blijft ze vooral trouw aan zichzelf en haar fans.
Thema’s die aanspreken
De thema’s in Roxy’s muziek sluiten perfect aan bij haar doelgroep. “Het gaat over uitgaan, flirten en het ontdekken van het nachtleven,” zegt Leeflang. “Dat zijn dingen waar jongeren van 13, 14, 15 jaar mee bezig zijn. Maar ook oudere luisteraars herkennen zich in haar teksten. Neem bijvoorbeeld de havercappu uit Anne-Fleur vakantie – dat is iets waar veel dertigers in de Randstad zich in herkennen.”
Toekomstmuziek
Zowel Renkema als Leeflang verwachten dat Roxy’s succes nog lang zal aanhouden. “Ze heeft nu al zo’n enorme fanbase en ze is nog maar net begonnen,” zegt Renkema. “Ik denk dat ze nog wel even blijft. En misschien groeit haar muziek mee met haar doelgroep.” Leeflang ziet dat nu al een beetje gebeuren. Hij noemt Gaan We Weg? (2024) als een voorbeeld van een nummer dat al wat volwassener klinkt. “Met minder toeters en bellen. Ze is gewoon lekker aan het ontdekken wat ze leuk vindt. En ik denk dat ze alles wat ze doet ook echt leuk vindt.”
Jacqueline Govaert nog niet bezig met Eurovisie-commentaar 2026
Jacqueline Govaert heeft nog geen besluit genomen over of ze in 2026 weer commentaar gaat geven tijdens het Eurovisie Songfestival. Dat liet de Krezip-zangeres maandag weten op de rode loper bij de Edison-uitreiking in Leusden. “Daar ben ik nog niet mee bezig”, zei ze. In 2024 maakte Govaert haar debuut als commentator naast Cornald Maas, maar dit jaar moet ze helaas verstek laten gaan. Het lukt haar niet om het te combineren met haar drukke agenda, wat ze “heel jammer” vindt.
Wel blijft Govaert actief in de selectiecommissie. Over het lied van Claude, de Nederlandse inzending voor dit jaar, is ze erg enthousiast. “Het liedje is onontkoombaar goed”, vertelde ze op de rode loper. “De song gaat het goed doen, al blijft het natuurlijk een onvoorspelbaar festival. Dat heb ik vorig jaar wel geleerd.” In 2024 werd Joost Klein, de Nederlandse vertegenwoordiger, vlak voor de finale gediskwalificeerd vanwege een incident met een cameravrouw. Dit jaar verzorgt Cornald Maas het commentaar solo.
Ilse DeLange: We mogen best blij zijn met Claude op het Songfestival
Ilse DeLange is enthousiast over de keuze voor Claude als Nederlandse inzending voor het Eurovisie Songfestival. Volgens de zangeres mogen we “best blij” zijn met hem. Hoewel de wedkantoren Claudes kansen hoog inschatten, benadrukt DeLange dat het uiteindelijke succes afhangt van het totale plaatje. Ze is vooral onder de indruk van zijn nummer C’est La Vie en denkt dat het publiek er wild van zal worden. “Die tent gaat op z’n kop, denk ik,” zei ze maandag tegen het ANP.
DeLange, die in 2014 met The Common Linnets tweede werd op het Songfestival, prijst Claudes spontane en innemende persoonlijkheid. “Ik denk dat het een heel mooi jaar gaat worden,” voegt ze toe. Op dit moment staat Claude op de vijfde plaats in de bookmakerslijst, achter Zweden, Oostenrijk, Israël en Frankrijk. Toch blijft DeLange benadrukken dat alles nog moet kloppen, van de staging tot de uitvoering. “Het kan twee kanten op,” zegt ze. “We moeten rustig blijven, maar we mogen zeker blij zijn met deze inzending.”
Advies heeft DeLange niet voor Claude. “Hij weet heel goed wat hij doet,” zegt ze. “Hij heeft mijn tips niet nodig.”
Toneelschrijver Athol Fugard (92) overleden: Het geweten van Zuid-Afrika tijdens apartheid
De Zuid-Afrikaanse toneelschrijver en activist Athol Fugard is op 92-jarige leeftijd overleden. Hij was al een tijdje ziek en overleed zaterdagavond in zijn huis in Stellenbosch, vlakbij Kaapstad. Fugard was een van de belangrijkste stemmen tegen apartheid, het systeem van rassenscheiding dat Zuid-Afrika decennialang in zijn greep hield. Zijn toneelstukken, zoals Boesman and Lena (1969), Sizwe Banzi Is Dead (1972) en Master Harold…and the Boys (1982), werden wereldwijd opgevoerd, ook in Nederland. Zijn werk maakte hem tot een staatsgevaarlijk persoon in de ogen van het apartheidsregime. Zijn brieven werden geopend, zijn telefoon afgeluisterd en begin jaren 70 werd zijn paspoort afgenomen, waardoor hij vier jaar lang het land niet uit kon.
Een leven in verzet
Fugard zag van dichtbij hoe wreed het apartheidsregime was. In de jaren 50 werkte hij als griffier in een rechtbank in Johannesburg, waar zwarte Zuid-Afrikanen werden berecht voor het overtreden van de pasjeswetten. Deze wetten verplichtten niet-witte mensen om altijd een pasje bij zich te hebben als ze buiten hun toegewezen gebieden kwamen. Fugard was getuige van de mishandelingen die veroordeelden ondergingen en noemde dit later “de donkerste periode uit mijn leven”. Een bezoek aan een township bij Johannesburg op jonge leeftijd had ook een grote impact op hem.
Samenwerking en gevangenschap
Sommige zwarte acteurs en schrijvers waarmee Fugard samenwerkte, belandden als politieke gevangenen op Robbeneiland, de beruchte gevangenis waar ook Nelson Mandela vastzat. Ondanks de risico’s bleef Fugard zich uitspreken tegen onrecht. Zijn werk was niet alleen kritisch, maar ook persoonlijk. Hij schreef, regisseerde en speelde zelf in veel van zijn stukken. Hij had zelfs een kleine rol in de film Gandhi. Toen het apartheidsregime alleen voor de première een gemengd publiek toestond, weigerde hij uit protest aanwezig te zijn.
Een nalatenschap die blijft
Fugard schreef niet alleen toneelstukken, maar ook één roman: Tsotsi (1980). Het boek werd in 2005 verfilmd en won een Oscar voor Beste Niet-Engelstalige Film. Ook na de afschaffing van apartheid bleef hij schrijven. In 2014 zei hij tegen de Zuid-Afrikaanse krant Mail & Guardian: “Ik kan geen spijker recht slaan, maar met een pen in mijn hand en een lege pagina weet ik precies wie ik ben en waarom ik er ben.”
Reacties uit Zuid-Afrika
De Zuid-Afrikaanse president Cyril Ramaphosa noemde Fugard “een buitengewone verteller in buitengewone tijden en het geweten van een generatie”. Cultuurminister McKenzie beschreef hem als een van de grootste iconen van Zuid-Afrikaanse literatuur en theater. “Zijn werk heeft het culturele en sociale landschap van ons land gevormd.”
